Troubled Horse: «Η άγνοια είναι και θα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας»

Πες το γεγονός, πες το δεδομένο, το ίδιο κάνει. Το "Revolution On Repeat" είναι ό,τι καλύτερο έχει βγει φέτος.

Ω, μα αυτό είναι υπέροχο και χαίρομαι που σας αρέσει τόσο πολύ ο δίσκος μας. Είμαστε όντως χαρούμενοι με το πώς βγήκε τελικά, ναι. Τα τραγούδια φαντάσου ήταν έτοιμα εδώ και δυο χρόνια. Προφανώς και η μπάντα ήταν απασχολημένη τόσο καιρό. Ήμασταν απασχολημένοι με το να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες τόσο για τις συνθέσεις όσο και για την εύρεση του στούντιο και των μηχανικών που θέλαμε. Είναι λίγο αργά τα ζα μου στη μουσική βιομηχανία να ξέρεις.

Πάντα θα μας αρέσουν οι ιστορίες πίσω από σπουδαίες μελωδίες. Να υπάρχει άραγε κάποια για το αγαπημένο μας "Which Way To The Mob";

Έχει να κάνει με τους ανθρώπους εκείνους που επιζητούν πάση θυσία να είναι μέρος ενός συνόλου, άσχετα με το τι πρεσβεύει αυτό. Είτε ακροδεξιό είτε ακροαριστερό για παράδειγμα. Μπορεί να είναι και μελή θρησκευτικής οργάνωσης, κατάλαβες. Αρκεί να αισθάνονται πως ανήκουν κάπου και να καταφέρονται εναντίον των αντίπαλων παρατάξεων και ιδεολογιών. Δεν τους νοιάζει ο σκοπός καθεαυτός, γιατί διαφορετικά δεν θα ούρλιαζαν και δεν θα συμπεριφέρονταν σαν πρωτόγονοι όπως κάνουν τώρα. Είναι αστείο. Φαντάσου κάποιον να ρωτάει «μήπως ξέρεις πως μπορώ να μπω εύκολα σε μια συμμορία, να πετάω πέτρες, να συμπεριφέρομαι σαν κάφρος εις το όνομα μιας ιδεολογίας που δεν με νοιάζει καθόλου»; Είναι όμως μακρυνάρι για τίτλος τραγουδιού, χαχα, γι’ αυτό και κόπηκε.

Καινούργιος δίσκος, νέα μέλη στην μπάντα. Κάτι μας λέει πως ο Martin έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο.

Είμαι ένας εν δυνάμει δικτάτορας και δεν συμβιβάζομαι, χαχα. Πάντα είχα κατά νου τη μουσική κατεύθυνση των Troubled Horse από τότε που σχηματίστηκαν και την ακολουθώ. Προφανώς και άλλαξαν τα «κόζια» τώρα που ήρθαν νέα μέλη, αλλά αισθάνομαι τυχερός που αυτοί απαρτίζουν τώρα την μπάντα. Μουσικά όμως, το τι μένει και τι φεύγει από το τραπέζι είναι δικό μου θέμα. Όπως καλή ώρα με το "Weep Not Child" των Great Mammoth που μετονομάστηκε σε "The Haunted". Ποτέ δεν μου άρεσαν οι αρχικοί στίχοι του Ola (σ.σ: Ola Henriksson, πρώην μπασίστας των Witchcraft & Troubled Horse) κι έτσι τους άλλαξα. Η μουσική είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου δική μου, αλλά μου είναι πιο εύκολο να ερμηνεύω όταν οι στίχοι είναι πιο προσωπικοί.

Θα ήταν κρίμα πάντως αυτό και το "Desperation" να μην κυκλοφορούσαν επίσημα κύριε Martin.

Ήμασταν πιτσιρικάδες επί εποχής Great Mammoth και δεν σκεφτήκαμε ποτέ την επίσημη κυκλοφορία τους. Πρέπει να ήταν κάπου μεταξύ 1995 - 2000. Κάποιος, όμως, τα «ανέβασε» στο διαδίκτυο και κατά κάποιον τρόπο απέκτησαν οντότητα και ζωή. Θα ήταν κρίμα να μην τύγχαναν της κατάλληλης αντιμετώπισης κι έτσι τώρα αποφάσισα να τα συμπεριλάβουμε στον δίσκο.

