Snakeskin

Canta'Tronic

Hall Of Sermon (2006)
02/11/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Για τους περισσότερους μεταλλάδες οι έννοιες "metal" και "club" είναι ασύμβατες. Όχι όμως και για τον Tilo Wolff, ο οποίος μετά από μια μακρά ιστορία με τους Lacrymosa σχημάτισε το συγκρότημα των Snakeskin για να εκφράσει μια άλλη καλλιτεχνική πτυχή του και συγκεκριμένα την πιο χορευτική. Έτσι στο "Canta'Tronic" συνθέτει δέκα industrial χορευτικά κομμάτια και για να ολοκληρώσει το όραμα του βάζει μπροστά από το μικρόφωνο την υψίφωνο Kerstin Doelle. To αποτέλεσμα; Περίεργο μα συνάμα και ενδιαφέρον...

Η αλήθεια είναι ότι το εξώφυλλο με την Kerstin (;), ντυμένη σε μαύρα δερμάτινα, να αναδύεται τραγουδώντας από μια λίμνη με είχε κάπως προϊδεάσει. Ο Wolff στο παρόν album έχει δύο κύριες κατευθύνσεις: την πομπώδη και τη χορευτική. Όταν θέλει να μας καθηλώσει γράφει αργά, ατμοσφαιρικά τραγούδια στο ύφος των Dead Can Dance, τα οποία θαρρείς πως είναι χτισμένα πάνω στη φωνή της Kerstin, η οποία αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο και παραπέμπει σε μεσαιωνική χριστιανική τελετή.

Από την άλλη, όταν θέλει να ανεβάσει τους ρυθμούς χρησιμοποιεί τα ίδια εκφραστικά μέρη, ο ήχος παίρνει μια πιο industrial υφή και με το drum n bass παρόν και ηγετικό, κάνει (τουλάχιστον) το κεφάλι μας να κουνηθεί ρυθμικά. Το κακό στη δεύτερη εκδοχή είναι ότι όταν τραγουδά ο ίδιος, χρησιμοποιεί κάποιες οικτρές παραμορφώσεις στη φωνή, οι οποίες περισσότερο αφαιρούν, παρά προσθέτουν στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά περί ορέξεως...

Το προβληματικό του δίσκου έγκειται στη σύσταση του ή μη και το κυριότερο σε ποιους... Αν αρέσκεστε στο να χορεύετε υπό τους ήχους industrial ακουσμάτων, που φλερτάρουν όμως και με την 80οφερμένη pop (βλέπε Pet Shop Boys), ίσως το "Canta'Tronic" να είναι ο δίσκος σας. Αν πάλι όχι, ίσως αναρωτιέστε τι δουλειά έχει στον τομέα των δισκοκριτικών μας... Τι να πω; Άβυσσος η ψυχή του μουσικού!

  • SHARE
  • TWEET