Thy Catafalque

"Alföld" μεταφράζεται από τα ουγγρικά ως «κάμπος». Μόλις αυτό γίνει αντιληπτό, το εξώφυλλο αποκτά σύνδεση και νόημα. Δύο χρόνια μετά το "Vadak", ο πολυπράγμων Tamás Kátai επανέρχεται με τον ενδέκατο δίσκο του avant-garde σχήματός του, παρουσιάζοντας εκ νέου μια διαφορετική του πτυχή. Το "Alföld" βρίσκει την μπάντα να επιστρέφει σε πιο ακραία και σκληρά μονοπάτια, δίχως όμως να απαρνιέται τα ολόδικά της ηχητικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα, επιτυγχάνει να προσφέρει μια άμεση και συμπυκνωμένη δίοδο στον κόσμο του ουγγρικού σχήματος για το αμύητο μουσικό κοινό.

Ένας συνήθης τρόπος εξέλιξης ενός δημιουργού, ειδικά αν είναι και εντόνως παραγωγικός, είναι η αυτοαναίρεση, η άρνηση, η μετάβαση στον έτερο πόλο. Ειδικά στην πειραματική μουσική, αυτό το μοτίβο συναντάται συχνά. Βέβαια, μια τέτοια κίνηση, δεν συνιστά αυτομάτως την δημιουργία μιας εξόχως ποιοτικής δουλειάς, αλλά στην τελική, αυτό έχει να κάνει και σε μεγάλο βαθμό με τις προσλαμβάνουσες του δέκτη. Το 2016, οι Thy Catafalque κυκλοφόρησαν το "Meta", ένα εντυπωσιακό δίσκο θαρραλέου και πειραματικού black metal που αποτελούσε το πετράδι της διαρκούς δισκογραφικής τους ανόδου. Ένα avant-garde black metal μνημείο του σύγχρονου underground, εμποτισμένο στο πνεύμα του φινάλε του 20ού αιώνα. Η συνέχεια βρήκε το σχήμα να εμβαθύνει στις post/space/psych/prog/folk πτυχές του, αρχής γενομένης από το "Geometria" του 2018.

Όπως απέδειξε και το "Naiv" του 2020, οι Thy Catafalque μπορούν να ηχούν περιπετειώδεις και ενθουσιώδεις χωρίς να είναι ηχητικά ακραίοι, με metal όρους. Κατά την ταπεινή μου άποψη βέβαια, το συνθετικό πνεύμα του σχήματος στερήθηκε ουσιωδών πραγμάτων με αυτή του τη στροφή. Στο νέο τους άλμπουμ, φαίνεται πως ολοκληρώνουν έναν εσωτερικό κύκλο, που όμως μάλλον έλλειψη είναι. Το "Alföld" στα 44 λεπτά του φαντάζει ως ο ευθύς διάδοχος του "Meta". Το πειραματικό black metal και οι avant-garde extreme metal τεχνοτροπίες επιστρέφουν και βρίσκονται στο προσκήνιο κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του δίσκου. Φυσικά, οι αναπάντεχες στροφές, όπως τα πνευστά και η φολκ εσάνς του "Folyondar", είναι πλέον καλοδεχούμενες και αντισταθμίζουν πιο άμεσες, οριακά black ‘n’ roll, επιθέσεις σαν το Enslaved-ικό "A Földdel Egyenlő".

Όντας ως επί το πλέιστον σύντομης διάρκειας κομμάτια, τα εννέα τραγούδια της δισκογραφικής επιστροφής των Thy Catafalque αποτελούν μια ιδανική πρώτη γεύση για το extreme metal κοινό. Έπειτα από μια πορεία 20 και βάλε χρόνων, η οποία άργησε αισθητά να δικαιωθεί, είναι βέβαιο πως ένα one-man project που δισκογραφεί συχνά, καταλήγει να ηχεί αυτοαναφορικό και να μην ενδιαφέρεται τόσο για την επικοινωνία με το κοινό, όντας πρωτίστως μια αυτοκαθαρτική διαδικασία. Στα εννέα λεπτά του σεμιναριακού ομότιτλου άσματος, η δαιμονιώδης φόρμα του Katai αποτυπώνεται σε όλο της το μεγαλείο. Μια σύνθεση που έχει την αρχή της στο "Into The Pandemonium" διαπερνάει όλες τις ριζοσπαστικές εξελίξεις αρχών ‘00s και καταλήγει, λες και βγήκε τρέχοντας μέσα από ένα πυκνό δάσος, σε ένα λιβάδι αγνότητας. Στην τελική, το ξέφωτο του εξωφύλλου δείχνει πως κάτι καραδοκεί στον ορίζοντα.

Οι αντιθέσεις του "Alföld" δεν είναι τόσο απρόσμενες, ή αυτοσχεδιαστικές. Οι Thy Catafalque, όπως υποδηλώνει και το υπερφορτωμένο "A Felkelő Hold Országa" είναι κλινικοί. Θα ξεχυθούν σε σκοτεινά και αποπνικτικά μονοπάτια τόσα μέτρα όσα θα κάνουν την επιστροφή τους στο φώς να ηχεί αποτελεσματική. Το νέο άλμπουμ της μπάντας είναι ένα πλήρες, ευφυές, και άκρως ενδιαφέρον δείγμα του τι μπορεί να είναι σήμερα το πειραματικό ακραίο metal. Με όχημα την παραγωγή, την αμεσότητα καθώς και τους ταιριαστούς ρυθμούς σε τύμπανα και riffs, οι Thy Catafalque, ακόμη και αν μυήσουν κόσμο με το τέχνασμα του black metal όγκου, θα συνεχίσουν να προσφέρουν πολλά και βαθύτερα πέραν της επιφανειακής προσέγγισης, όπως υποδεικνύει και το φινάλε με το "Néma Vermek". Οι κάμποι μπορεί να λιμνάζουν, αλλά εδώ οι μικροί βάλτοι λειτουργούν ζωτικά υπέρ τους.

Bandcamp