Forever Still: «Δεν παίζουμε metal, τι ζόρι τραβάτε;»

Οι Forever Still είναι μια από τις πιο πρόσφατες και πιο ιδιαίτερες προσθήκες στον ευρύτερο χώρο του σύγχρονου hard & heavy. Ξεκινώντας από το εναλλακτικό metal, όπως αυτό καθιερώθηκε μια φορά κι έναν καιρό στην από 'κει μεριά του Ατλαντικού, το σχήμα της Maja Shining και του Mikkel Haastrup προσθέτει ακόμα πιο γκρίζες ατμόσφαιρες και κάμποσα ηλεκτρονικά στοιχεία, δίνοντας ένα φρέσκο twist σε έναν όχι-πια-τόσο φρέσκο χώρο. Παρά το γεμάτο πρόγραμμά τους, μετά από μια αναβολή για χάρη του μοντάζ και άλλη μια για χάρη του Νικ (ένας είναι ο Νικ), καταφέραμε να συγχρονιστούμε με την Maja και να μιλήσουμε για την εξέλιξή του ήχου τους, το καταραμένο "that's not metal", τη γυναικεία παρουσία στη σκηνή και τις μεγάλες περιοδείες. Και για τους Bring Me The Horizon, βεβαίως βεβαίως.

Καλησπέρα Maja! Όλα καλά με το βίντεο;

Πολύ καλά, ακόμα θέλει δουλειά, βέβαια! Ξεχάστηκα κάνοντας μοντάζ και όταν συνειδητοποίησα πόση ώρα πέρασε ήταν πια αργά. Οπότε τώρα στέλνω συγγνώμες σε όσους προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν μαζί μου στο ενδιάμεσο. [Γέλια]

[Γέλια] Μικρό το κακό, τα έχει αυτά το μοντάζ. Τι λες ξεκινάμε;

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την κατανόηση, πραγματικά το εκτιμώ! Πάμε!

Λοιπόν, παρότι ο πυρήνας του ήχου των Forever Still είναι σταθερός, το "Breathe In Colours" ακούγεται κάπως διαφορετικό από το ντεμπούτο σας· ήταν αυτό κάτι που επιδιώκατε;

Νομίζω ότι ήταν μια πολύ φυσική εξέλιξη. Όταν γράφαμε το "Tied Down" ήμασταν στο ξεκίνημα ως συγκρότημα, ακόμα ψάχναμε τι ακριβώς θέλαμε να κάνουμε και πώς θέλαμε να ακουγόμαστε. Στο "Breathe In Colours", πιστεύω ότι αναπτύξαμε τον δικό μας ήχο, βρήκαμε τους εαυτούς μας και ωριμάσαμε σαν άνθρωποι. Είναι ένα λογικό βήμα μπροστά.

Αρκετό από το νέο υλικό μοιάζει πιο βαρύ, πιο άγριο απ' ό,τι είχατε κάνει στο παρελθόν. Αντανακλά κατά κάποιον τρόπο το πώς νιώθατε όσο γράφατε;

Πιστεύω πως ναι, τόσο για τη μουσική όσο και για τους στίχους. Κι ενώ αυτά τα δύο είναι ξεχωριστά πράγματα, πάντα υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ τους. Μπορώ με σιγουριά να πω για το στιχουργικό μέρος, που το αναλαμβάνω εξολοκλήρου εγώ, ότι πήγε σε διαφορετική κατεύθυνση από το ντεμπούτο. Εκεί ήταν τελείως από την οπτική του θύματος, ενώ πλέον έχει περισσότερη οργή και έχει να κάνει με το να αντιμετωπίζεις όσα βρίσκεις μπροστά σου. Θα έλεγα ότι και για τη μουσική ισχύει κάτι παρόμοιο.

Η ιδέα πίσω από τον τίτλο και το εξώφυλλο είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Ο τίτλος δεν βγάζει νόημα αν τον δεις κυριολεκτικά, το να ανασαίνεις με χρώματα (σσ: "breathing in colours"), αλλά νομίζω ότι ακούγοντας τις λέξεις κάποιος μπορεί να φτιάξει την εικόνα στο μυαλό του. Η έκφραση προήλθε από μια εμπειρία που είχα όταν ήμουν μικρή, την περίοδο που πρωτοξεκίνησα να φοράω μαύρα, και μια οικογενειακή μας φίλη μου πρότεινε να βάζω περισσότερο χρωματιστά ρούχα· της απάντησα ότι δεν ήταν επειδή δεν ένιωθα καλά, απλά το έβρισκα ωραίο, κι εκείνη μου είπε ότι θα είμαι καλά όσο κρατάω τα χρώματα μέσα μου. Το θεώρησα πολύ, πολύ χαζό, ήμουν και δεκατριών χρονών. [Γέλια]

