Spectral Lore

Ιδεατά, το όνομα των Spectral Lore και η σημασία του για το διεθνές προοδευτικό black metal θα έπρεπε να είναι γνωστά. Σε κάθε περίπτωση, το εγχώριο σχήμα του Ayloss, αποτελεί μια από τις πιο συνεπείς, ενδιαφέρουσες, απαιτητικές και ρηξικέλευθες μπάντες του ευρύτερου extreme metal. Κάθε κυκλοφορία του, πέρα από ένα ενιαίο, άμεσα διαχωρίσιμο, και ενδιαφέρον αισθητικό concept, διαθέτει, μέσα από την υπέρογκη μουσική πληροφορία που παρέχει, μια ξεχωριστή ταυτότητα. Το, 44λεπτο "EP", "11 Days", δεν θα μπορούσε να διαφέρει, αν και είναι πολλά περισσότερα.

Αρχικά, οφείλει να ξεκαθαριστεί το τοπίο γύρω από το δίσκο. Το άλμπουμ, αποτελεί επίσης ένα μέσο διαμαρτυρίας ώστε ο δημιουργός να εκφράσει την οργή του για το έγκλημα που συντελείται στη Μεσόγειο. Που αναφέρομαι; Στους χιλιάδες καταγεγραμμένους θανάτους προσφύγων που επιχείρησαν να τη διασχίσουν, ενάντια στις απάνθρωπες ευρωπαϊκές (άρα και ελληνικές) πολιτικές, τις παράνομες, και ατιμώρητες, επαναπροωθήσεις, τον δυτικοκεντρικό ρατσισμό που υποβόσκει πίσω από τις υποκριτικές δηλώσεις εμπλεκομένων. Έντεκα μέρες λοιπόν στον θαλάσσιο τρόμο της Μεσογείου, μετατρέπονται σε μουσική με τις λέξεις να φτύνονται, όχι ως απόπειρα λύτρωσης της συνείδησης, αλλά ως βάρος που οφείλει να σηκωθεί συλλογικά.

Στο ίδιο πλαίσιο, όλα τα έσοδα από την ψηφιακή κυκλοφορία (το link του bandcamp παρατίθεται όπως πάντα στο τέλος της κριτικής), αλλά και το 50% από την μετέπειτα φυσική μορφή μέσω της I, Voidhanger, θα δοθεί για τη στήριξη σχετικών οργανισμών, ομάδων και δράσεων υπέρ των ανθρώπων που συνεχίζουν να βρίσκονται σε αυτή τη θέση. Οπότε, έπειτα από το πλαίσιο, τον τίτλο και το σεμιναριακό εξώφυλλο της Χριστίνας Χρυσανθοπούλου που μεταδίδει άμεσα κλειστοφοβία αλλά και απελπισία, έρχεται η μουσική.

Εδώ, αν και το άλμπουμ διαδέχεται το "Ετερόφωτος" του 2021 και το κολοσσιαίο split με τους Mare Cognitum, "Wanderers: Astrology Of The Nine", ηχεί στο μυαλό μου ως διάδοχος, πνευματικά του "Gnosis" EP. Υπάρχει ένα εξωτικό στοιχείο στην ατμόσφαιρα των τεσσάρων συνθέσεων, μια αύρα στο βάθος η οποία δένει τις συνθέσεις και τις κάνει να ταλαντεύονται και να κινούνται διαρκώς βίαια, με τα μουσικά τους θέματα να συγκρούονται και να επικαλύπτονται, ωσάν μια μάχη επιβίωσης. Πίσω από αυτά όμως, όπως ξεπροβάλλει το lead στο δεύτερο μισό του μανιακού εναρκτήριου "Moloch", υπάρχει εκ νέου το ανατολίτικο στοιχείο, διαφοροποιημένο, βουτηγμένο στην πίσσα.

Στο "11 Days", η δραματουργία μετατρέπεται σε πεδίο εξερεύνησης της οργής και της θλίψης, αλλά με τρόπο ενεργητικό, ανοικοδόμησης και καλλιτεχνικής εξέλιξης. Αρχικά, το χαρακτηριστικό riffing των Spectral Lore είναι παρόν, γνώριμο, αλλά διαφορετικό. Επικαλείται υπερβατικές ατμόσφαιρες και σηκώνει ομίχλη και καπνό με το φρενήρες παίξιμό του στα όσα μέτρα διαρκεί, αλλά αυτή τη φορά, όπως συμβαίνει στο προαναφερθέν, εντυπωσιακό, "Moloch", τις πετάει πάνω σου. Παράλληλα, η εξαιρετική παραγωγή, έχει ήδη περιορίσει τον ορίζοντα. Οι Spectral Lore, σε αυτό το άλμπουμ εξερευνούν περισσότερο τον ambient/synth κόσμο τους, με δύο μακροσκελείς συνθέσεις, τα "Fortitude - Sunrise" και "Tremor - Kalunga Line", να δένουν με τα black metal έπη. Ειδικά το πρώτο, καταφέρνει με τρόπο άκρως κρίσιμο και ενδιαφέροντα, δείγμα της πολυεπίπεδης δουλειάς που λαμβάνει χώρα σε αυτό, να σε κρατήσει καθηλωμένο για 10 λεπτά. Όταν δε τα εφέ αρχίσουν να ηχούν ως σταγόνες, η πίεση ανεβαίνει. Η ελπιδοφόρα μετάβαση στο "Adro Onzi", συγκλονιστική.

Όμως, οι δύο κόσμοι του δίσκου, δεν παραμένουν απόμακροι, αλλά περιπλέκονται. Εφέ, πλήκτρα και synth-ια δημιουργούν ένα ηχητικό τείχος πίσω από τα περίτεχνα μουσικά χωρία. Τo "Adro Onzi" σηκώνει το βάρος του δίσκου, όντας η κορυφαία του στιγμή, και ξεσηκώνει, πίσω από τον κυκλικό τρόμο του χειμαρρώδους κιθαριστικού τυφώνα, χάρη στους εφιάλτες που σχηματίζονται στα περιθώριά του. Τα πολλαπλά φωνητικά, η ακραία ερμηνεία του Ayloss, ο τρόπος που η τεχνική σε κιθάρες και τύμπανα δημιουργεί εικόνες μονομιάς αντί να τις οικοδομεί επιφανειακά, οι αλλαγές ρυθμού που αναβλύζουν ένα πνιγηρό σκοτάδι, είναι όλες εδώ.

Η προσέγγιση, μου θύμισε έντονα Paysage D’Hiver, καθώς και σχήματα όπως οι Battle Dagorath και Ringare. Ο συνειρμός όμως και οι προσωπικές μου αδυναμίες, μου έφεραν στο νου το "Wit’s End" EP των Mizmor. Δεν είναι τα εντυπωσιακά εξώφυλλα, ο χαρακτήρας του EP, το 50-50 των extreme metal συνθέσεων με εξαιρετικά ambient κομμάτια που δείχνουν ένα πιθανό δισκογραφικό μέλλον. Όχι μόνο αυτά. Είναι, από διαφορετικό έρεισμα και βάση, η έκφραση της οργής, μέσα από έναν ανίερο ηχητικό συνδυασμό, προς συμπεριφορές μερίδας της κοινωνίας. Είναι η ανάγκη να βροντοφωνάξεις ένα «ως εδώ η απάθεια». Στο "11 Days" συμμετέχουν μεταξύ άλλων μέλη από τους Yovel και τους VOAK, δίνοντας μια αίσθηση πολιτικοποιημένης black metal ενότητας δυνάμεων της εγχώριας σκηνής. Ή απλά είμαι ρομαντικός.

Σε κάθε περίπτωση όμως, όσο οι ακροάσεις εμβαθύνουν στα φριχτά ηχοτοπία του "11 Days" η λύτρωση δεν επέρχεται, αλλά ο συντονισμός μέσου και μηνύματος, με τρόπο που ανέκαθεν προσέδιδε στο black metal την ιδιαίτερη προσωπικότητά του, είναι εμφανής. Μέσα μου, εντυπωσιασμένος από την πυκνή και πιο ακραία κατεύθυνση του άλμπουμ, εύχομαι το σχήμα να την εξερευνήσει, καθώς θεωρώ πως απέχει ακόμα από το να την πραγματώσει στο έπακρο. Σε παρόντα χρόνο όμως, και ενώ εικόνες, σκέψεις, αναλύσεις, πίκρα, κατήφεια και πάθος μπλέκονται όπως τα ηχοχρώματα και τα μουσικά θέματα του άλμπουμ, πελώρια κύματα υψώνονται. Δυστυχώς, δεν έρχονται να κρύψουν μυστικά, ή να λειτουργήσουν ως μια εύπεπτη αλληγορία, αλλά είναι ανάλογα του ουρανού που χάνεται επειδή δεν σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων. Και όταν, ένα μουσικό άλμπουμ μετά τις ακροάσεις του σε κρατάει σκυθρωπό, όχι εξαιτίας της ποιότητάς του, αλλά εξαιτίας του ότι σε επηρέασε ψυχολογικά, τότε για μένα, πέτυχε το σκοπό του. Το "11 Days" είναι μια κυκλοφορία που θα αποκαλυφθεί όσο την αντιμετωπίσεις με ειλικρίνεια και αυτογνωσία. Είναι ένα γνήσιο, πολιτικοποιημένο, μουσικό έργο ακραίας τέχνης που δεν αναζητεί τη συστράτευση, αλλά θα τη βρει.

Bandcamp