Tim Hecker

Νέο άλμπουμ για τον Καναδό δημιουργό Tim Hecker - μουσικό που ο γράφων γνώρισε για πρώτη φορά κάποτε στο Ρόδον όταν ο Hecker άνοιξε για τους Isis - κι όλα όσα μάθαμε να αγαπάμε στην μουσική του βρίσκονται και εδώ. Το "No Highs" ανοίγει μια μεγάλη ambient αγκαλιά και σε υποδέχεται με έντεκα περίτεχνα ηλεκτρονικά instrumental.

Μια πρώτη ακρόαση φανερώνει ότι το "No Highs" βρίσκεται μάλλον στην μελωδική πλευρά των πραγμάτων που έχει κάνει ο Hecker, έχοντας απειροελάχιστες noise ή dark αναφορές. Ίσως η ελαφρά παραμόρφωση/ηχητική «κακοποίηση» των εγχόρδων στο εναρκτήριο "Monotony" αποτελεί και την μοναδική τέτοια στιγμή. Από την άλλη, το παρόν άλμπουμ φαίνεται σαν να κουβαλά πάνω του μια πολύ συγκεκριμένη ουδετερότητα/αμφισημία απέναντι στα πάντα. Στο δελτίο τύπου αναφέρονται δύο ενδιαφέροντα στοιχεία, ότι το άλμπουμ ‘’αντιτίθεται στην πλαστή θετικότητα που κυριαρχεί αυτή την στιγμή για τον καπιταλισμό’’ κι ότι ‘’θέλει να αποτελεί μια μουσική φυγής από την φυγή’’.

Κατά συνέπεια, το υλικό του "No Highs" δεν είναι ούτε ιδιαίτερα σκοτεινό, ούτε φωτεινό, παρά μάλλον γκρίζο όπως το εξώφυλλο του. Ούτε πολύ θολό, ούτε υπερβολικά δομημένο. Ούτε πολύ αέρινο - όπως τα περισσότερα άλμπουμ που βασίζονται στα synths - ούτε όμως και γήινο, αφού οι πολύ χαμηλές συχνότητες απουσιάζουν αισθητά. Δεν βασίζεται συχνά σε ρυθμικά μοτίβα, δεν ακούγεται όμως και αυτοσχεδιαστικό. Αισθάνομαι επίσης ότι πολλά tracks κοιτάζουν ευθέως προς τους μεγάλους της ηλεκτρονικής μουσικής των 70s - τους Tangerine Dream ή τον Vangelis - παρά στα σύγχρονα ambient συμφραζόμενα. Άκου για παράδειγμα τα υπέροχα "Lotus Light", "In Your Mind" ή το πολύ vintage περιβάλλον του "Anxiety".

Από την άλλη, έχεις στο άλμπουμ ως guest έναν από τους καλύτερους πειραματιστές των καιρών μας. Η παρουσία του τεράστιου Colin Stetson στο σαξόφωνο σε διάσπαρτα μέρη του "No Highs" αποτελεί από μόνη της εγγύηση. Παρόλα αυτά, το "Monotony II" με το minimal βασικό του θέμα, συνιστά στα σίγουρα μια στιγμή μαγείας. Η συνεργασία αυτή κρίνεται ως άκρως επιτυχημένη και δεν κρύβω πως φαντασιώθηκα έναν ολόκληρο Hecker/Stetson δίσκο.

Το "No Highs" είναι ένα άλμπουμ που έχει μόνο ωραίες συνθέσεις. Συνθέσεις που περιπλέκονται και αλληλεπιδρούν άψογα - διαθέτοντας διαφορετικές διάρκειες και υφές - και συγκροτούν ένα άρτιο και ώριμο σύνολο που, χωρίς να χαρακτηρίζεται ως το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας του Tim Hecker, δεν μπορείς να του βρεις και κανένα απολύτως ψεγάδι. Η μόνη «δυσκολία» του, που είναι και η δυσκολία του ambient συνολικά, είναι πως δεν ταιριάζει σε κάθε στιγμή. Όμως, το "No Highs" είναι ένα όμορφο και βαθύ άλμπουμ που, με τον τρόπο του, σου λέει ακριβώς αυτό. Σου λέει να ρίξεις ρυθμούς και να αντισταθείς σε όσα σου περιορίζουν το attention span. Αν κάνεις εσύ αυτό από την πλευρά σου, το "No Highs" θα τηρήσει τις δικές του υποσχέσεις.

Bandcamp