The Obsessed

Τα εφτά χρόνια που μεσολάβησαν από το "Sacred" μέχρι φέτος και τη νέα δουλειά των The Obsessed, μπορεί σε κάποιους να φαίνονται πολλά, για μερικούς όμως από εμάς δεν έχει καμία σημασία ο χρόνος. Είναι που μας αρκεί η ανακοίνωση, δεν πάει να περάσει και δεκαετία. Όταν ο Wino είναι ακόμα εκεί έξω με την ασυμβίβαστη στόφα ενός σκληρού καργιόλη, εμείς γινόμαστε ένα κλικ πιο χαρούμενοι.

Δεν κάνει συχνά δηλώσεις περί του επερχόμενου δίσκου του, είτε σόλο είτε άλλου project. Όταν το πράττει όμως δίνουμε σημασία στη λεπτομέρεια. Του πόσο πολύ πιστεύει στο "Gilded Sorrow" και πόσο χάρηκε την διαδικασία ηχογράφησής του. Κι αυτό είναι καθολικά φανερό κατά την ακρόαση του δίσκου.

Η κάτι σαν μουντάδα του ήχου, ένα trademark του(ς) είναι εδώ. Η εξάρτησή τους από τα riffs είναι προφανώς κι αυτή παρούσα. Όπως και ο φόρος τιμής στους συνοδοιπόρους Pentagram. Δεν ξέρω τι λέει ο ίδιος ο Wino, για μένα όμως το "Yen Sleep" είναι βγαλμένο από τις καλύτερες στιγμές των Liebling & Griffin.

Κι αφού ήρθε η κουβέντα περί «καλύτερων στιγμών’, δε νομίζω να αμφισβητήσει κανείς μας την ποιότητα του "Realize A Dream" και την άμεση εισαγωγή του στη λίστα με τις best of συνθέσεις της μπάντας. Ο γέρος μας, δεν είναι απλά ακόμα εδώ. Έχει και κέφια. Κέφια, που δεν αποκλείεται να είναι μεταδοτικά από τα 2/4 της καινούργιας ομάδας.

Βγάζουν γούστα. Η εισαγωγή του ομότιτλου τραγουδιού είναι από μόνη της ικανή να αποδείξει του λόγου το αληθές, αλλά όχι. Κουβαλάει μαζί της κανά δυό σόλο και μια απόκοσμα ατμοσφαιρική γέφυρα, που προσυπογράφουν κι αυτά την αρχική μου εντύπωση. Μια εντύπωση που γιγαντώνεται σιγά σιγά και που υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο αγαπημένος και καλοδεχούμενος ήχος του καθαρόαιμου doom metal.

Προβάλλει μελετημένα κι όχι διστακτικά, αρκετά για να μας θυμίσει το αποπαίδι της hard rock με το doom. Ένα αποπαίδι που οι The Obsessed το αγκάλιασαν από την πρώτη τους στιγμή και συνεχίζει ακόμα να δέχεται τη φροντίδα και την αγάπη από νέα συγκροτήματα που ακολουθούν τις διδαχές των προγόνων τους. Κι αυτό εδώ είναι από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Wino.

Έπειτα από τόσα χρόνια συνεχόμενης παρουσίας κι ενασχόλησης, μας χαρίζει ένα δίσκο από σκληρούς καργιόληδες προς όλα τα αποπαίδια που παραμένουν ασυμβίβαστα, την ίδια στιγμή που νέες μπάντες επηρεασμένες από αυτόν, ακολουθούν ένα μέρος των βημάτων του. Το λεγόμενο παράσημο.