Scar Of The Sun

Στον μουσικό κόσμο, όπως και περίπου παντού, υπάρχουν πυροτεχνήματα. Ονόματα που εμφανίζονται, κάνουν φασαρία και εξαφανίζονται πριν το πάρεις είδηση. Ο μικρότερος, παράξενος χώρος του σκληρού ήχου δεν αποτελεί εξαίρεση. Είτε μιλάμε για συγκροτήματα που διαλύονται απροσδόκητα, είτε για καλλιτέχνες που απότομα χάνουν το στόχο τους ή η βιομηχανία χάνει την πίστη τους σε εκείνους, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν από το προσκήνιο. Κοιτώντας πίσω, οι Scar Of The Sun ανήκουν στην ακριβώς αντίθετη κατηγορία.

Από τα πρώτα δείγματα γραφής ως την εικόνα που παρουσιάζεται στο τρίτο ολοκληρωμένο άλμπουμ, ο χρόνος φαίνεται να έχει δώσει μόνο θετικά στο σχήμα. Όσοι έχουν μείνει στο "A Series Of Unfortunate Concurrencies" είναι βέβαιο πως θα ξαφνιαστούν. Το σύνολο απέχει σημαντικά, από κάθε άποψη. Στην στόχευση, στην παραγωγή, στις ίδιες τις συνθέσεις. Τα σκούρα χρώματα και οι κιθάρες που κοιτάζουν προς βορρά παραμένουν ως σημεία αναφοράς. Είναι ακόμα η ίδια μπάντα που λίγο πριν βγάλει το ντεμπούτο της, ζέσταινε το Fuzz για το "Draconian Times".

Χωρίς ριζικές αλλαγές στο ύφος, το υλικό αφήνει μια διαφορετική αίσθηση. Οι ατμόσφαιρες και τα παιχνίδια στις γραμμές είναι ακόμα εδώ. Αυτό που μοιάζει να έχει αλλάξει είναι ο τρόπος που ξεδιπλώνονται. Το εισαγωγικό δίδυμο του ομώνυμου και του "I Am The Circle" από μόνο του αρκεί για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Τα αυξημένα σκληρά φωνητικά σε συνδυασμό με κάποιες πιο μοντέρνες πινελιές προσθέτουν φρεσκάδα. Το τριπλό "Quantum Leap Zero" τονίζει ακόμα περισσότερο τη δήλωση. Η Χρύσα Τσαλταμπάση στο ενδιάμεσο πέρασμα του "Oxygen" δίνει ένα αναπάντεχο highlight.

Οι Scar Of The Sun συνεχίζουν να κινούνται σε αυστηρά metal πλαίσια, ωστόσο με κάθε κυκλοφορία δείχνουν να κερδίζουν κάτι νέο. Το "Inertia" διευρύνει τα όριά τους. Τα djenty κοψίματα ταιριάζουν σαν ένα κομμάτι του παζλ. Το συνοδευτικό οπτικό κομμάτι ολοκληρώνει το πακέτο. Το οργισμένο κλείσιμο του "Anastasis" ρίχνει όσο μαύρο χρειάζεται για να σβήσει η οθόνη πριν τον τελευταίο παλμό του heart rate monitor. Όπως μας είπαν οι ίδιοι, η ιδανική επιστροφή στο σανίδι θα ήταν πακέτο με Architects, Karnivool και Tesseract. Τρελό; Λες κι έχει μείνει πολλή λογική εκεί έξω.