Terminal Nation

Holocene Extinction

20 Buck Spin (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 07/10/2020
«Δεν μπορείς να σώσεις έναν κόσμο που αρνείται να σωθεί», αλλά οφείλεις να αντισταθείς προς οτιδήποτε τον καταδυναστεύει, οπότε οι Terminal Nation επιτίθενται κατά μέτωπο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το ντεμπούτο των Αμερικανών Terminal Nation ίσως είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα στον ακραίο ήχο για τη φετινή χρονιά. Ένας από τους λόγους για αυτό το φαινόμενο, που δεν γίνεται να αγνοηθεί, είναι οι πολιτικές συνθήκες στη χώρα τους. Η κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει η κοινωνία των Η.Π.Α., είναι εκρηκτική, ανά στιγμές απρόβλεπτη, αποτέλεσμα χρόνιας καταπάτησης θεμελιωδών δικαιωμάτων διαφόρων κοινωνικών ομάδων από καταπιεστικούς μηχανισμούς. Αυτά, είναι, τρόπον τινά, τα θέματα τα οποία επεξεργάζονται στιχουργικά οι Terminal Nation.

Συνεπώς, όπως οφείλει να κάνει το hardcore, ειδικά το underground, σε εποχές κοινωνικών ξεσηκωμών, θα κυκλοφορούν δίσκοι που αποτυπώνουν τη συγκεκριμένη περίοδο ηχητικά. Εν πολλοίς, το extreme hardcore στο οποίο επιδίδεται η μπάντα, είναι ένα ιδανικό soundtrack αφύπνισης. Αυτή όμως, οφείλω να διατυπώσω πως όντας εν μέρει αληθής, αποτελεί μια επιφανειακή ανάγνωση της κρισιμότητας του "Holocene Extinction". Ο λόγος είναι, πως αν και οι επιρροές και το ύφος της μπάντας είναι ευδιάκριτα για τους οπαδούς του χώρου, με τη σκιά των Nails, Misery Index και των Napalm Death να πέφτει βαριά, όπως και του σουηδικού death metal αλλά και αρκετών sludge αναφορών, το αποτέλεσμα ηχεί εκπληκτικά στοχευμένο και συμπαγές.

Ο ήχος είναι άψογος, ο όγκος παρών και τα φωνητικά αδιανόητα πειστικά. Οι 13 συνθέσεις επιτυγχάνουν σε 34 λεπτά συνολικά να διαφοροποιηθούν αρκετά, χτυπώντας η καθεμιά με διαφορετικό αντίκτυπο, τους επίδοξους ακροατές. Η μπάντα, συντροφεύει έτσι τον μηδενισμό του μηνύματος της με μια ισοπεδωτική ηχητική πρόταση. Κάπου εδώ τα πράγματα, όμως, γίνονται ενδιαφέροντα. Αρκετές μπάντες της σκηνής «αιχμαλωτίζονται» από αυτήν τη μηδενιστική και δυσοίωνη απόρροια της υπάρχουσας κατάστασης και καταλήγουν να παρουσιάζουν τον σάπιο πυρήνα του σύγχρονου (δυτικού) πολιτισμού. Οι Terminal Nation, επιχειρούν όμως να εξηγήσουν γλαφυρά τις αιτίες, και δεύτερον, να εκφράσουν το μίσος τους προς, όχι μόνο τους εξουσιαστές αλλά και μερίδα της κοινωνίας που διαιωνίζει συνειδητά αυτήν την κατάσταση.

"The line in the sand's been drawn. Which side will you be on?", καταλήγει ο τραγουδιστής Stan Liszewski στο εναρκτήριο, "Cognitive Dissonance" δίνοντας το πολεμικό στίγμα. Και αν η, παραπλήσια του ήχου των Like Rats, έναρξη προϊδεάζει για μια διαρκή φρενήρη επίθεση, το βαρύ hardcore με τα ογκώδη breakdowns του "Arsenic Earth" ξεσπάει, ουρλιάζοντας «after years of suffering, how much can we endure?". Είναι αυτή η εξαιρετική συνοχή ρυθμικών μερών, λεπτοδουλεμένων leads και επιβλητικών στίχων που επιτρέπει στη διαδοχή των κομματιών του "Holocene Extinction" να κερδίζει μονομιάς το στοίχημα.