Όσο χαζό κι αν μου φάνηκε, ωστόσο, αυτή η έκφραση μου έμεινε. Και γι' αυτό το άλμπουμ, ταίριαξε, τη χρησιμοποιήσαμε σαν μια επιβεβαίωση. Ναι, κάποιες φορές ο κόσμος μοιάζει σκοτεινός και γκρίζος, αλλά υπάρχουν επίσης πολλά χρώματα, τόση χαρά και τόση ευγένεια. Όπως και το εξώφυλλο, αρχικά μοιάζει σκοτεινό και ζοφερό, ενώ στην πραγματικότητα είναι γεμάτο χρώματα. Απλά είναι σε δυαδικό κώδικα. Είναι όπως στον πραγματικό κόσμο· πρέπει να κοιτάξεις λίγο πιο προσεκτικά για να τα δεις.

Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που δουλέψατε με τον Rune Frisch (σσ: ο ντράμερ στις συναυλίες του σχήματος) στο στούντιο.

Ήταν, ναι! Ο Mikkel κι εγώ συνεχίζουμε να γράφουμε τα κομμάτια και να διαχειριζόμαστε τη δημιουργική διαδικασία, αλλά παίζουμε με τον Rune εδώ και τρία χρόνια περίπου, γνωρίζουμε τον τρόπο που παίζει, μας αρέσει η ενέργεια και ο τρόπος που προσεγγίζει τα κομμάτια στη σκηνή, οπότε σκεφτήκαμε να του πούμε να έρθει και στο στούντιο, να βάλει τη δική του πινελιά στον δίσκο.

Κάτι που πάντα εκτιμώ στη μουσική σας είναι ότι υπάρχει ισορροπία· είναι σκοτεινή, αλλά πάντα υπάρχει μια όμορφη μελωδία κάπου κοντά, πάντα υπάρχει κάποιο φως. Πόσο δύσκολο είναι να τη διατηρείτε;

Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος που μας αρέσει να γράφουμε. Πάντα ήταν αυτές οι αντιθέσεις που μας τραβούσαν την προσοχή. Έχεις αυτές τις κάπως heavy, τραχείς κιθάρες, τα παραμορφωμένα ηλεκτρονικά στοιχεία και τα σπασμένα synths, αλλά μαζί με αυτά έχεις και μια όμορφη μελωδία. Με τα γυναικεία φωνητικά το όλο πράγμα γίνεται αυτόματα κάπως πιο μαλακό, πιστεύω. Έχει ενδιαφέρον αυτός ο συνδυασμός, η heavy μουσική με πιο όμορφα φωνητικά, αν μπορώ να το πω αυτό.

Το theremin είναι περίπου σαν κάτι μαγικό

Πριν λίγο καιρό κυκλοφορήσατε το βίντεο για το "Rewind". Ήταν τόσο διασκεδαστικό το γύρισμα όσο φαίνεται;

Ω ναι! Το προηγούμενο άλμπουμ ήταν τόσο ενδοσκοπικό, και κάναμε τα πάντα μόνοι μας. Κάναμε όλη τη μουσική, όλα τα βίντεο, όλες τις ηχογραφήσεις , το artwork, τον σχεδιασμό, το mastering, κυριολεκτικά τα πάντα× αλλά αυτός ο δίσκος είναι τελείως διαφορετικός, οπότε έμοιαζε λογικό να συνεργαστούμε με νέο κόσμο. Για το βίντεο του "Rewind" κατεβήκαμε στη Γερμανία οδικώς για ένα τριήμερο, πήγαμε σε πέντε διαφορετικές τοποθεσίες για τα γυρίσματα, ένα από αυτά ήταν ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο, ήταν πραγματικά τέλεια! Είχε πολύ δουλειά, αλλά ήταν πολύ διασκεδαστικό!

 Το theremin πώς προέκυψε;

Αυτό είχε πλάκα! [Γέλια] Όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε, το "Rewind" ήταν από τα πρώτα τραγούδια, και ήταν πολύ ωραίο, αλλά κάτι του έλειπε. Σε εκείνη τη φάση το θέμα του ήταν παιγμένο με κιθάρα και κάποια στιγμή ο Mikkel μου λέει «Δεν δουλεύει έτσι, αλλά έχω μια παράξενη ιδέα. Έχεις ακουστά ένα όργανο που λέγεται theremin;» κι εγώ σχεδόν του φώναξα «Dude! Το λατρεύω!», γιατί εδώ και χρόνια μου αρέσει να ψάχνω nerdy πράγματα (σσ: "I'm nerding out"), και είναι ένα τόσο ενδιαφέρον μουσικό όργανο! Είναι τόσο διαφορετικό απ' οτιδήποτε άλλο, δεν μπορείς καν να το αγγίξεις. Είναι περίπου σαν κάτι μαγικό. [Γέλια]

Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που πήγα και αγόρασα επί τόπου ένα theremin κι άρχισα να παίζω μαζί του, του έριξα μερικά πετάλια, το δοκίμασα με αναλογικό εξοπλισμό, απλά το βασάνιζα και προσπαθούσα να πειραματιστώ με τους ήχους του. Είναι τέλειο όργανο να παίζεις. Ελπίζω να καταφέρουμε να το έχουμε μαζί μας και στις συναυλίες.

Επίσης, το βίντεο τελειώνει σε cliffhanger. Να περιμένουμε συνέχεια;

[Γέλια] Όχι προς το παρόν! Δεν έχουμε στο μυαλό μας συνέχεια για αυτή την ιστορία...

Ωω... [Γέλια]

[Γέλια] Κάπου διάβασα ένα παρόμοιο σχόλιο, ότι το επόμενο βίντεο θα έπρεπε να ξεκινάει με εμένα να πηδάω από εκείνη τη γέφυρα, ω θεέ μου. [Γέλια] Σίγουρα θα υπάρχει κάποια σύνδεση ως προς το γενικότερο θέμα των βίντεο, αλλά δεν έχουμε πλάνα για να συνεχίσουμε το storyline του "Rewind" προς το παρόν. Ίσως στο μέλλον, ποιος ξέρει; 

Κάποιες φορές το γούστο μας διαφέρει από εκείνο της δισκογραφικής μας

Θα ήθελα να έβλεπα ως singles κάποια από τα πιο heavy κομμάτια, όπως το "Fight!" ή το "Survive"· θα ήταν τελείες οι αντιδράσεις του κόσμου που δεν σας ξέρει, ή εκείνων που έχουν ακούσει μόνο το μελωδικό υλικό σας.

[Γέλια] Ω ναι! Σε καταλαβαίνω, αλλά η δισκογραφική μας παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στην επιλογή των singles, και κάποιες φορές το γούστο μας διαφέρει αρκετά από το δικό τους. Ελπίζω ότι με τα singles που θα ακολουθήσουν θα δώσουμε μία αντιπροσωπευτική γεύση για το άλμπουμ, έτσι ώστε να τους κάνει να θέλουν να το τσεκάρουν ολόκληρο και να βρουν όλες τις ομορφιές του.

Το "Breathe In Colours", το κομμάτι, με ξάφνιασε με όλες τις εναλλαγές του. Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από αυτό;

Αυτό το κομμάτι σίγουρα έχει κάτι από post-rock. Είναι ένα στυλ που ο Mikkel κι εγώ ακούμε και αγαπάμε πολύ εδώ και καιρό, και θα έλεγα ότι σίγουρα επηρεαστήκαμε από αυτό, αυτόν τον πολύ drone-y, αργό και σκληρό ήχο. Στη συνέχεια, βέβαια, προχωράει σε κάτι πολύ πιο κοντά στο μοντέρνο metal, με τα riffs και το ρεφραίν. Έχει πολλές διαφορετικές αποχρώσεις. Είμαι πραγματικά χαρούμενη με αυτό το κομμάτι.

 Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στις ακουστικές εκδοχές των κομματιών σας. Υπάρχουν σκέψεις για κάποια τέτοιου είδους κυκλοφορία, ένα EP ίσως;

Η αλήθεια είναι ότι το ακούω αρκετά αυτό, κι έχω ήδη κοιτάξει μερικά από τα νέα κομμάτια με τα οποία θα ήθελα να κάνω κάτι ακουστικό. Δεν είναι κάτι ολοκληρωμένο, αλλά έχουμε ξεκινήσει να δουλεύουμε την ιδέα, ίσως να είναι δίσκος, ίσως ένα EP, αλλά το σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά.

