The S.L.P.

The S.L.P.

Sony Music (2019)
Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 13/09/2019
​Ξεχάστε όσα ξέρατε για τον Serge Pizzorno!
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

 

Υπήρξε μια περίοδος που οι Kasabian έμοιαζαν ως το επόμενο "big thing" στον χώρο της εναλλακτικής μουσικής. Κανείς εξάλλου δεν μπορεί να αμφισβητήσει το εκπληκτικό σερί κυκλοφοριών που είχαν πετύχει από το 2004 μέχρι το 2011. Κάπου εκεί όμως, το συγκρότημα πήρε την κάτω βόλτα με τα δύο τελευταία τους άλμπουμ να μην καταφέρνουν να ενθουσιάσουν κοινό και κριτικούς. Και αυτό παρά τις κάπως υπερβολικές, όπως αποδείχθηκε τουλάχιστον, δηλώσεις του κιθαρίστα τους, Serge Pizzorno, σχετικά με το πως θα σώσουν την κιθαριστική μουσική από την άβυσσο.

Όπως και να έχει, ο διάσημος μουσικός, κάνοντας μια παύση από το συγκρότημα του, φέτος επέστρεψε με τον πρώτο του solo δίσκο υπό την επωνυμία The S.L.P. Το εναρκτήριο ορχηστρικό κομμάτι "Meanwhile... In Genova" αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή καθώς ξεκινάει σαν soundtrack που θα μπορούσε να είχε γράψει ο Ennio Morricone κι εξελίσσεται σε ένα δυνατό opener που θα στεκόταν άνετα σε κάποια ταινία του Guy Ritchie, ή σε κάποια σκηνή δράσης του James Bond.

Το "Lockdown" που ακολουθεί όμως είναι και το κομμάτι που ουσιαστικά μας βάζει στο κλίμα του δίσκου. Indie ατμόσφαιρες της δεκαετίας που φτάνει στο τέλος της, απαλές φωνούλες, έντονες pop ανησυχίες και μπόλικα πλήκτρα. Στην ίδια κατεύθυνση ακολουθεί το χορευτικό "((trance))" το οποίο θα μπορούσε πιο εύκολα να ακουστεί σε κάποιο club παρά σε κάποιο συναυλιακό χώρο, ενώ στο "The Wu" ο Pizzorno συνεχίζει σε πιο ηλεκτρονική κατεύθυνση συνδυάζοντας μελωδίες και μπόλικο groove. Και θα πρέπει κανείς να φτάσει στο “Soldiers 00018” για να θυμηθεί πως ο καλλιτέχνης που βρίσκεται πίσω από τον δίσκο συνδέεται κάπως με τους Kasabian. Κι εδώ βέβαια, οι ομοιότητες είναι καθαρά αισθητικές καθώς μουσικά το κομμάτι είναι αρκετά πιο κοντά στους These New Puritans παρά σε οτιδήποτε σχετίζεται με τον χώρο της rocκ.

Και κάπου εκεί, στο "Nobody Else", το οποίο αποτέλεσε και το δεύτερο single του δίσκου που είχε δώσει στη δημοσιότητα ο κύριος Pizzorno, γίνεται πλέον σαφές πως ο καλλιτέχνης φλερτάρει ασύστολα, και χωρίς ιδιαίτερες ενοχές, με τη σύγχρονη mainstream pop. Κι αυτό δεν το λέω ούτε ως καλό, ούτε ως κακό αλλά καθαρά σαν διαπίστωση. Λίγο αργότερα, στο "Favourites", η βρετανίδα Little Simz έρχεται να προσθέσει τον απαραίτητο hip-hop αέρα σε ένα κομμάτι που πάλι παραπέμπει, στο μέτρο του επιτρεπτού, στο συγκρότημα του δημιουργού, ενώ οι κιθάρες στην εισαγωγή του "Kvng Fv" είναι πιθανά και οι μόνες που παίζουν κάποιο κεντρικό ρόλο στο άλμπουμ.

Με επιρροές που ξεκινάνε από την ηλεκτρονική μουσική και φτάνουν μέχρι τη psychedelic funk και τη R'n'B, ο Sergio Lorenzo Pizzorno δείχνει να ξεφεύγει αρκετά από όλα όσα μας έχει συνηθίσει μέχρι σήμερα, καθώς δημιουργεί έναν δίσκο γεμάτο εκπλήξεις που βρίσκεται πιο κοντά στην αισθητική των Gorillaz, των Broken Bells και των Unkle. Οι ενστάσεις μου όμως όσον αφορά το εγχείρημα έχουν να κάνουν με το ότι ο καλλιτέχνης, στην προσπάθεια του να δημιουργήσει ένα πολυσύνθετο δίσκο που δεν θα περιορίζεται στο χώρο της rock μουσικής, κάπως χάνει τον έλεγχο και μαζί, σε κάποια σημεία τουλάχιστον, χάνει και κάθε ψήγμα εναλλακτικής μουσικής προσέγγισης. Εξάλλου, δεν σας κρύβω πως, κατά τη διάρκεια των ακροάσεων, δεν ήταν λίγες οι φορές που αναρωτήθηκα «τι ακούω τώρα;».

Από την άλλη βέβαια, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πώς ο Pizzorno, απολύτως απελευθερωμένος από τα στεγανά των Kasabian, καταφέρνει να αναμίξει πληθώρα μουσικών ειδών πετυχαίνοντας τελικά μια ηχητική αρμονία. Και μπορεί το τελικό αποτέλεσμα, λόγω της αρκετά mainstream προσέγγισης, να μην ταιριάζει απολύτως στα μουσικά μου γούστα όμως μοιάζει ικανό να προσεγγίσει μια πιο ευρεία κοινότητα μουσικόφιλων που δεν έχουν καμία σχέση με τον χώρο της κιθαριστικής rock. Και αυτό από μόνο του αποτελεί μια μεγάλη επιτυχία.

Για όσους πάλι δεν πειστούν, όπως έχει γίνει γνωστό, οι Κasabian, μέσα στην επόμενη χρονιά έχουν σκοπό να κυκλοφορήσουν τον επόμενο δίσκο τους. Ίσως τώρα, απαλλαγμένοι από τις πειραματικές αναζητήσεις του κιθαρίστα τους, να μπορέσουν με τη σειρά τους να επικεντρωθούν στην ουσία της μουσικής τους και να αγγίξουν συνθετικά τις μεγάλες στιγμές του παρελθόντος τους.

  • SHARE
  • TWEET