Single Mothers

Πέμπτο άλμπουμ μέσα σε μια δεκαετία για τους Καναδούς. Ο θόρυβος και το punk στοιχείο έχουν υποχωρήσει και το συγκρότημα, δηλαδή ο Drew Thomson και όποιος άλλος συμμετέχει εκείνη τη φορά στο γκρουπ, συνεχίζει στην κατεύθυνση του "Everything You Need" που κυκλοφόρησε πέρυσι. 10 τραγούδια, που γράφτηκαν μέσα σε μια εβδομάδα και ηχογραφήθηκαν μέσα σε τρεις μέρες, τα οποία κινούνται στο χώρο του alt rock με άρωμα rock’ n’ roll, λίγο από garage, και μια χαλαρή pop punk ατμόσφαιρα να πλανάται στον αέρα.

Πιο ώριμο και, συγχρόνως, ένα τσικ πιο ανέμελο από τις προηγούμενες δουλειές τους, το "Roy" βρίσκει το συγκρότημα, ή μάλλον πιο σωστά τον Drew Thomson, ο οποίος έχει γράψει τα πάντα, σε μια περίοδο που φαίνεται να τα έχει βρει με τον εαυτό του, ή μάλλον να έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα του να ηρεμήσει. Σε βαθμό μάλιστα που αφήνει να εννοηθεί πως αυτό μπορεί να είναι και το τελευταίο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσουν ποτέ οι Single Mothers. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως συμβιβάστηκε αλλά, περισσότερο, το ότι σήμερα ο Thomson είναι σε μια καλύτερη φάση της ζωής του απ’ ότι ήταν όταν ξεκίνησε το συγκρότημα. Και αυτό βγαίνει στη μουσική τους.

Σίγουρα δεν είναι, και δεν προβλέπεται να γίνει η αγαπημένη μου κυκλοφορία τους, ούτε το πρώτο άλμπουμ που θα πρότεινα σε κάποιον που θέλει να έρθει σε επαφή μαζί τους. Και αυτό γιατί η εύρεση της εσωτερικής τους ηρεμίας, μάλλον τους πήρε κάτι από το νεύρο και την σπιρτάδα τους. Ειδικά αν το συγκρίνουμε με το τσιτωμένο και γεμάτο ενέργεια "Through A Wall". Όμως, με δεδομένο πως οι Single Mothers δεν είναι - και μάλλον δεν θα γίνουν ποτέ - superstars, το φυσιολογικό και πιο υγιές είναι μέσα από τη μουσική τους να τους ακούμε να εξελίσσονται και να μεγαλώνουν.

Το γεγονός λοιπόν πως αυτό το πετυχαίνουν, καταφέρνοντας, παράλληλα, να γράψουν πολύ καλά τραγούδια μοιάζει να αποτελεί και την εκπλήρωση όλων των προσδοκιών που μπορεί να έχει κανείς από το συγκρότημα. Το "Roy", χωρίς να είναι εξαιρετικό, προσπαθεί πολύ, και συχνά το πετυχαίνει, να έχει μέσα αυτά τα hit-ακια που θα το κάνουν να ξεχωρίσει, αποτελώντας ένα πετυχημένο επόμενο βήμα για το συγκρότημα από το Λονδίνο του Καναδά. Αν αποδειχθεί και το τελευταίο τους, μπορούμε να μιλάμε για ένα ταξίδι που, παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα, υπήρξε άκρως περιπετειώδες και τελικά έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Με ένα χαμόγελο δηλαδή, που σίγουρα θα σχηματιστεί στο πρόσωπό σας στο τέλος της ακρόασης του δίσκου. 26 λεπτάκια είναι, μπορείτε εύκολα να το διαπιστώσετε και μόνοι σας.

Bandcamp