Δεν είναι μόνο αυτά, όμως. Ο δίσκος έχει εξαιρετική ενορχήστρωση και μια αντίφαση καλλιτεχνικής φύσης που μας ιντριγκάρει.

Και πάλι σας ευχαριστώ καθώς η ενορχήστρωση έγινε από μένα ως επί το πλείστον. Πού κολλάει τι, πότε μπαίνει η γέφυρα κλπ. Το "My Shit’s Fucked Up" έχει όντως μια αίσθηση νανουρίσματος αν και είναι λίγο σκοτεινό. Είναι διασκευή να ξέρετε του αγαπημένου μου Warren Zevon, που μακάρι κάποια στιγμή να κάνουμε ένα δίσκο διασκευών του. Μπορεί να βαριέμαι μετά από λίγο τη μουσική που ακούω, τον Warren ποτέ! Είναι πραγματικά στενάχωρο αυτό που του συνέβη και πώς έφυγε από τη ζωή.

Άλλο ένα τραγούδι άξιο αναφοράς ένεκα του τίτλου του είναι το "Let Bastards Know". Ποιος να ‘ναι άραγε ο χειρότερός τους; Ο αδαής ή ο κακός μπάσταρδος;

Η άγνοια είναι και θα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Αυτό που μου τη δίνει είναι οι ηλίθιοι που νομίζουν πως είναι έξυπνοι! Κοίτα, γενικά δεν έχω κάτι με τους βλάκες, είμαι ένας εξ αυτών άλλωστε. Όταν, όμως, ανοίγουν το στόμα τους και δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για τι μιλάνε, τότε γίνομαι έξαλλος. Το τραγούδι, όμως, έχει να κάνει με κάποιους ξεπλένηδες βλάχους που μένουν λίγο έξω από το Έρεμπρο, στο Hällabrottet όπου μεγάλωσα και πάντα «μιλάγανε». Βλέπω μερικούς ακόμα από δαύτους, ακόμα έτσι είναι, όπως τότε και κάποιες φορές με αηδιάζουν.

Αντιλαμβανόμενοι πλήρως σχεδόν την οργή σου Martin, πάμε παρακάτω, στα φρέσκα νέα της μπάντας.

Μόλις τελείωσε το μοντάζ του video clip για το "Hurricane" οπότε όταν θα με διαβάζεις, λογικά θα έχει κυκλοφορήσει και μακάρι να μας καλέσουν για live προκειμένου να προμοτάρουμε τον νέο δίσκο.

Ακόμα θυμάμαι το live τους από το Roadburn του 2010.

Ναι, ήταν εξαιρετικό. Με κάποιο μυστήριο τρόπο είχα καταλήξει μπροστά σε μερικούς headbangers με το κόκκινο φόρεμά μου. Δεν μας έχουν ξανακαλέσει από τότε όμως, χαχα. Έχουμε πραγματοποιήσει αρκετές ζωντανές εμφανίσεις στο παρελθόν, εδώ κι ενάμιση χρόνο, όμως, δεν έχουμε δώσει καμία. Φαντάσου, λοιπόν, πόσο ανυπόμονοι είμαστε να βγούμε και να παίξουμε, γιατί αυτό είναι που κάνουμε καλά. Να παίζουμε live!

Η θέληση υπάρχει. Όταν βρεθούν χρόνος και χρήμα, κανα δυο τρεις από μας θα σας έρθουμε στο Έρεμπρο.

Προτιμώ να αράζω με φίλους σε ήσυχα μέρη και να πίνουμε τις μπύρες μας, οπότε θα σας πήγαινα μάλλον στο Bishops Arms. Για να ακούσετε, όμως, καλή μουσική με συνοδεία ποτού, είστε ευπρόσδεκτοι να πιούμε μπύρες μαζί με τον σκύλο μου στο διαμέρισμά μου. Αυτό είναι το καλύτερο μέρος του Έρεμπρο!

Σε μικρό και σε τρελό δεν τάζουν κύριε Martin. Ποτέ όμως.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Revolution On Repeat" από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα.