Mrs. Piss

Θα ξεκινήσω κάπως ανάποδα και θα αναφέρω ότι εδω η Chelsea γράφει τους πιο σκοτεινούς στίχους που έχει παρουσιάσει ποτέ. "I'm bathing in the filth of the world" λέει στην αρχή... Τα είκοσι λεπτά διάρκειας για ένα δίσκο, είναι λίγο, αλλά δεν είναι μικρό για έναν θορυβώδη, εντονο και βιομηχανικό ήχο. Ολα τα κομμάτια είναι μικρά, εκτός από το "Knelt" που είναι τετράλεπτο και ενδεχωμένος το καλύτερο κομμάτι αυτής της κυκλοφορίας.

Αυτό το side project των Wolfe στις κιθάρες και τις φωνές και Gowrie στο μπάσο και τα τύμπανα (και εφέ) παρουσιάζει μια πολύ έντονη δημιουργία που είναι αρκετά επίπονη και σχετικά δύσκολη. Δημιουργικές παραμορφώσεις σε όλα τα όργανα και στις φωνές. Μια εισαγωγή τρόμου με το "To Crawl Inside" και αμέσως επίθεση στο πρώτο ουσιαστικά κομμάτι του δίσκου, "Downer Surrounded Βy Uppers". Noise-rock κιθάρες, hardcore ένταση και industrial αισθητική. Ευθύ και τραχύ, χωρίς περιορισμούς και με μεγάλη δυναμική. Ακολουθεί το ψυχεδελικό από μία άποψη και sludge/doom βαρύγδουπο και σάπιο metal από την άλλη "Knelt" που θυμίζει τις παλιότερες δουλειές της κυρίας. Στο "Nobody Wants Τo Party With Us" που έρχεται ξεγελιόμαστε με τα ηλεκτρονικά στοιχεία, αλλά ο γνώριμος αντίλαλος στη φωνή ανατριχιάζει και ο σκληρός θόρυβος βοηθάει να σε ξεσκίσει όσο ανεβαίνει η ένταση και δυναμώνει σε ένα punk/hardcore ξέσπασμα που σε συνδυασμό με το darkwave στιλ του παρουσιάζουν μια μεταμοντέρνα σύνθεση που θυμίζει παρελθόν.

Στο δεύτερο μισό της κυκλοφορίας, το "M.B.O.T.W.O." συνεχίζει το noise-rock και παραμορφωμένο θόρυβο, πάνω σε έντονο ρυθμό και χορευτικό τοπίο. Επιθετικό με πολύ βρώμικη κιθάρα και πυροβολισμούς που σκοτώνουν. Για να έρθει το ατμοσφαιρικό και πιο βατό "You Took Everything", το οποίο όμως βγάζει έναν θυμό που δεν του αρμόζει, αλλά του ταιριάζει και τα (ξε)σκισμένα φωνητικά το απογειώνουν. Άκρως απειλητικό και ξεχωριστό για να σε ρίξει στις εναλλαγές ρυθμού του ομώνυμου του δίσκου τραγουδιού που θα το έλεγες εκρηκτικό. Το κλείσιμο ανήκει στο ομώνυμο της μπάντας τραγούδι που είναι επίσης παραμορφωμένο και πειραγμένο. Το λες πειραματικό. Το λες αγχωτικό. Το λες σίγουρα θυμωμένο και εξοργισμένο. Σκατά και κάτουρα!

Όχι, δεν έφτιαξαν κάτι απίστευτο. Όχι, με τίποτα δεν παρουσιάζουν κάτι απίθανα μοντέρνο. Όχι, το ντουέτο δεν ξέφυγε από τα συνηθισμένα. Όμως. Κάπου σε κερδίζει. Κάπου μπορεί να σε κατακτήσει. Αυτή η πινελιά αφήνει χρώμα. Αυτή η ζωγραφιά αφήνει μεγάλες ελπίδες για το μέλλον. Δεν θα το πάρω καν σαν ολοκληρωμένο δίσκο, ας πούμε ότι είναι μια προθέρμανση για κάτι πολύ μεγάλο που είμαι σίγουρος θα φτιάξουν αυτοί οι δύο στο μέλλον. Αναμένω την ένωση των Sonic Youth με τους Godflesh ή αυτή της Pj Harvey με τους NIN; Καλομελετάω για να έρθει!

Spotify
Bandcamp