Και χαίρομαι που σου αρέσει και το πιο heavy υλικό μας και τα ακουστικά κομμάτια, ξέρεις, είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα!

Ναι, όντως! Αλλά δουλεύουν πολύ ωραία ως σύνολο, το ένα δίπλα στο άλλο. Όπως το κάνατε και στη σειρά των κομματιών, που υπάρχει μια μπαλάντα και αμέσως μετά ένα πραγματικά βαρύ κομμάτι. Ακούγεται πραγματικά ωραία.

Τέλεια, χαίρομαι που το βλέπεις έτσι! Πάντα ενθουσιάζομαι να βλέπω τις πρώτες αντιδράσεις των δημοσιογράφων και όσων ακούν τον δίσκο πριν αυτός κυκλοφορήσει! 

Όσο περισσότερες γυναίκες υπάρχουν στη σκηνή, τόσο περισσότερα κορίτσια θα ξεκινάνε μπάντες

 Τώρα, όσο κι αν μισώ τον όρο "female fronted", αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότερες καλλιτέχνιδες στο rock και στο metal από τις προηγούμενες δεκαετίες. Γιατί πιστεύεις ότι χρειάστηκε τόσος πολύς χρόνος;

Πιστεύω ότι όπως και σε οποιονδήποτε άλλο τομέα, η εξέλιξη είναι πολύ, πολύ αργή. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πραγματικά γιατί συμβαίνει αυτό, ίσως να φταίει που γενικά ο ήχος του rock και του metal είναι πιο heavy, πιο σκοτεινός, είναι πιο επιθετικός, πιο αααργκ. Και, ξέρεις, αυτό είναι ένα στερεότυπο που υπάρχει πολύ για τους άντρες, αλλά καθόλου για τις γυναίκες. Πραγματικά, όμως, πιστεύω ότι όσο περισσότερες γυναίκες υπάρχουν στη σκηνή, τόσο περισσότερα κορίτσια θα τις δουν και θα ξεκινάνε μπάντες, επειδή θα σκέφτονται "Ξέρεις τι, αν το κάνουν εκείνες, μπορώ να το κάνω κι εγώ!" Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η θετική ενέργεια θα συνεχίσει να υπάρχει.

Την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε είχε γίνει μια αναφορά στους Bring Me The Horizon, και απλά πρέπει να ρωτήσω: άκουσες το τελευταίο τους άλμπουμ;

[Γέλια] Ναι, το άκουσα! [Δυνατά γέλια] Πάνε σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση πλέον. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είναι φανταστικό που κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν, ακολουθούν τον δικό τους δρόμο, χωρίς να νοιάζονται για το τι θα πει ο κόσμος και οι οπαδοί. Αλλά για να πω την αλήθεια, για εμένα, το "Sempiternal" θα είναι πάντα το αποκορύφωμα της καριέρας τους.

Ω ναι, το "Sempiternal" είναι ένα αριστούργημα! Απλά βρίσκω την κατακραυγή κάπως αστεία. Δεν είναι ότι άλλαξαν τον ήχο τους από τη μια μέρα στην άλλη, και το καινούριο, για μένα, είναι μια ευχάριστη, καλοφτιαγμένη δουλειά.

Ω, για αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία!

Και κάπου εδώ υπάρχει και μια ερώτηση, σχετικά με όλους εκείνους  που φωνάζουν "that's not metal"· το έχετε ακούσει κι εσείς; Πώς το αντιμετωπίζετε;

Το έχουμε ακούσει, σίγουρα, ναι! [Γέλια] Το ακούμε τακτικά, κι αυτό νομίζω ότι έχει αρκετά να κάνει με το γεγονός ότι είμαστε σε μια metal δισκογραφική. Είναι πολύ εύκολος τρόπος για να συναντήσεις "this is not metal" τύπους αυτός. Οι οπαδοί μας, κόσμος που έχει ακούσει τη μουσική μας, συχνά απαντά για εμάς. Δεν ισχυριστήκαμε ποτέ ότι παίζουμε metal, τι ζόρι τραβάτε; [Γέλια]

Ποτέ δεν μου άρεσε να βάζω τους εαυτούς μας ή άλλους σε κουτιά, ξέρεις το τυπικό "είσαι σε μια metal μπάντα, πρέπει να παίζεις μόνο metal". Σε αυτό τον δίσκο για παράδειγμα πιάνουμε από στιγμές με post-rock επιρροές μέχρι τελείως ηλεκτρονικά περάσματα και μετά υπάρχουν riffsπου θυμίζουν κάπως djent. Αλήθεια, ποιος θέλει να μπει σε ένα κουτί και να συνεχίσει να κάνει τα ίδια και τα ίδια; Πιστεύω ότι είναι πολύ ωραίο να εξερευνάς, να βγαίνεις από αυτό το κουτί, και να κάνεις ό,τι θέλεις. 

