Three Seasons

Παρότι αυτό το συγκρότημα ξεκίνησε στα μυαλά των περισσότερων (όχι όμως και των δημιουργών του) ως ένα spin off των μεγάλων Siena Root, αφού εδώ βρίσκουμε το πρώην μέλος τους Sartez Faraj, οι Three Seasons έχουν αποκτήσει τη δική τους αυτόνομη ύπαρξη η ποιότητα της οποίας απαγόρεψε από την πρώτη κιόλας κυκλοφορία το γρήγορο προσπέρασμά τους. Έχοντας τρεις πλήρεις κυκλοφορίες σε πέντε χρόνια έχουν ήδη διαμορφώσει μία σταθερή δισκογραφία και μία καριέρα που αποτελεί από μόνη της ένα ακόμα σημείο αναφορά στο vintage rock της μεγάλης της Σουηδίας σχολής.

Το "Grow" δεν διαφέρει στην ουσία του (κρατήστε τη λέξη) από τις προηγούμενες δουλειές τους και αυτό είναι και καλό και κακό. Από τη μία αυτό που κάνουν το κάνουν τόσο καλά που οποιοσδήποτε εκμοντερνισμός της μουσική τους θα ήταν πραγματική αδικία. Από την άλλη αυτό ρίχνει το βάρος στις συνθέσεις όπου πρέπει σε κάθε κυκλοφορία να ξεπερνούν τον εαυτό τους ώστε να κερδίζουν στη σύγκριση με τον εαυτό τους ξανά και ξανά. Στο "Grow" αυτό δεν το καταφέρνουν. Παρότι ο δίσκος παραμένει απολαυστικός για τους λάτρεις των '70s heavy psych ήχων, δεν βρέθηκαν στιγμές τέτοιες που να μπορούν να αφήσουν έναν ακροατή άφωνο, να τον καθηλώσουν στη θέση του να τον κάνουν να πεταχτεί από την καρέκλα του αναφωνώντας «Αλληλούια» για την αναβίωση του παλιακού rock. Αν φαίνεται πολύ να ζητάς κάτι τέτοιο θα ανταπαντούσα ότι οι Three Seasons το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν, άρα γιατί όχι και τώρα.

Αν όμως αυτή είναι η μία, η βασική ερμηνεία του άλμπουμ, υπάρχει και η δεύτερη ανάγνωση που διακρίνει τις λεπτομέρειες. Μπορεί λοιπόν η ψυχή του δίσκου να παραμένει η ίδια αλλά το γεγονός ότι το hammond έχει έλθει δυναμικά να ενταχθεί στον ήχο του συγκροτήματος υπό τα δάχτυλα του Sartez Faraj και πάλι, διαφοροποιεί κάπως τον ήχο τους. Πιθανότατα μάλιστα το βάρος που έχει δοθεί σε αυτό να είναι και η αιτία που η κιθάρα δεν είναι τόσο δυναμική και τα τραγούδια τόσο riff-άτα. Φαίνεται λίγο να ψάχνονται, να πατάνε σε μία γνώριμη μεν αλλά όχι ακόμα οικεία περιοχή οι Three Seasons. Κάτι μου λέει ότι μόλις καταφέρουν να εντάξουν λίγο καλύτερα στη μουσική τους τη νέα αυτή κατεύθυνση που θέλουν να πάρουν θα μας δώσουν ακόμα καλύτερα πράγματα. Για την ώρα μας προσφέρουν ένα καλό αλλά όχι εντυπωσιακό δισκάκι.