Liturgy: «Tο black metal είναι το πρώτο βήμα προς την ελευθερία»

 Το ότι οι Liturgy είναι ένα πολύ ξεχωριστό σχήμα είναι κάτι που το γνωρίζουμε αρκετοί και δεν περιμέναμε το "93696" για να το ανακαλύψουμε. Παρόλα αυτά, το νέο τους πόνημα είναι ένα άλμπουμ που μας πήρε το μυαλό - αποτελώντας πιθανόν κι έναν δίσκο-ζωής για την Haela Ravenna Hunt-Hendrix και τους συνοδοιπόρους της - κι αποτέλεσε για την συντακτική μας ομάδα το Άλμπουμ του Μήνα για τον Μάρτιο που μας πέρασε. Για τον γράφοντα θα αποτελεί σίγουρα ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, γι αυτόν τον λόγο η συζήτηση με την Haela ήταν κάτι που περίμενα με ενθουσιασμό. 

Και φυσικά, μια δημιουργός με σκέψη τόσο μακριά από τα συνηθισμένα, δεν θα μπορούσε παρά να μας ανταμείψει με μια συνέντευξη γεμάτη προσωπικότητα! Οι απαντήσεις της είναι πλήρεις, σύνθετες και γεμάτες νοήματα, καλύπτοντας πολλά ζητήματα: από τις προκλήσεις και τις αισθητικές αναζητήσεις του "93696", την κλασική μουσική και το black metal, την σημασία του post-minimalism, την υπερβατικότητα και το escapism, το πώς αντιμετωπίζει την αγάπη και το μίσος. Απολαύστε λοιπόν μια μοναδική συζήτηση με έναν από τους πιο χαρισματικούς δημιουργούς στην metal μουσική του παρόντος, μια συζήτηση που χωράει από τον Brahms ως τους Smashing Pumpkins και τους Darkthrone.

Γεια, είμαι ο Αντώνης κι είμαι ενθουσιασμένος που σε υποδέχομαι στο Rocking.gr! Καταρχάς, με το "93696" να έχει πια κυκλοφορήσει εδώ και κάποιες βδομάδες, πως σου φαίνεται η υποδοχή του από τους οπαδούς και από τον Τύπο; Είχες συγκεκριμένες προσδοκίες για το τι θα σκεφτόταν το κοινό για ένα τόσο φιλόδοξο άλμπουμ;

Είμαι πολύ χαρούμενη με την υποδοχή. Οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται πως παίρνουν στα σοβαρά το άλμπουμ γι αυτό που ακριβώς είναι, νομίζω πως μπορούν να καταλάβουν πόσο σκληρά δουλέψαμε γι αυτό και το εκτιμούν.

Ήθελα η ηχογράφηση να ακούγεται σαν να έρχεται από το παρελθόν, από τα 80s ας πούμε, αλλά να ηχεί λίγο και σαν παλιά συμφωνική κλασική μουσική από τα 40s

83 λεπτά μουσικής, δεκάδες οργάνων/χροιών/μουσικών. Ποιες ήταν οι προκλήσεις του να φέρετε εις πέρας ένα τέτοιο έργο σε ότι αφορά την παραγωγή και τι θέλατε να επιτύχετε ηχητικά; Παρεμπιπτόντως, φανταστική δουλειά από τους Albini και Manchester! 

Ναι, οι συνθέσεις και οι ενορχηστρώσεις ήταν πολύ περίπλοκες. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ηχογραφήσαμε τα πάντα σε μπομπίνα, απευθείας και χωρίς υπολογιστές, πράγμα που σε αναγκάζει να παίξεις σωστά live διότι είναι πολύ δυσκολότερο να κάνεις edit. Έπρεπε να είμαστε πανέτοιμοι για την ηχογράφηση. Η μίξη ήταν επίσης πολύ δύσκολη διότι ο Steve ηχογραφεί χωρίς compression, αλλάζοντας πολλά από αυτά που συμβαίνουν παραδοσιακά στο metal και το rock. Ο Seth έκανε τρομερή δουλειά στο να επαναφέρει το ηχητικό brightness στην μίξη, αφήνοντας όμως και την ηχογράφηση να ανασαίνει. Ήταν υπέροχα που δούλεψα και με τους δύο. Ήθελα η ηχογράφηση να ακούγεται σαν να έρχεται από το παρελθόν, από τα 80s ας πούμε, αλλά να ηχεί λίγο και σαν παλιά συμφωνική κλασική μουσική από τα 40s. Αισθάνομαι πως το καταφέραμε.

Ακούγεστε σαν έχετε το πιο σφιχτό line-up στην ιστορία της μπάντας - το drumming του Didkovsky είναι τρελό! Ποια είναι η συμβολή των υπολοίπων μελών στην μουσική;

Ναι, ο Leo είναι απίστευτος ντράμερ, ο Mario κι η Tia είναι επίσης φανταστικοί μουσικοί. Συνθέτω τα πάντα μόνη μου με μεγάλη λεπτομέρεια, όλα όμως ζωντανεύουν με την σκληρή δουλειά και το ταλέντο του γκρουπ. Επίσης τα πηγαίνουμε όλοι πολύ καλά μεταξύ μας και κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ευχάριστα.

