Slash featuring Myles Kennedy And The Conspirators

Living The Dream

AD4 (2018)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 28/09/2018
Ο Slash, ο Myles κι η παρέα τους συνεχίζουν να αποτελούν ιδανική συντροφιά για Παρασκευή βράδυ...
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν υπήρξα ποτέ ιδιαίτερα οπαδός της λογικής πως «το απλό είναι το δύσκολο», αλλά η περίπτωση του Slash είναι μια από αυτές που μπορείς να ισχυριστείς ότι ισχύει κάτι τέτοιο.

Δεν αναφέρομαι προφανώς ούτε στο στυλ, ούτε στον ήχο, ούτε ακόμα και στο παίξιμό του, που ποτέ δεν ήταν στην κατηγορία των απλών (πόσο δε των απλοϊκών), αλλά στο ότι έχει μια ικανότητα να γράφει απλά τραγούδια που είναι τόσο γαμάτα, ενώ η συντριπτική πλειονότητα όσων προσπαθούν να πατήσουν πάνω στο συνθετικό του στυλ ακούγεται απελπιστική τετριμμένη. Το "Living The Dream" είναι μια ακόμα - και πιθανότατα η πιο εμφατική - απόδειξη.

Το τρίτο άλμπουμ που κυκλοφορεί ο Slash με τον Myles Kennedy και τους The Conspirators ήρθε πιο απρόσμενα από κάθε άλλο, καθώς όλοι πιστεύαμε ότι οι υποχρεώσεις του καπελοφόρου κιθαρίστα με τους (σχεδόν) επανενωμένους Guns N' Roses και το γεμάτο πρόγραμμα του Kennedy δεν θα τους επέτρεπαν να βρουν χρόνο για την κοινή τους συνεργασία.

Όσο απρόσμενα κι αν ήρθε, το "Living The Dream" είναι η δουλειά με την μεγαλύτερη συνοχή από τότε που άρχισαν να συνεργάζονται οι δυο σπουδαίοι αυτοί καλλιτέχνες. Σε αυτό συμβάλλουν μια σειρά από παράγοντες. Πρώτον, το ότι ως μπάντα το σύνολο των μουσικών είναι ακόμα πιο δεμένο - προϊόντος του χρόνου -, δεύτερον διότι για πρώτη φορά συμμετέχει ο Frank Sidoris στις κιθάρες προσδίδοντας μια φρεσκάδα και τρίτον γιατί ο Elvis Baskette στην δεύτερη δουλειά του με αυτό το σχήμα το βοηθάει να βρει έναν ιδανικά κρυστάλλινο και ισορροπημένο ήχο.

Τα άλλα είναι γνωστά. Ο Slash είναι ο Slash και είναι πάντα εξαιρετικός (απλά μερικές φορές περισσότερο από άλλες) κι ο Kennedy είναι εκ των κορυφαίων rock ερμηνευτών στον κόσμο (για τον γράφοντα ο κορυφαίος) αυτή την εποχή. Είναι αμφότεροι καλοί συνθέτες, εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον στο κομμάτι του και βρίσκονται σε καλό φεγγάρι της καριέρας τους, οπότε το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους είναι απολαυστικό, χωρίς να μειώνεται η συνεισφορά των The Conspirators και ειδικά του Todd Kerns σε μπάσο και δεύτερα φωνητικά.

Στο μόνο που μπορεί να υστερεί το "Living The Dream" έναντι των προκατόχων του είναι στα instant hit, αφού ειδικά το "World On Fire" έχει ένα πρώτο μισό ατόφιο χαρντροκίσιο 10άρι και το "Apocalyptic Love" έχει ένα "Anastacia", αλλά όπως προανέφερα έχει καλύτερη συνοχή, τόσο λόγω ήχου όσο και λόγω διάρκειάς.

Τραγούδια σαν το φοβερό "Lost Inside The Girl" (το καλύτερο του άλμπουμ κατ' εμέ), το mid-tempo "Serve You Right" με το εντυπωσιακό τελείωμα όπου ο Myles ακολουθεί τη μελωδία του Slash ή το μελωδικό "Driving Rain", δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης περί τεχνογνωσίας γύρω από την hard rock τραγουδοποιία. Αντίστοιχα, εξαιρετικά δείγματα είναι τραγούδια σαν το "My Antidote" (που μου βγάζει ηχητικά ένα κράμα Velvet Revolver και "You Could Be Mine") ή το πορωτικό up-tempo "Mind Your Manners", ενώ στα "The Great Pretender" και "The One You Loved Is Gone" αποδεικνύουν  πως το power ballad στοιχείο το έχουν με κλειστά μάτια.

Για να είμαι ειλικρινής δεν βρίσκω αδιάφορη σύνθεση, καθώς άλλοτε το παίξιμο ή τα σόλο του Slash και άλλοτε οι ερμηνείες του Kennedy (και συνήθως και τα δυο) καθιστούν τα τραγούδια ενδιαφέροντα ως απολαυστικά και το "Living The Dream" ακούγεται άνετα από την αρχή ως το τέλος και προς το παρόν θα το τοποθετούσα ελάχιστα κάτω από τον προκάτοχό του.

Βάλτε το "Living The Dream" στις playlist ή στις δισκοθήκες σας μαζί με τα φετινά άλμπουμ των Audrey Horne, The Temperance Movement και The Night Flight Orchestra κι αφήστε τα να σας κάνουν συντροφιά ένα χαλαρό βράδυ παρέα με το αγαπημένο σας αλκοολούχο ποτό. Κατά προτίμηση να είναι Παρασκευή...

  • SHARE
  • TWEET