Rotting Christ

Sanctus Diavolos

Century Media (2004)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 14/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Rotting Christ σίγουρα δε θέλουν ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι μια από τις κορυφαίες και αναγνωρισμένες μπάντες του παγκόσμιου black metal. Εδώ και πολλά χρόνια συγκινούν τα πλήθη τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, κάνοντας μας αρκετά υπερήφανους. Οι Rotting Christ έχουν δουλέψει πολύ για να καταφέρουν αυτό που είναι. Αυτό τους διαφοροποιεί από πολλές εγχώριες μπάντες και δικαιολογημένα τους έχει φέρει στην κορυφή, κάτι που πραγματικά το λέω με μεγάλη πικρία μια και κατά την ταπεινή μου γνώμη η χώρα μας στο heavy metal δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον υπόλοιπο πλανήτη, δυστυχώς αλλού είναι το πρόβλημα...

Για να μείνεις όμως στην κορυφή πρέπει δουλειά με δουλεία να αποδεικνύεις ότι πραγματικά το αξίζεις. Έτσι εν έτει 2004 οι Rotting Christ με τη νέα τους δουλεία "Sanctus Diabolos" έρχονται να "ξαναπαλέψουν" με τον heavy metal οπαδό, τον μοναδικό κριτή αποθέωσης ή αποκαθήλωσης ενός καλλιτέχνη. Παρόλο που δεν είμαι ο φανατικότερος οπαδός του group ή του είδους πιστεύω ότι για μια ακόμη φορά τη μάχη κέρδισε το group. Τόσα χρόνια έχοντας μαζέψει εμπειρίες όσες λίγα ελληνικά group μπορεί να αποκτήσουν, τους έχει βοηθήσει πολύ στο να γράφουν κομμάτια που έχουν να δώσουν κάτι στον ακροατή.

Αντί να αντιγράφουν τον εαυτό τους (όπως πολλά group του χώρου) προσπαθούν album με album να κάνουν το παραπάνω βήμα. Έτσι και στο νέο τους δίσκο το κάτι "παραπάνω" είναι η ορχήστρα. Σχεδόν όλα τα κομμάτια είναι διανθισμένα από χορωδιακές μελωδίες οι οποίες ενίοτε δίνουν στον ακροατή πότε την αίσθηση ενός πομπώδους κλασσικού λυρικού έργου και πότε την αίσθηση του απόλυτου ουτοπικού ταξιδιού με τις μελωδίες που αποπνέουν. Βέβαια σε όλα αυτά δεν λείπει και ο συνθετικός τσαμπουκάς που συνοδεύει τη φήμη της μπάντας εδώ και χρόνια.

Η μπάντα δείχνει φρέσκια όσο ποτέ. Γεμάτη ζωντάνια και χωρίς να ξεχνάει τις παλιές καταβολές τις, και σίγουρα κρατώντας ακέραιη τη ταυτότητα της, έχει φτιάξει ένα album το οποίο σε συνδυασμό με τη μοντέρνα "στιβαρή" και ογκώδη παραγωγή αν μη τι άλλο σέβεται τους οπαδούς του χώρου, κάτι το οποίο φαίνεται περίτρανα από το πρώτο κιόλας κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο, το "Visions Of The Blind Order" το οποίο είναι καθαρό black metal. Χωρίς να προσπαθεί να γίνει mainstream, εμπορική ή γεμάτη κλισέ κάνει αυτό που αγαπάει δίνοντας μεγάλη βάση στους "υπηκόους" της, τους οπαδούς που την έχουν ανεβάσει στα ουράνια από θέμα πωλήσεων.

Οι Rotting Christ με τη νέα τους δουλεία έχουν "παντρέψει" αρμονικά διαφορετικά μουσικά είδη: Τη κλασσική μουσική με το καθαρό και ατόφιο black metal, τη μελωδία με την "καφρίλα". Η εναλλαγή όλων των παραπάνω έχει δημιουργήσει ένα δίσκο σίγουρα ορόσημο στο χώρο όχι γιατί έχει δώσει το κάτι παραπάνω μουσικά ή συνθετικά αλλά γιατί έχει προέλθει από μια ελληνική μπάντα Ευρωπαϊκών δεδομένων η οποία τόλμησε να συνδυάσει όλα τα ιδιώματα που -ίσως- την εκφράζουν στην παρούσα φάση της καλλιτεχνικής της καριέρας.

Όλο το album ίσως ξινίσει κάποιους γιατί μπορεί να περίμεναν κάτι από τα παλιά. Δεν πειράζει όμως, γιατί κατά την γνώμη μου το black metal κοινό θα αγκαλιάσει και αυτή την δουλεία των Rotting Christ κρατώντας τους στην κορυφή του είδους.

Όλοι οι οπαδοί του group ας επενδύσουν άφοβα - αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Οι υπόλοιποι ας το ακούσουν, αξίζει τον κόπο. Ένα μπράβο στα παιδιά του group γιατί κρατάνε ψηλά τον πήχη του ελληνικού μetal, έστω και από αυτό το μουσικό είδος.

  • SHARE
  • TWEET