Το "93696" αποτελεί φόρο τιμής προς το "Mellon Collie and the Infinite Sadness"

Το Δελτίο Τύπου αναφέρει μια "το punk συναντάει την κλασική μουσική" προσέγγιση κι εγώ δεν περίμενα τα πιο straight, σχεδόν sludge riffs που συναντάμε σε κάποια σημεία του άλμπουμ. Διαισθάνθηκα επίσης κάποια americana σημεία εδώ κι εκεί. Μπορεί το μουσικό σας σύμπαν να συνεχίσει να επεκτείνεται προς απρόβλεπτες κατευθύνσεις;

Οι Smashing Pumpkins είναι τεράστια επιρροή για μένα, είναι η πρώτη μπάντα που αγάπησα ποτέ και, από πολλές απόψεις, το "93696" αποτελεί φόρο τιμής προς το "Mellon Collie and the Infinite Sadness". Υπάρχει πολλή μουσική που αγαπώ που τροφοδοτεί τους Liturgy, στο μέλλον βλέπω να χαλαρώνει διαρκώς η ανάγκη να μπαίνουν όλα αυτά σε καλούπι για να βρίσκουν χώρο στα projects.

Όταν ξεκίνησα τους Liturgy ήθελα να φέρω το black metal σε νέα συμφραζόμενα, χρησιμοποιώντας το για να ενεργοποιήσω τον post-minimalism και totalism ήχο μιας προηγούμενης γενιάς και καλλιτεχνών όπως ο Branca και οι Swans

Σε σχέση λίγο με την προηγούμενη ερώτηση: Έχω αυτήν την εντύπωση ότι όλα τα συνθετικά της μουσικής σας – το metal, η κλασική, η opera, το trap – ήταν πάντα εκεί από την πρώτη μέρα των Liturgy, κι ότι κάθε άλμπουμ απλώς φωτίζει τα πράγματα από διαφορετική γωνία. Συμφωνείς; Πως βλέπεις την μουσική σας εξέλιξη στα 15 χρόνια της ύπαρξης σας;

Ναι, οπωσδήποτε, αν και το DIY art punk και το screamo είναι επίσης κυρίαρχα στοιχεία στην μουσική μας που πολλοί δεν εντοπίζουν. Αυτή ήταν η σκηνή στην οποία ήμουν μέρος όταν πήγαινα στο λύκειο, άκουγα At The Drive In, Converge, Lightning Bolt, Pg. 99. Πριν από αυτά, λάτρευα Aphex Twin και Godspeed You! Black Emperor. Δεν ήμουν ποτέ μέρος της metal σκηνής, όταν ξεκίνησα τους Liturgy ήθελα να φέρω το black metal σε νέα συμφραζόμενα, χρησιμοποιώντας το για να ενεργοποιήσω τον post-minimalism και totalism ήχο μιας προηγούμενης γενιάς και καλλιτεχνών όπως ο Branca και οι Swans. Σπούδαζα Σύνθεση και Μουσική Θεωρία, και η επίσημη δομή της κλασικής μουσικής αποτελεί σημαντικό μέρος των πρώτων μας άλμπουμ, ακόμα και χωρίς κλασικά όργανα στην ενορχήστρωση. Ακόμα βλέπω όλα αυτά τα genres σαν υλικά για να κάνεις κλασική μουσική με άλλα μέσα.

Έχεις δημιουργήσει μια ολόκληρη φιλοσοφική-θεολογική πλατφόρμα, στην οποία οι Liturgy αποτελούν απλώς μέρος. Καταρχάς, πιστεύεις πως μπορούν οι ακροατές να απολαύσουν την μουσική σας χωρίς να γνωρίζουν τις ιδέες που κρύβονται από πίσω ή θα έπρεπε να εξοικειωθούν με τα σχετικά concept; Κατά δεύτερον, είσαι ικανοποιημένη με τον αριθμό των ανθρώπων που διαλέγουν να εμπλακούν στην πλατφόρμα σου και ιδεολογικά;

Νιώθω την ορμή του να δημιουργώ έναν κόσμο που είναι μουσικός, καλλιτεχνικός και θεματικός, έναν κόσμο που εξελίσσεται με τον χρόνο. Πιστεύω πως πρόκειται για ένα περιβάλλον στο οποίο οι άνθρωποι μπορούν να εισέρχονται και μετά να κατευθύνονται προς αυτό που τους ελκύει.

Η μουσική ξεκλειδώνει την αίσθηση του πόσο μεγάλα νοήματα έχει η ζωή

Με ποιον τρόπο μπορεί η μουσική και οι ιδέες των Liturgy να βοηθήσουν τους ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή;

Πάντα ελπίζω πως η μουσική ξεκλειδώνει την αίσθηση του πόσο μεγάλα νοήματα έχει η ζωή, πόσο δυναμικό έχουν οι άνθρωποι και πως χρωστούν στον εαυτό τους να το εκπληρώσουν.