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα του ντεμπούτου των Terminal Nation είναι τόσο πειστική, ώστε ακόμη και το "tik-tok" του doomsday clock, στο ομότιτλο κομμάτι, να προκαλεί δυσφορία. Η δυσφορία θα μετατραπεί σε απαξίωση και έτσι, "you cannot save a world that refuses to be saved". Δεν είναι όμως μόνο η ανθρώπινη φύση ή η οικολογική καταστροφή που εμποδίζουν την ανθρωπότητα από το να είναι ανθρώπινη, είναι και οι δομές της, όπως το "prison-industrial complex", είναι η παγίωση της μη-εναλλακτικής από το υπάρχον σύστημα. Σε μια από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές του δίσκου, το "Master Plan", που ηχητικά λειτουργεί συνοδευτικά προς τα φωνητικά, καταλήγει στο τρομερό "the system is not broken, this is exactly what it was always meant to be".

Με κάθε σύνθεση του δίσκου, οι Terminal Nation προσαρμόζονται ηχητικά ως προς το συναίσθημα του εκάστοτε μηνύματος, εξαπολύοντας μια ολοκληρωτική επίθεση. Μεταπηδώντας από το grind του "Thirst To Burn" στον instrumental βούρκο του "Expired Utopia", περιλαμβάνοντας death metal στάσεις, όπως στο "Orange Bottle Prison", αποδεικνύουν πως η μουσική δεν έρχεται δεύτερη, κάτι άξιο εκτίμησης. Το οποίο μήνυμα όμως, παραμένει στην εμπροσθοφυλακή. Το φρενήρες "Leather Envy", προσωπικό αγαπημένο του δίσκου, φροντίζει να εισάγει το breakdown του με την ατάκα "Those who bow to their own oppressor, are the weakest link in the chain of being", για να την επαναλάβουν σε πιο πειραματικό ύφος, κάτι που κάνει την εμφάνισή του και στο αντιπολεμικό "Death For Profit".

Μπορεί να μην διαθέτουν κάθε δεδομένη χρονική στιγμή, όλες οι πτυχές της μπάντας, ισάξια ποιότητα, ωστόσο το "Holocene Extinction" είναι αρκούντως ορμητικό, αποκρύπτοντας τις περιστασιακές αδυναμίες. Οι Terminal Nation ηχούν λες και κάθε τραγούδι είναι το τελευταίο τους, αφιερώνουν σε κάθε δευτερόλεπτο όλο τους το είναι, και το αποτέλεσμα είναι ειλικρινές από κάθε άποψη. Ο δίσκος, όσο προοδεύει θυμίζει έντονα το τελευταίο πόνημα των «ομοϊδεατών» Xibalba, αφήνοντας εν τέλει την αίσθηση πως το βαρύ hardcore μείγμα των Terminal Nation ενδιαφέρεται περισσότερο για μονολιθικά σημεία.

Το κλείσιμο με το ποιοτικότερο όλων των παραπλήσιων ηχητικά κομματιών του δίσκου, "Age Of Turmoil", είναι ανατριχιαστικό. Ένα ενδιαφέρον riff στο βάθος εναλλάσσεται με ξαφνικά blastbeats ενώ κατά τη διάρκεια της ρυθμικής ισοπέδωσης η μπάντα ωρύεται "¡No pasarán!". Το ντεμπούτο των Terminal Nation, αντικατοπτρίζει την εποχή του, διαθέτει μια σπανίζουσα στιχουργική ευφυΐα, εξωτερικεύει και σχηματοποιεί συναισθήματα και, αν και ηχητικά δεσμεύεται από τις επιρροές του, αποτελεί μια από τις πιο πολλά υποσχόμενες περιπτώσεις στο ιδίωμα την τελευταία περίοδο.

Bandcamp
Youtube

  • SHARE
  • TWEET