Scorpions

Humanity Hour I

Sony BMG (2007)
Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 25/05/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ξεκινώντας από τη δεκαετία του '70 και φτάνοντας έως και την τρέχουσα, βλέπει κανείς πως κάθε μία από αυτές σηματοδότησε χοντρικά και μία διαφορετική μουσική περίοδο στην καριέρα των Scorpions. Στα '70s ήταν η ψυχεδέλεια, στα '80s το hard rock, ενώ τα '90s χαρακτηρίστηκαν από την έντονη τάση του συγκροτήματος για πειραματισμό.

Φτάνοντας στο 2004, οι Γερμανοί έδειξαν πως μετά από μία δεκαετία ακαθόριστης κατεύθυνσης, αποφάσισαν να επιστρέψουν στις ρίζες τους. Το πολύ δυνατό "Unbreakable" εκείνης της χρονιάς έφερε του Σκορπιούς και πάλι στο προσκήνιο, ικανοποιώντας τη συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών τους, ακόμα και αυτών που είχαν απογοητευτεί από την μετά-'93 περίοδο του συγκροτήματος. Η λογική λοιπόν έλεγε πως το επόμενο βήμα των Scorpions θα γινόταν στα μονοπάτια του "Unbreakable".

Κι όμως, η παρέα των Meine και Schenker επέλεξε -όπως και στα '90s- να κάνει την έκπληξη. Πήραν τα μπογαλάκια τους, πήγαν στην Αμερική και αποφάσισαν να δημιουργήσουν το νέο τους album υπό τις οδηγίες του Desmond Child. Το αποτέλεσμα; Το "Humanity Hour I" είναι σίγουρα αρκετά διαφορετικό από ό,τι έχει κάνει το συγκρότημα μέχρι στιγμής: Μοντέρνες κιθάρες, σχετικά περιορισμένα σόλο, γεμάτες ενορχηστρώσεις, mid-tempo ρυθμοί και φουτουριστικό concept. Με λίγα λόγια ένας σύγχρονος και κάθε άλλο παρά αναχρονιστικός δίσκος. Έχουν όμως την ανάγκη οι Scorpions εν έτει 2007 να προσπαθούν να ακουστούν σαν τα rock / metal συγκροτήματα που κατακλύζουν αυτή τη στιγμή τα αμερικανικά charts; Κατά την άποψή μου όχι, για δύο λόγους:

1) Στο νέο δίσκο οι Scorpions έχουν χάσει την ταυτότητά τους. Δεν είναι οι Scorpions τους οποίους αγαπήσαμε και με τους οποίους μεγαλώσαμε. Που είναι η σπιρτάδα, η ταχύτητα και η δύναμη των παλιών δίσκων (και σε ό,τι έχει να κάνει με το «παλιός» μην πάτε μακριά, μόλις τρία χρόνια πίσω είναι αρκετά) και που πήγαν τα riffs και οι κραυγές του Meine;

2) Με τα ίδια μας τα μάτια είδαμε το Καραϊσκάκη να γεμίζει δύο φορές από τη «νέα γενιά». Κοινώς, οι Scorpions δε χρειάζεται να ακουστούν μοντέρνοι για να προσελκύσουν νέο κόσμο.

Μπορεί το "Humanity Hour I" να περιέχει δυο-τρεις κομματάρες, όπως για παράδειγμα το κορυφαίο και συγκλονιστικό "Humanity", το “The Cross” (στο οποίο συμμετέχει και ο Billy Corgan!) ή το "Your Last Song", ως ολότητα όμως του λείπει αυτό το «κάτι». Του λείπει ο ρυθμός, το πάθος, το rock & roll συναίσθημα, αλλά σε πολλά σημεία και η έμπνευση. Και επειδή έναν δίσκο η παραγωγή δε μπορεί από μόνη της να τον κάνει καλό, αν ήταν να χαρακτήριζα με μία λέξη το δίσκο θα έλεγα την εξής: Μέτριος. Αυτά παθαίνει όμως όποιος δεν εμπιστεύεται τις δυνάμεις του. Και οι Scorpions δυστυχώς -τελείως αδικαιολόγητα- δεν εμπιστεύτηκαν τις δυνάμεις τους σε αυτό τον δίσκο, αφήνοντας εξωτερικούς συνθέτες να γράψουν το 75% των κομματιών. Γιατί;

  • SHARE
  • TWEET