Αυτές οι (minimal) τεχνικές δεν είναι τόσο συνηθισμένες στο metal γιατί είναι δύσκολες στην εκτέλεση

Στην κριτική μου, επέμεινα πολύ στις minimal επιρροές της μουσικής σας - πολλές αρμονίες εμπνευσμένες από Reich και Glass εδώ κι εκεί – και πως νομίζω ότι απειροελάχιστα metal σχήματα έχουν πατήσει σε επιρροές αυτού του είδους. Θα συμφωνούσες; Αν ναι, γιατί το metal έχει υπάρξει κατά τη γνώμη σου τόσο αργό στο να ενσωματώσει τέτοιες πειραματικές τεχνικές;

Ναι, ο Reich κι ο πρώιμος Glass είναι τεράστιοι για μένα. Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω πως αυτές οι τεχνικές δεν είναι τόσο συνηθισμένες στο metal γιατί είναι δύσκολες στην εκτέλεση. Ο κόσμος πιστεύει πως το extreme metal χρειάζεται μεγάλη δεξιοτεχνία αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι του είναι ευκολότερο να παιχτεί απ’ ότι ακούγεται. Αντίθετα, ο μινιμαλισμός είναι πολύ πιο δύσκολος στο να παιχτεί απ’ ότι ακούγεται.

Αφού αναφερθήκαμε στους μεγάλους Νεοϋορκέζους μινιμαλιστές, θα ήθελα να μάθω ποιους θεωρείς τις μεγαλύτερες σου επιρροές, εντός και εκτός metal. Αυτούς που σε καθόρισαν.

Ανέφερα ήδη μερικούς εκτός metal, στους οποίους θα ήθελα να προσθέσω τους Brahms, Stravinsky και Scriabin. Όσον αφορά στο metal, οι Metallica είναι βασικά μια τεράστια επιρροή, τόσο που τείνω να ξεχνάω να τους αναφέρω. Επίσης οι Emperor και Darkthrone, Graveland, Vlad Tepes, Rorschach.

Μεταμόρφωση και Κάθαρση: Είναι αυτές οι λέξεις-κλειδιά και οι κεντρικές έννοιες πίσω από την τέχνη σου; Επίσης, για σένα το να υπερβαίνεις είναι το ίδιο με το να αποδράς

Όχι, αυτές οι λέξεις είναι από το Δελτίο Τύπου που έγραψε η εταιρεία!! Και ναι, συνδέω την υπέρβαση με την απόδραση, συγκεκριμένα με την απόδραση από την συναισθηματική σκλαβιά.

Πάντα έβλεπα το black metal σαν το πρώτο βήμα προς την ελευθερία, ως μια άρνηση των τεχνητών συμβάσεων

Το "93696" αναφέρεται στην προσωπική σου ερμηνεία του Παραδείσου και η αναζήτηση του Φωτός μέσα από το Black metal ίσως μοιάζει οξύμωρο σε κάποιους. Τι πιστεύεις για το σημερινό black metal;

Πάντα έβλεπα το black metal σαν το πρώτο βήμα προς την ελευθερία, ως μια άρνηση των τεχνητών συμβάσεων, στην συνέχεια όμως θέλησε να πάει ένα βήμα παραπέρα, προς την επιβεβαίωση. Νομίζω πως το φως υπάρχει και σε κάποια παραδοσιακά black metal έργα, κρυμμένο ίσως αλλά υπάρχει.

Νομίζω πως στην καριέρα σου έχεις δεχτεί μεγάλες ποσότητες αγάπης/σεβασμού αλλά και μίσους - σαν κάθε πρωτοπόρος, υποθέτω. Ένιωσες ποτέ απογοητευμένη και κουρασμένη με το πόσο αρνητική και συντηρητική μπορεί να γίνει η κοινωνία ή όλα αυτά απλά σε κινητοποιούν περισσότερο;

Ποτέ δεν τα θέλησα όλα αυτά, χαχα, θα προτιμούσα απλώς να με αγαπούν και να με εκτιμούν. Το κίνητρο που έχω όμως για να δημιουργώ είναι πολύ συγκεκριμένο και με ικανοποιεί να το υπηρετώ. Χαίρομαι που οι άνθρωποι σταδιακά το υποδέχονται καλύτερα όλο αυτό πια.

Αν το κοινό επιθυμεί μεγαλύτερη διάδραση με την τέχνη και την φιλοσοφία σου, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει;

Περισσότερο ας με ακολουθούν στο Instagram, Twitter, Substack και YouTube. Αργότερα μες στην χρονιά έχω ένα ακόμα art show στη Νέα Υόρκη, επειδή όμως είναι δύσκολο να έρθει κόσμος από μακρινά μέρη, θα υπάρξει online καταγραφή.

Ευχαριστώ θερμά για την μουσική και τον χρόνο σου, εύχομαι ότι καλύτερο! Ελπίζω να σε δούμε στην Ελλάδα!

Δυστυχώς δεν παίζουμε στην Ελλάδα αυτή την φορά, ελπίζω να τα καταφέρουμε την επόμενη!