Sarabante

Η εγχώρια σκηνή βρίσκεται σ’ ένα φοβερό αναβρασμό και νιώθω τουλάχιστον τυχερός που μπορώ να είμαι σύγχρονος με τις χρονικές περιόδους που δημιουργούν άλμπουμ αριστουργήματα. Την τελευταία επταετία, ειδικά στον ακραίο ήχο, έχουν συντελεστεί κοσμογονικές αλλαγές όσον αφορά την αντίληψη των συγκροτημάτων για τον ήχο τους, τις επιρροές τους και εν τέλει αυτό που καταθέτουν ως αποτέλεσμα των κόπων τους. Αν αρχίσω να κάνω name dropping σίγουρα θα αδικήσω κάποιους/ες και δεν θα το ήθελα. Οι Sarabante είναι ένα συγκρότημα που γεννήθηκε μέσα στα σάπια υπόγεια της Αθήνας και μεγαλούργησε την περίοδο όπου η επίθεση που δεχθήκαμε (και δεχόμαστε) ως καταπιεσμένοι είναι ανείπωτη. Όλο αυτό το μωσαϊκό εκμετάλλευσης, βίας, αγανάκτησης και μίσους κατάφεραν να το «χωνέψουν» μέσα από τη μουσική τους.

Με το "Remnants" που κυκλοφόρησε το 2011 από τη δική τους εταιρία Sara Records και μετέπειτα από τη Southern Lord σε CD, κατάφεραν να σπείρουν τον πανικό στους απανταχού οπαδούς του Entombed-like hardcore/crust. Ο δίσκος ήταν τόσο ολοκληρωμένος και επιτυχημένος (εμπορικά δεν έχω ιδέα αν πήγε εξίσου καλά) που οι -σχετικά σπάνιες- ζωντανές εμφανίσεις τους γινόντουσαν αμέσως talk of the town και τα συναυλιακά σημειωματάρια γέμιζαν κοκκινίλες. Στο ενδιάμεσο κυκλοφόρησαν το 7" EP "Έρμαια Των Καιρών / Under The Shadows", το οποίο απλά μεγάλωσε την ανυπομονησία για τη νέα ολοκληρωμένη τους δουλειά.

Όσοι είχαν ακούσει προσεκτικά το  7", είχαν αντιληφθεί μία ελαφριά στροφή των Sarabante προς πιο μελωδικά, neocrust στοιχεία. Μην παρεξηγηθώ, η μπάντα είχε πάντα μία εξαιρετική αίσθηση της μελωδίας και ήξερε ακριβώς που έπρεπε να κουμπώσει ένα μελωδικό riff παρέα με τα αρκουδέικα hardcore περάσματα (ποιος δεν έχει ακούσει το "Πνιγμένοι Στη Σιωπή" και δεν θέλει να ξεκινήσει επιτόπια μπάχαλα, όπου και αν βρίσκεται;).

Αυτή η στροφή ήρθε να εδραιωθεί με τον πιο εμφατικό τρόπο στο "Poisonous Legacy". Οι επιρροές από His Hero Is Gone, From The Ashes Rise και Tragedy έχουν πάρει τα ηνία. Με διάσπαρτα Catharsis σημεία που αποδεικνύουν πόση ευφυία παίζει μεταξύ της πεντάδας. Ο δίσκος είναι ένα φανταστικό απαύγασμα των εξελίξεων που έχουν μεσολαβήσει τόσο σε μουσικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό/πολιτικό στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως. Με το δεύτερο στοιχείο να είναι και αυτό που δίνει τη φλόγα για να ξαναβγούν προς τα έξω. Και επισήμως στη Southern Lord πλέον, οι Sarabante δεν δείχνουν ίχνος μεταμέλειας και στροφής στην «ποιότητα». Κυκλοφορούν την πιο στοχευμένη δουλειά τους, έτοιμοι να κατακτήσουν όποια κορυφή εκείνοι έχουν επιλέξει.

Αν μου πει κάποιος/α ότι τον άφησαν ασυγκίνητο τα "Ισόβιος Φόβος", "Mneme’s Amaurosis", "Black Thorns", "Αιώνια Πληγή" και "Παγιδευμένος" τότε μάλλον έχω πρόβλημα αντίληψης, μου αρέσουν όλα χωρίς κριτήριο και μπορώ να αποτραβηχτώ στη σπηλιά μου ξερνώντας αρνητίλα.