The Dead Daisies

The Dead Daisies

Universal (2013)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 18/12/2013
Τίμιο ντεμπούτο, με φρέσκο blues rock ήχο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τα θέλουμε ή δεν τα θέλουμε τα supergroup; Όταν μαζεύονται μερικοί φτασμένοι μουσικοί, είναι δυνατόν να έχουν τη ζωντάνια και τη σπιρτάδα ενός πεινασμένου γκρουπ, εικοσάρηδων / τριαντάρηδων; Πολλές φορές, το αλάνθαστο στα χαρτιά εγχείρημα της σύμπραξης πολύπειρων ατόμων σε ένα project, αποτυγχάνει να σχηματίσει ένα αρτιμελές και αντάξιο των δημιουργών του αποτέλεσμα. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που κάθε κομμάτι έπεσε ακριβώς στη θέση του, δικαιολογώντας το «super» μπροστά από το «group».

Στην προκειμένη, έχουμε να κάνουμε με το εγχείρημα του πρώην τραγουδιστή των INXS, Jon Stevens και του κιθαρίστα David Lowy. Μετά από αρκετές αλλαγές στο line-up, τους δυο τους κατέληξε να πλαισιώνει ο Richard Fortus (Guns N' Roses, Thin Lizzy) στη lead κιθάρα, ο Dizzy Reed (Guns N' Roses) στα πλήκτρα, ο Charley Drayton στα ντραμς και ο Darryl Jones (The Rolling Stones) στο μπάσο. Εάν σκεφτείς πως στο πρώτο single, "Lock 'N' Load", συμμετέχει κι ο Slash, τότε μπορείς να φανταστείς περί τίνος πρόκειται.

Με μία βασική παρατήρηση. Εδώ, το hard rock έπεται του blues στοιχείου. Η προσοχή δίνεται περισσότερο στις μελωδίες αυτές καθαυτές, παρά στις κιθάρες και στα σόλο. Δηλαδή, αυτό ακριβώς που μας υπόσχεται το παραπάνω single. Έτσι, όντας υποψιασμένος, δεν θα μπορούσα να έχω πολλά παράπονα απ’ τους Dead Daisies. Μας παρουσιάζουν ένα σύνολο συμπαθητικών κομματιών, με μερικά να ξεχωρίζουν κάπως απ' τα υπόλοιπα ("It's Gonna Take Time", "Man Overboard", "Bible Row") και παρά τις blues (με ολίγη από southern) βάσεις τους, καταφέρνουν να εκπέμπουν ζηλευτή φρεσκάδα.

Μετά τις πρώτες ακροάσεις όμως, γίνεται εμφανής η έλλειψη προσωπικότητας. Ναι, το άλμπουμ είναι ιδιαίτερα ευκολοάκουστο και έχει εξαιρετικό ήχο, αλλά, αν και σε καμία περίπτωση η μπάντα δεν κοπιάρει το παρελθόν, αδυνατεί να δώσει το δικό της στίγμα στο υλικό. Ίσως να είναι σύμπτωμα της νόσου των supergroup, ίσως κάπου εκεί να υπήρχε μια σπιρτάδα, στο τέλος όμως έχουν μείνει μονάχα ίχνη αυτής.

Το ντεμπούτο των Dead Daisies λοιπόν δεν πρόκειται να συνταράξει κανέναν, έρχεται να μας συστήσει όμως σε ένα σχήμα που φαίνεται να έκανε τη δουλειά του επαγγελματικότατα μεν, όχι σαν αγγαρεία δε. Παρά την ενθαρρυντική ισορροπία ανάμεσα στο blues (hard) rock και σ' έναν σύγχρονο ήχο όμως, δύσκολα θα θυμηθείς τον εν λόγω δίσκο και πολλές φορές στο μέλλον.
  • SHARE
  • TWEET