Spidergawd

Η σταθερότητα είναι κάτι που χαρακτηρίζει την πορεία αυτής της μπάντας, αν κρίνουμε από τα εξώφυλλά της και, ειδικότερα, από την ονοματοδοσία των δίσκων της. Έχοντας φτάσει, αισίως, στον έβδομο full-length δίσκο της, ευτυχώς την ίδια σταθερότητα παρουσιάζει και η έμπνευσή της, παραμένοντας σε υψηλά επίπεδα. Τρία χρόνια μετά το "VI"​, οκτώ νέοι μικροί δυναμίτες περιμένουν να σκάσουν στα μούτρα μας και να συνεχίσουν στον ίδιο γκαζωμένο δρόμο τον οποίο οι Spidergawd έχουν βρει από το "IV" και μετά και τον οποίο έκτοτε ακολουθούν με μικρές μόνο παρεκκλίσεις.

Αυτός ο δρόμος περιλαμβάνει τις μόνιμες διπλές κιθάρες, τα μακρόσυρτα σαξόφωνα του πρώην αθλητή σαξοφωνίστα τους Rolf Martin Snustad και τα καλπάζοντα τύμπανα του νυν αθλητή (όχι, ακούστε τον λίγο πώς παίζει και πείτε μου) Kenneth Kapstad. Ηχογραφημένο στο στούντιο που έχει δημιουργήσει ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Per Borten στη φάρμα του παππού του λίγο έξω από το εξωτικό Trondheim, το "VII" δείχνει από τις πρώτες νότες ότι συνεχίζει στα επιμεταλλωμένα hard rock μονοπάτια στα οποία κινούνται πλέον οι Spidergawd.

Χαρακτηριστικά αυτού του επιμεταλλωμένου ήχου είναι τα κομμάτια "The Tower" και "Dinosaur", που είναι το δεύτερο και το τρίτο στη ροή. Ο δίσκος έχει ήδη ξεκινήσει με το "Sands Of Time" που θα φέρει στο μυαλό ελαφρώς τους Rush, για χάρη των οποίων μάθαμε ότι είναι και γραμμένο. Είναι οι αγαπημένοι του κιθαρίστα Brynjar Takle Ohr, ο Per τους κακολόγησε και αυτό το κομμάτι είναι η μεταμέλειά του - από εμάς, συγχωρεμένος! Το "Bored To Death" είναι μελωδικό, πιο πολυσυλλεκτικό και με πιο περιπετειώδη δομή, ταξιδεύοντας πάνω στις πλάτες των σαξοφώνων.

Το "Your Heritage" είναι εξωστρεφές και χαρούμενο και φέρνει στο μυαλό μέχρι και pop των '80s, η οποία επίσης περιλαμβάνεται στα ακούσματά τους. Το "Afterburner" ακολουθεί το μεταλλικό μοτίβο, ενώ τα δύο τελευταία κομμάτια διαφοροποιούνται κάπως. Το "Anchor Song" μπλέκει σε ογκώδεις mid-tempo ρυθμούς πριν την κορύφωση στο τέλος του. Από την άλλη, το "...And Nothing But The Truth" ξεκινάει με ένα ταξιδιάρικο σαξόφωνο και ακουστικές κιθάρες και σβήνει με ηλεκτρικά κελαηδήματα και λίγες τελευταίες αγριοφωνάρες.

Οι Spidergawd έχουν καταφέρει με έναν επιδέξιο τρόπο να μπολιάσουν μέσα στη μουσική τους τις επιρροές τους από hard rock, Rush, Iron Maiden (οι αγαπημένοι του Kapstad), pop και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Οι ίδιοι λένε ότι το "VII" είναι ο καλύτερός τους δίσκος μέχρι σήμερα, όπως όμως λένε κάθε φορά που βγάζουν νέο δίσκο. Εμείς λέμε ότι το καλύτερο είναι μάλλον το "IV" ή το "V", αλλά ότι με το "VII" έχουμε να κάνουμε με άλλο ένα εξαίσιο δείγμα του τι είναι σήμερα οι Spidergawd και τι τους αρέσει να παίζουν. Κι αυτό εμάς μας αρέσει και πάλι πολύ να το ακούμε.