Sabaton

Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι εποχές έχουν αλλάξει, αναδεικνύοντας νέες δυνάμεις και ανακατατάσσοντας τη σειρά διαδοχής που αφορά την ηγεσία του ευρωπαϊκού power metal. Καλώς ή κακώς, οι Sabaton αυτήν τη στιγμή θεωρούνται σαφώς πιο κυριαρχικά εμπορικοί από σχήματα - θρύλους όπως οι Accept και οι Blind Guardian, κάτι που υποδεικνύει και η θέση των προαναφερθέντων σχημάτων στο billing των εκάστοτε φεστιβάλ ανά την υφήλιο. Σε αυτόν τον συνεχιζόμενο «πόλεμο» δημοφιλίας στο power metal, οι Σουηδοί metallers έχουν αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι συγκριτικά με - σχεδόν - οποιαδήποτε άλλη μπάντα του ιδιώματος, έχοντας χτίσει ένα οικουμενικό fanbase και κυκλοφορήσει ορισμένες δουλειές που πλέον μπορούν να θεωρούνται ως must have αυτού του ήχου (βλέπε "Carolus Rex", "Primo Victoria").

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως πλέον στέκονται υπεράνω κριτικής, μα ακριβώς το αντίθετο, πρέπει να κρίνονται με την αυστηρότητα και τις απαιτήσεις που προκύπτουν από τη θέση τους αυτή τη στιγμή. Ως μια από τις πιο δημοφιλείς μπάντες στο χώρο του σύγχρονου metal οικοδομήματος, οι Sabaton αποτελούν πια talk of the town με κάθε τους κίνηση, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια δισκογραφική επιστροφή με τον βαρύγδουπο τίτλο "The War To End All Wars". Μια ονομασία δανεισμένη από το τραγούδι με τον ίδιο τίτλο που βρισκόταν στο προ τριετίας "The Great War", ιδανική για ένα άλμπουμ που δεδομένα θα έχει φανατικούς υποστηρικτές, αλλά και ένθερμους πολέμιους, ανεξαρτήτως του περιεχομένου του.

Προφανώς, αυτός ο πόλεμος εντυπώσεων που αφορά τους Σουηδούς δεν πρόκειται να λήξει με το νέο άλμπουμ. Βαρυφορτωμένο, πομπώδες, υμνικό και με τη μανιέρα τους να μην διαφοροποιείται, το "War To End All Wars" προσπαθεί - και σχεδόν καταφέρνει - να βελτιώσει τη δημιουργική τους εικόνα, συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα πονήματα τους. Η κινηματογραφική έναρξη με το "Sarajevo" λειτουργεί υποδειγματικά, ενώ το power metal μπάσιμο του "Stormtroopers" θυμίζει υπέροχα τις καλύτερες προ - "Carolus Rex" στιγμές τους.

Το θέμα είναι πως, για κάθε μια στιγμή που ένας όχι-οπαδός ακροατής - σαν και του λόγου μου - κοντοζυγώνει στο να πει καλή κουβέντα, εμφανίζεται μια άλλη που οδηγεί σε εντυπωσιακά πισωγυρίσματα. Συνθέσεις όπως το "Christmas Truce" είναι όμορφες και δείχνουν έναν δρόμο που θα μπορούσε να οδηγήσει τους Sabaton σε ένα πιο Trans-Siberian Orchestra αποτέλεσμα κάποια στιγμή, την ίδια ώρα που το απελπιστικό "Soldier Of Heaven" ακολουθεί το trend που θέλει όλες τις εμπορικές μπάντες μεγάλων label όπως η Nuclear Blast ή η Napalm, να ενστερνίζονται τον ήχο και το συνθετικό παράδειγμα των Battle Beast (ύφος που, βέβαια, πρώτοι σμίλευσαν οι Sabaton), με προφανώς αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Κερασάκι στην τούρτα, το Zeppelin-ικό δάνειο στο "Dreadnought", το οποίο βασίζεται σε ένα από τα κλασικότερα-των-κλασικών riffs και θα αποτελούσε highlights, αν δεν είχε τόσο ξεδιάντροπα tribute ( ; ) φύση.

Τελικά, το νέο άλμπουμ των Σουηδών όχι μόνο δεν τελειώνει τον πόλεμο στον οποίο πρωταγωνιστούν θέλοντας και μη, μα ανοίγει ένα νέο κύκλο «εχθροπραξιών» ανάμεσα σε φίλους και εχθρούς τους. Δεδομένα, λοιπόν, όσοι πιστοί ακολουθούν το σχήμα εδώ και χρόνια, εδώ θα βρουν έναν καλύτερο λόγο - από τους πιο πρόσφατους που χάρισε το σχήμα - για να περάσουν το χρόνο μέχρι το επόμενο Sabaton άλμπουμ. Οι υπόλοιποι, τους περιμένουμε, παρέα με τους Blind Guardian, στο Release Athens αυτού του καλοκαιριού, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει…