Rope Sect

Πώς επιστρέφεις σε μια μπάντα που έβγαλε ένα δίσκο με ισχυρό αποτύπωμα μέσα σου; Οι Γερμανοί Rope Sect το 2020 κυκλοφόρησαν το εθιστικό "The Great Flood" και κέρδισαν μονομιάς θέση στην καρδιά μου. Μπορείς να αδιαφορήσεις όμως για αυτό και να μείνεις στην ουσία. Γλυκόπικρες κιθάρες που συνδυάζουν Blue Oyster Cult με post-punk, death rock αύρα, μια ζεστή μελαγχολική φωνή, τραγουδάρες. Το EP "Proskynesis" ένα χρόνο μετά, τους βρήκε να εμβαθύνουν στο εν λόγω ύφος. Το νέο τους full length, "Estrangement", που κυκλοφόρησε τον Μάιο, συνεχίζει να κινείται στα ίδια ηχοτοπία, παγιδευμένο σε μια σκοτεινή και απαισιόδοξη δίνη.

Με το καλησπέρα και το εναρκτήριο "Revel In Disguise", ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους, οι Rope Sect αποδεικνύουν πως τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Η δουλειά στα έγχορδα παραμένει εντυπωσιακή, τα riffs και leads πάνε και έρχονται, οι αναμνήσεις ξυπνούν. Εν πολλοίς, τα 43 λεπτά του νέου άλμπουμ δεν αλλάζουν δραστικά το τοπίο για το σχήμα. Τα οκτώ καινούρια κομμάτια που μας προσφέρει το συγκρότημα κινούνται στα γνώριμα μοτίβα, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο μουσικό σκέλος. Υπό μία έννοια, το "Estrangement" πετυχαίνει το αίσθημα απομόνωσης και παραίτησης που αναζητεί, με το να μην δίνει το βάρος στα φωνητικά πλέον, αφήνοντας έτσι τις ατμοσφαιρικές συνθέσεις στο προσκήνιο.

Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα κομμάτια όπως το σχεδόν επτάλεπτο "L’ Appel Du Vide", να χτίζουν μια ένταση η οποία ξεσπά όταν μπει το φωνητικό hook. Στο ίδιο μήκος κύματος, το "Hindsight Bias" προς το τέλος του άλμπουμ θα αποτελέσει μια από τις καλύτερες στιγμές του. Το "Estrangement" όμως, παρά τα εθιστικά και ελκυστικά επιμέρους στοιχεία του, δεν είναι ένας «εύκολος» δίσκος. Στιγμές όπως το "Nefelibatas" ή το "Massenmensch" για να εκτιμηθούν θέλουν επιμονή και υπομονή, γεγονός που πιθανώς να αντιφάσκει με το μουσικό ύφος του δίσκου. Η τέχνη όμως των Rope Sect είναι απλή, αλλά όχι απλοϊκή. Το "Cesspool Of Vice" ανεβάζει τις ταχύτητες και ηχεί ως ένα gloom rock έπος, μέχρι να πραγματοποιήσει μια μελαγχολική κατάπτωση, και εκεί να ξεδιπλώσει στα doom μονοπάτια που επιλέγει, την πραγματική του αίγλη.

Υπό μια έννοια, το "Estrangement" θα μπορούσε να έχει πιο σύντομη διάρκεια. Κάποια από τα τραγούδια του εξαντλούν τις ιδέες και τις αντοχές τους, αν και ποτέ δεν γίνονται άβολα. Οι Rope Sect κυκλοφόρησαν ένα αρκετά εσωτερικό άλμπουμ, το οποίο δεν είναι για όλες τις ώρες παρά την «εύπεπτη» χροιά του. Ο δίσκος ρίχνει αυλαία με το "Rope Of Mundane Love", που απηχεί τον "rope ‘n’ roll" χαρακτήρα του δίσκου. Η πιο γοτθική και συναισθηματική στιγμή του δίσκου, βαθιά βουτηγμένη στην ‘80s σκοτεινή πτυχή των επιρροών του, με μπάσα φωνητικά, τεταμένη ατμόσφαιρα αλλά και ένα ποιητικό σχεδόν φινάλε, θα επισφραγίσει μια όμορφη ακροαματική εμπειρία.

Οι Rope Sect επέστρεψαν, και ακόμη και αν δεν επουλώνουν πληγές και τραύματα όπως έκαναν πριν τέσσερα χρόνια, παραμένουν σύντροφοι στις μεγάλες νύχτες. Όχι τις σημαντικές, ή αυτές που σου αλλάζουν τη ζωή, αλλά αντιθέτως σε αυτές που κάθε λεπτό απηχεί μια αιωνιότητα. Το "Estrangement" είναι ικανό τόσο να απαλύνει τον πόνο, έστω πρόσκαιρα, όσο και να τον μεγαλώσει, ανάλογα το πόσο θα επενδύσεις σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση, μην χάσεις την ευκαιρία να γνωριστείς με ένα συγκρότημα που του αξίζει μεγαλύτερη προβολή από αυτή που έχει. Γιατί πολύ απλά, μπορεί να επικοινωνήσει περισσότερα από όσα του καταλογίζει η αισθητική του. Και επειδή δεν μπορώ να ξεφύγω εύκολα, ας ξαναπάμε από την αρχή τον δίσκο.

Bandcamp
Youtube