Alcatrazz

Μια απροσδόκητη επιστροφή συντελέστηκε φέτος, με τους ιστορικούς Alcatrazz του τεράστιου Graham Bonnet να επιστρέφουν στην ενεργή δισκογραφία, 34 ολόκληρα χρόνια μετά το "Dangerous Games" άλμπουμ τους. Η μπάντα από την οποία αναδείχθηκαν σπουδαία κιθαριστικά ταλέντα, όπως ο Yngwie J. Malmsteen και ο Steve Vai, το σχήμα από το οποίο συνέχισε να φωτίζει το υπέρλαμπρο ερμηνευτικό άστρο του Bonnet μετά και τη φυγή του από τους Rainbow και MSG, είναι και πάλι ενεργό, με μια αφρόκρεμα μουσικών να συμπληρώνει τόσο το βασικό lineup του, όσο κι εκείνο των guest συμμετοχών του.

Με τον ικανότατο Joe Stump να κατέχει τη θέση του axeman πλέον, γεμίζοντας το υλικό του δίσκου με ασυγκράτητο shredding και εντυπωσιακά σολίδια σε κάθε ευκαιρία, η επαναφορά των Alcatrazz φαντάζει σαν ένα ταξίδι με χρονομηχανή, παρουσιάζοντας μας το comeback άλμπουμ που θα έπρεπε να κυκλοφορήσει το σχήμα μετά την αποτυχία του "Dangerous Games".

Έχοντας ως «όπλο» ένα παραδόξως ποιοτικό songwriting, με τραγούδια που ξεκινούν από το τσαμπουκαλεμένο hard rock και καταλήγουν να φλερτάρουν ξεδιάντροπα με το power metal, ο αειθαλής τραγουδιστής, ο οποίος σύντομα θα συμπληρώσει το 73^ο έτος της ηλικίας του, βρίσκει το ιδανικό «χαλί» για να ερμηνεύσει και να μας υπενθυμίσει γιατί θεωρείται μια από τις πιο εντυπωσιακές φωνές των '80s.

Τηρουμένων των αναλογιών, στο "Born Innocent" έχουμε να διαχειριστούμε μια μικρή «αποκάλυψη», αφού θεωρώ πως ούτε ο πιο αισιόδοξος ακροατής δεν μπορούσε να περιμένει ένα παραπάνω από αξιοπρεπές αποτέλεσμα από τους Alcatrazz εν έτει 2020. Άλλωστε, γνωρίζοντας εκ των προτέρων τις συμμετοχές των Steve Vai, Jeff Waters, Chris Impelliteri, αλλά και του προσφάτως εκλιπόντα Bob Kulick, μεταξύ άλλων, μα και του Don Van Stavern σε εκτέλεση και σύνθεση(;) (πιθανότατα, αφού το "Polar Bear" θυμίζει τόσο έντονα Riot του "Immortal Soul"), η όλη κατάσταση άφηνε τον φόβο της φανταχτερής αποτυχίας, η οποία ευτυχώς δεν συμβαίνει επ’ουδενί.

Έτσι, με εξωτερικούς συνθέτες να βοηθούν καίρια και το υλικό να βασίζεται κατά κύριο λόγο στις φανταχτερές, βιρτουοζιτέ κιθάρες, οι Alcatrazz καταφέρνουν μια ολική επαναφορά που λίγοι περίμεναν. Όχι, δεν μιλάμε προφανώς για κάποιο αριστούργημα, μα για ένα δίσκο που αυτό που επιχειρεί να κάνει, να χτυπήσει στο θυμικό, τη νοσταλγία και το συναίσθημα του ακροατηρίου που απευθύνεται δηλαδή, το πετυχαίνει διάνα.