Υπάρχουν πολλά μαθήματα στις μεγάλες περιοδείες

Τα τελευταία χρόνια έχετε βγει σε αρκετές μεγάλες περιοδείες. Πώς ήταν να είστε στο δρόμο και να παίζετε δίπλα σε μπάντες όπως οι Lacuna Coil και οι Children Of Bodom;

Ήταν τέλεια! Είναι πολύ καλοί και πολύ επαγγελματίες και οι δύο. Υπάρχουν πολλά μαθήματα στις μεγάλες περιοδείες. Πριν από αυτά, είχαμε κάνει μόνο μικρότερες περιοδείες, το πολύ μέχρι εφτά ημέρες σερί. Όταν ήταν να φύγουμε για την περιοδεία με τους Lacuna Coil, βασικά έναν μήνα πριν, είχαμε παραλύσει. Ήταν τόσα πολλά πράγματα, θα ήμασταν στο δρόμο για ενάμιση μήνα, έπρεπε να σχεδιάσουμε τα πάντα, είχαμε τρελαθεί. Μετά, όταν ξεκίνησε η περιοδεία, όλα ήταν cool. [Γέλια] Τα πάντα κυλούσαν ομαλά, γιατί προφανώς μιλάμε για μεγάλη μπάντα, τα έχουν κάνει αυτά τόσες φορές, τα πάντα ήταν οργανωμένα, όλοι ήταν τόσο ευχάριστοι και ήρεμοι. Όλο το άγχος εξαφανίστηκε, κι απλά ευχαριστιόμασταν να παίζουμε τα τραγούδια μας!

Επίσης, μαζί με όλες τις συναυλίες σε κλειστούς χώρους, έχετε παίξει και σε αρκετά μεγάλα φεστιβάλ...

Αυτό είναι τελείως διαφορετικό! Μου αρέσουν και τα δύο, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους. Όταν παίζεις σε κλειστούς χώρους, ο κόσμος συνήθως είναι ζεστός. Ξέρεις, βγήκαν για τη συγκεκριμένη συναυλία, τη συγκεκριμένη βραδιά, για μια συγκεκριμένη μπάντα, ίσως συγκεκριμένα για εσένα. Υπάρχει πολλή αγάπη, ζεστασιά και ενέργεια. Τα φεστιβάλ μπορεί να πάνε καλά, μπορεί και όχι. Το καλό είναι ότι πάντα υπάρχει τόσος πολύς κόσμος, οπότε είναι δεδομένο ότι θα αρέσεις σε κάποιους. Είναι ο καλύτερος τρόπος να σε ανακαλύψει κάποιος που δεν έχει ξανακούσει τη μουσική σου. Επίσης, στα φεστιβάλ, μετά το σετ σου μπορείς να χαζολογήσεις και να δεις ένα σκασμό άλλες μπάντες, είναι αρκετά καλό αυτό, πιστεύω. [Γέλια]

Έχετε σχέδια για περιοδεία; Υπάρχει ενδεχόμενο να σας δούμε στην Ελλάδα;

Ω, το ελπίζω, πραγματικά! Προς το παρόν είμαστε στο στάδιο του σχεδιασμού και του booking, δεν υπάρχει κάτι επίσημο, αλλά με το που θα έχουμε κάτι σίγουρο θα υπάρξουν ενημερώσεις στη σελίδα και στα προφίλ μας στα κοινωνικά δίκτυα. Ελπίζω να είναι και η Ελλάδα μέσα στις ημερομηνίες! Θα είναι η πρώτη μας φορά εκεί. Σας έχω επισκεφθεί στο παρελθόν με την οικογένειά μου, ήταν πανέμορφα, τόσο ενδιαφέρουσα κουλτούρα, αλλά δεν έχουμε παίξει ακόμα, είναι στη λίστα μας! Έχω σταυρώσει τα δάχτυλά μου, οπότε πρέπει να συμβεί, σωστά; [Γέλια]

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Breathe In Colours" από τον Αατνώνη Μαρίνη.