Steve Wynn

Crossing Dragon Bridge

Blue Rose (2008)
Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 23/09/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πίσω στο 1970 ήταν το πέρασμα της γέφυρας πάνω από τα «ταραγμένα» νερά, αυτό που έδωσε μία νέα αισθητική στον μέχρι τότε μονοδιάστατο ήχο των Simon & Garfunkel. 38 χρόνια αργότερα, το πέρασμα μιας άλλη γέφυρας, της «Γέφυρας του Δράκου» στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας, ήταν αυτό που ώθησε τον Steve Wynn στο να κάνει τη δική του αλλαγή... αλλά προς την ανάποδη: Ενώ το "Bridge Over Trouble Water" βρήκε τον Simon και τον Garfunkel να εμπλουτίζουν ηχητικά τις ακουστικές folk μπαλάντες τους, στο "Crossing Dragon Bridge" συναντάμε τον Steve Wynn να αφήνει στην άκρη την ηλεκτρική του κιθάρα και τις indie rock ρίζες του, για χάρη της ακουστικής του κιθάρας και των πιο «ποιητικών» αναζητήσεών του.

Εξαρχής γίνεται σαφές πως ο δίσκος αποτελεί «προσωπική» υπόθεση για τον Wynn. Οι στίχοι, σε συνδυασμό με τους χαλαρούς baroque / folk ήχους που επικρατούν, παραπέμπουν στη σκέψη πως ο δίσκος είναι φτιαγμένος από τον Steve... για τον Steve! Έστω και έτσι όμως, δε μπορεί κανείς παρά να παραδεχτεί την αμεσότητα της νέας αυτής κατεύθυνσης του Wynn. Ο δίσκος κρύβει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις (σε στιγμές θα ακούσετε από country και americana, μέχρι βαλς και... ψυχεδέλεια!), ικανές να αγγίξουν όχι μόνο όσους κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος με τις σκέψεις του καλλιτέχνη, αλλά και ένα ευρύτερο κοινό, ανοιχτό σε τέτοιου είδους εναλλακτικές προτάσεις και πειραματισμούς.

Μπορεί τα περισσότερα κομμάτια να βασίζονται στη φωνή και την κιθάρα του Wynn, όμως ο Chris Eckman των Walkabouts (όντας παραγωγός του δίσκου) φρόντισε να προσθέσει σε καίρια σημεία έγχορδα, όργανο και λίγο... mellotron, που αναμφίβολα δίνουν περισσότερο βάθος και ατμόσφαιρα στις συνθέσεις.

Ο Steve Wynn, όπως δεν τον έχουμε ξανακούσει λοιπόν, κάνει την εμφάνισή του στο "Crossing Dragon Bridge", στο οποίο νοητά συναντάει από τον John Lennon και τον Nick Cave μέχρι τον Leonard Cohen και τους Walkabouts (όχι τυχαία - είπαμε και παραπάνω για τον Eckman)! Και ναι... το αποτέλεσμα είναι τόσο ενδιαφέρον, όσο ενδιαφέρουσα ακούγεται και μία μίξη όλων των παραπάνω.

13 άρτια δοσμένα κομμάτια, γεμάτα λυρισμό και συναίσθημα, σε έναν από τους πιο όμορφους δίσκους της χρονιάς. Αξίζει της προσοχής σας!

  • SHARE
  • TWEET