Robyn Hitchcock & The Venus 3

Είναι περίεργο ότι προσπαθώντας να ορίσουμε μία μουσική συχνά καταλήγουμε να ορίζουμε τον καλλιτέχνη. Για παράδειγμα στην ερώτηση «τι παίζει ο Hitchcock;» η απάντηση τις περισσότερες φορές είναι ότι: «ο Hitchcock ανήκει στους singers / songwriters». Κι όμως αυτός ο τόσο γενικός όρος που μπορεί να αποδοθεί σχεδόν σε οποιονδήποτε συγγράφει και ερμηνεύει μόνος του τα τραγούδια του, είναι ό,τι πιο πετυχημένο θα μπορούσαμε να σκαρφιστούμε.

Αν κάτι είναι κοινό σε όλους αυτούς τους καλλιτέχνες είναι ότι η μουσική τους έχει κάτι το προσωπικό, είτε σε επίπεδο μουσικής σφραγίδας, είτε σε επίπεδο εξομολογητικό και αφηγηματικό στον τρόπο που αποδίδονται οι ιστορίες που μας παρουσιάζουν. Για το λόγο αυτό και συνήθως αποκτούν μία βάση θιασωτών που δύσκολα διευρύνεται με το πέρασμα του χρόνου, αλλά ακόμα πιο δύσκολα σπάει.

Όλα αυτά τα λέω όχι γιατί με έπιασε ξαφνικά η παραξενιά να ορίσω την έννοια του τραγουδοποιού, αλλά γιατί όλα αυτά ταιριάζουν γάντι και στην περίπτωση του Robyn Hitchcock. Έχοντας ένα κοινό που επί δεκαετίες τον ακολουθεί στα βήματά του μπορεί (και κατά πάσα πιθανότητα αυτό ακριβώς κάνει) να παράγει μουσική μόνο για αυτούς (και μάλιστα να ζει από αυτό).

Στο δεύτερο δίσκο του με τους Venus 3, στην κιθάρα των οποίων βρίσκουμε τον Peter Buck των R.E.M, ακούμε ένα μίγμα folk, blues, alternative rock και νέο-ψυχεδέλειας, διυλισμένο όμως σε κλάσματα απλών διηγήσεων και όμορφων άλλοτε Μπητλικών και άλλοτε Ντυλανικών ατμοσφαιρικών μελωδιών. Τα τραγούδια είναι όλα ευχάριστα (αν και σε μερικά το επίθετο «κοινότυπα» θα έπρεπε να προστεθεί) και κρατούν καλή συντροφιά στη διάρκεια των στροφών του ψηφιακού δισκίου, αλλά δύσκολα θα αναζητηθούν με το πέρας των. Εξαίρεση θα αποτελέσουν τα ρυθμικά "Your Head Here" και "Hurry For The Sky" (που αν περιλαμβανόταν στο νέο δίσκο του Dylan μάλλον θα διαβάζαμε διθυράμβους για αυτό - με την υπερβολή που μας διακατέχει με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη) και το ψυχεδελίζον ομώνυμο.

Οι αρχικές υποψίες δεν αλλάζουν ούτε μετά από πολλαπλές ακροάσεις του cd. Όσοι ανήκετε στο σκληρό πυρήνα των θαυμαστών του, θα το απολαύσετε. Οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένων και όσων δεν τον γνωρίζετε καν, αν το συναντήσετε στο δρόμο σας και επιλέξετε να μην το αγνοήσετε, θα σας ξεπληρώσει το λιγότερο τον χρόνο που θα ξοδέψετε για να το ακούσετε, ενώ δεν είναι απίθανο να σας συντροφέψει για αρκετό καιρό, αγγίζοντας κάποια χορδή σας.