The Black League

Όταν σύννεφα χαλασμένου καπνού έρχονται ευθαρσώς στη μούρη σου και μαύρη δυσωδία πλημμυρίζει ακατάπαυστα τα ρουθούνια σου, καταλαβαίνεις πως είναι μάταιο να γυρίσεις το κεφάλι από την άλλη - εκτός αν προσφέρεις και το άλλο μάγουλο, γιατί το πρώτο χαστούκι ήταν μόνο η αρχή. Η «μαύρη λίγκα» του Taneli Jarva επέστρεψε πιο hard rock, πιο stoner (!) από ποτέ και το χρυσό κρανίο του εξωφύλλου φιγουράρει με περισσή άνεση μεταξύ πολλών κυκλοφοριών του ιδιώματος. Ποιου απ' όλα; Είπαμε. Επειδή μάλλον μπερδεύτηκες όμως, ή μάλλον δε θέλεις να πιστέψεις τα παραπάνω για τους δικούς σου «καταδικασμένους» λόγους, ας πάρουμε το "Ghost Brothel" από την αρχή.

Τι σχέση έχουν τα "Ichor" και "Utopia A.D." με το hard rock, πόσο μάλλον με το stoner; Απολύτως καμία. Το πρώην μέλος των Φινλανδών Sentenced, μετά τις δυο προαναφερθείσες, επιτυχημένες του προσπάθειες με τους The Black League, «ελάφρυνε» λίγο το κλίμα (αν και ο νέος ήχος είναι βαρύς και ασήκωτος), θέλοντας να πειραματιστεί σε νέα μονοπάτια, κι έδωσε πιο rock αποχρώσεις στη σκοτεινιά της μουσικής του, εξοστρακίζοντας μια για πάντα την προγενέστερη και στοιχειάζουσα gothίλα. Προσωπική άποψη είναι πως μάλλον θα του βγει σε καλό και το «καλό» φαίνεται να χτυπά την πόρτα μας, μετά τα "Man's Ruin Revisited" και "A Place Called Bad", φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας, με το "Ghost Brothel" ανά χείρας.

Το "Ghost Brothel" είναι ένας δίσκος που δύσκολα θα προσπεράσει κανείς, ακόμη κι αν δεν ανήκει στους φίλους του Jarva - αν και τελευταία τους είχε απογοητεύσει λίγο. Το come back είναι αιφνιδιαστικό και δυναμικό όσο ποτέ και με τα "Southern Scars & Curse", "Malabarista", "No Parole", "Until We Sail", "Joke's Over" και φυσικά το ομώνυμο στη μουσική φαρέτρα του, θα τέρψει πολλά μουσάτα αυτιά (και δεν εννοώ «μουσαδένια»). Η ατμόσφαιρα που μας έχει συνηθίσει ακροβατεί στα βρώμικα riffs και κουνά, θέλοντας και μη, το κεφάλι της στον groove ρυθμό που προστάζουν οι μονολιθικές κιθάρες και τα βαριά vibes, χωρίς να αντιγράφει υπάρχοντες προπάτορες. Η έμπνευση φαντάζει αστείρευτη, η φωνή παραμένει 101% Jarva και η εκπληκτική παραγωγή, που κάνει και την παραμικρή λεπτομέρεια του ήχου να ξεπηδά μεμιάς από το ηχείο, απογειώνει το αποτέλεσμα δίχως άλλο.

Αν κι εσείς νομίσετε πως μεταξύ των "Misfortune" και "Vin Mariani" είδατε με την άκρη του ματιού σας τον Jim Morrison, δεν είναι παραισθήσεις - ή μπορεί, πάλι, να είναι: δεν παίρνω όρκο. Όρκο παίρνω για την απόδραση του "Southern Scars & Curse" από άλμπουμ των The Bronx Casket Co που δεν κυκλοφόρησε ποτέ και για τον Glenn Danzig που έτριξε τα δάχτυλά του στο "Ghost Brothel", εμπρός στη θέα του ξυραφιού και του χρυσού κλειδιού επί πίνακι. Τα ψέματα έκοψαν λάσπη και τα αστεία τέλειωσαν: το hard rock των The Black League είναι εδώ, βάζοντας χέρι στα απόκρυφα σημεία του stoner, είτε σου αρέσει, είτε όχι. Το αποτέλεσμα είναι χάρμα ώτων.