Twilight Force

Πραγματικά, η περίπτωση των Twilight Force θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ξεκάθαρα ως "love it or hate it". Οι symphonic power metallers από τη Σουηδία επιδίδονται από την αρχή της πορείας τους σε αυτό το άκρατο, πομπώδες, μεγαλοπρεπές μελωδικό metal που χρωστάει την ύπαρξη του στα "Keepers..." και τους Rhapsody, αλλά την ίδια στιγμή είναι τόσο εμπνευσμένο και διασκεδαστικό που δεν μπορείς να του αντισταθείς. Τουλάχιστον όχι αν είσαι φίλος αυτού του ιδιώματος, αφού σε διαφορετική περίπτωση αυτός ο συνδυασμός υπέρμετρης μελωδίας και απόλυτα cheesy στιχουργικής προσέγγισης, γρήγορα σε απωθεί σε κάποιο άλλο άκουσμα.

Δεν είναι για όλους, όμως, όλα τα ακούσματα, και αυτό που κάνουν οι Twilight Force, το κάνουν πραγματικά προσεγμένα. Η φωνάρα του Alessandro Conti ταιριάζει τέλεια στο υλικό και προσδίδει πολλούς πόντους στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο βρίθει από εντυπωσιακές στιγμές, ντυμένες με έναν παραμυθένιο συμφωνικό μανδύα. Το αφηγηματικό υπόβαθρο των συνθέσεων και η μεταξύ τους ροή προδιαθέτει για μια σινεματική εμπειρία, καθώς το storyline ξετυλίγεται αρμονικά και οι καλαίσθητες κιθάρες δεν διεκδικούν παραπάνω ρόλο από αυτόν που τους αναλογεί.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Κανείς δεν περιμένει από ένα άλμπουμ σαν το "At The Heart Of Wintervale" να αλλάξει το μουσικό γίγνεσθαι, αλλά να προσφέρει ένα όμορφο μουσικό escapism για όσο διαρκεί. Ως προς αυτό, το τέταρτο άλμπουμ των Σουηδών τα καταφέρνει περίφημα, αφού στο είδος του κρίνεται άψογο, με μεγάλες μελωδίες και τεράστια refrains, αλλά κι έναν αέρα νοσταλγίας, σαν εκείνον που απέπνεαν τα κλασικά power metal άλμπουμ που όρισαν το πρόσωπο του ιδιώματος.

Ξεπερνώντας εύκολα το υποδεέστερο "Dawn Of The Dragonstar", ο νέος δίσκος των Twilight Force τους ορίζει ξανά ως τους αξιότερους συνεχιστές της κληρονομιάς των Rhapsody, σε σημείο που πλέον να μπορούμε να μιλήσουμε για διάδοχη κατάσταση βάσει των τωρινών δυναμικών στο symphonic power χώρο. Σίγουρα, τα θέματα προσωπικότητας δεν γίνεται να εκλείψουν εντός ενός ιδιώματος που λατρεύει να αναπαράγει τον εαυτό του με μικρές παραλλαγές, αλλά, σε τελική ανάλυση, η παρθενογένεση στην ίδια τη μουσική έκφραση δεν υφίσταται και οι επιρροές υπάρχουν για να ορίζουν ένα μουσικό μονοπάτι στις επόμενες γενιές συγκροτημάτων. Υπό αυτό το πρίσμα, ας απολαύσουμε ένα άλμπουμ χωρίς παρωπίδες, για αυτό που πραγματικά προσφέρει - ένα μελωδικό αίσθημα ευθυμίας και ανάτασης χωρίς εκπτώσεις.