Suotana

Πριν δυο χρόνια οι Suotana κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ, "Ounas I", που προσωπικά καραγούσταρα και έλιωσα. Το βάζω σίγουρα στις καλύτερες melodic death metal δουλειές των τελευταίων χρόνων. Με βάση τον φινλανδικό ήχο, τις βαθιές μελωδίες από κιθάρες και πλήκτρα, τις ατμόσφαιρες που ξεδιπλώνονται φυσικά - όπου χρειάζεται - και το συνδυασμό κυρίαρχων κιθαριστικών lead με πλήκτρα, η εξάδα από το Ροβανιέμι έφτιαξε ένα πολύ ωραίο σύνολο που χτύπησε ταυτόχρονα στη νοσταλγία αλλά και τα σημερινά κενά της μουσικής που ακούω.

Φέτος επανέρχονται με το "Ounas II" και απολύτως φυσιολογικά είχα μεγάλη προσμονή και υψηλές προσδοκίες για αυτό. Πρώτα απ' όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι η βασική επιρροή των Suotana, γενικά αλλά εδώ ακόμα περισσότερο, είναι οι Children Of Bodom. Κακό είναι αυτό; Σε καμία περίπτωση! Λατρεύουμε COB και μας λείπουν πάρα, πάρα πολύ. Οι Crownshift που ποντάραμε να συνεχίσουν τη δουλειά, δεν έκαναν αυτό τελικά - και ίσως σωστά. Υπάρχουν πολλοί βεβαίως που ακολουθούν, ή προσπαθούν, τα βήματα της τεράστιας μπάντας του Alexi Laiho αλλά οι περισσότεροι ακούγονται λίγοι. Η κληρονομιά των πρώτων δίσκων των Children Of Bodom είναι πραγματικά πολύ μεγάλη, σαφώς μεγαλύτερη από ότι τους αναγνωρίζεται. Αλλά αυτή είναι συζήτηση για αλλού. Θα γίνει όμως.

Το "Ounas II" προσπαθεί λιγότερο να συγκρατήσει τις τυπικής φινλανδικής καταγωγής μελωδίες που φέρνουν σε επαφή το heavy/power με το ακραίο metal υπό τη σκέπη του melodeath. Λείπουν τα πιο καταιγιστικά blackίζοντα μέρη δυστυχώς, που ήταν πιο απλωμένα στην προηγούμενη κυκλοφορία, και κάποιες ιδέες διάσπαρτες στο δίσκο που να ξεχωρίζουν. Υπάρχει από την άλλη όμως η μεγάλη σύνθεση που κυριαρχεί, το δεκάλεπτο "1473 Ounas". Σίγουρα το καλύτερο, έχοντας να προσφέρει πολλές ωραίες στιγμές - όπως το μέρος με τα γυναικεία φωνητικά της Zoe Marie Federoff που ακολουθείται από το πιο ακραίο πέρασμα του άλμπουμ. Αλλά να, στο "Ounas I" υπάρχει αντίστοιχα το δεκατριάλεπτο "River Ounas" που ήταν καλύτερο και πιο εντυπωσιακό.

Αυτό που δε λείπει είναι η διασκευή. Σε Children Of Bodom μάλιστα. Αναμενόμενο σε βαθμό που με εξέπληξε. Το "Hatebreeder". Δε βοήθησε αυτό την πιθανότητα επαναλαμβανόμενων ακροάσεων, γιατί με τέτοιο κλείσιμο κατέληγα κάθε φορά μετά να το γυρνάω στους Bodom.

Δεν είναι κακό το δεύτερο μέρος του "Ounas" αλλά δε στέκεται εκεί που έφτασε το πρώτο. Δυστυχώς περίμενα περισσότερα, γιατί έδωσαν περισσότερα προ διετίας. Ήλπιζα στο επόμενο, παραπάνω βήμα αλλά τελικά εδώ έχουμε να κάνουμε μάλλον με ένα μικρό πισωγύρισμα.