Terrible Feelings

Tremors

Sabotage (2015)
Από τον Nτίνο Παυλίδη, 14/04/2015
Χωρίς να μεγαλουργούν αυτή τη φορά, προσφέρουν ακόμη υψηλού επίπεδου σουηδικό rock 'n' roll / punk rock
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τρία χρόνια πριν, την ίδια ακριβώς εποχή, το Πάσχα μου είχε στολιστεί αποκλειστικά με τους ήχους των Terrible Feelings οι οποίοι τότε μόλις είχαν κυκλοφορήσει το φανταστικό ντεμπούτο "Shadows", έπειτα από μία θαυμάσια σειρά μικρότερων κυκλοφοριών που αρχικά έκαναν γνωστό το όνομα των Σουηδών στον κόσμο του punk, για να τους αγαπήσει στην συνέχεια σύσσωμο το underground, ανεξαρτήτως των ηχητικών διαχωρισμών, προτιμήσεων, και αισθητικών προσεγγίσεων που εκ των πραγμάτων συναντιούνται στο εσωτερικό του.

Οι Terrible Feelings είναι η μπάντα με την οποία γουστάρουν ταυτόχρονα hardcore punk, grind, και crust φρικιά, εθισμένοι στο pop punk και το power-pop, φίλοι του rock 'n' roll και του garage, ακόμη και μεταλλάδες που την βρίσκουν με το thrash και το death (ναι, το έχουμε δει και αυτό). Και φυσικά κάτι τέτοιο δεν οφείλεται σε κάποια μόδα ή hype όπως πολύ λογικά κάποιος θα περίμενε, αλλά αντιθέτως βασίζεται στο εξής ουσιαστικό, ότι οι Terrible Feelings πολύ απλά έχουν αισθητική και ξέρουν να παίζουν όμορφη μουσική. Από το μελωδικό punk rock των πρώτων τους EP μέχρι το «διαστημικά» cool rock 'n' roll του "Shadows", μας χάρισαν μεγάλες στιγμές, μαγική ατμόσφαιρα, και αξεπέραστους ύμνους τους οποίους δύσκολα μπορείς να κατατάξεις κάτω από μία ενιαία ταμπέλα.

Το φετινό "Tremors", λοιπόν, από την αρχή της ανακοίνωσής του είχε ένα δύσκολο έργο να επιτελέσει, αυτό του να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες που νομίζω πως όλοι τρέφαμε, αλλά ευτυχώς απ' ό,τι όλα δείχνουν τα κατάφερε πολύ ικανοποιητικά. Ο δίσκος ακούγεται φρέσκος και ζωηρός, και χαρακτηρίζεται από μία ομοιογένεια που δεν υπήρξε στον προκάτοχο του όπου το κάθε κομμάτι είχε την προσωπικότητα του και έκανε τα δικά του «μαγικά». Δεν είναι όμως άσχημο αυτό. Τα κομμάτια εδώ διακρίνονται από ένα πολύ συγκεκριμένο ύφος, η «σουηδίλα» βρωμάει από χιλιόμετρα -τσεκάρεις το "Sin City" και «νιώθεις» αμέσως-, και έχουν όλο τον χώρο που χρειάζονται για να ξετυλίξουν αρμονικά τις ιδέες και εμπνεύσεις του συγκροτήματος. Η Manuela σταθερά δίνει πόνο και σε καθηλώνει, οι κιθάρες του Anton επίσης, η σταθερή παρουσία των πλήκτρων ενισχύει πολύ θετικά το αποτέλεσμα, και εννοείται δεν λείπουν από το άλμπουμ τα μεγάλα άσματα που το ανεβάζουν ένα σκαλί πιο πάνω, όπως τα "The Devils Watching", "Black Water" και "Cold Eyes".

Παρ' ότι το "Tremors", κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν πλησιάζει τα μεγαλεία του πρόσφατος παρελθόντος της μπάντας, καθώς του λείπει αυτή η τρέλα που εκτόξευσε στα ύψη τις προηγούμενες κυκλοφορίες της, είναι σίγουρα ένας δίσκος που προτείνεται ανεπιφύλακτα τόσο για χορό, όσο και για τις χαλαρές στιγμές στα ανοιξιάτικα βράδια που έρχονται.
  • SHARE
  • TWEET