Preoccupations

Ομολογουμένως, κάθε κυκλοφορία των Καναδών Preoccupations θα μαγνητίσει τα βλέμματα. Το post-punk σχήμα με κάθε του δίσκο φροντίζει να παρέχει μια ολοκληρωμένη αισθητική πρόταση, η οποία το βρίσκει να συνδέει την εκάστοτε ηχητική του εκλέπτυνση με τις στιχουργικές θεματικές που αναπτύσσουν. Το πέμπτο άλμπουμ του συγκροτήματος από το Calgary χαρακτηρίζεται από ένα ευαίσθητο, μαλακό υπογάστριο, που ξεδιπλώνει την πιο τρωτή και ανθρώπινη πλευρά μιας μπάντας που διαχρονικά φλέρταρε με την καυστικότητα.

Το "Ill At Ease", όπως ονομάζεται ο διάδοχος του ποιοτικού προ τριετίας "Arrangements", εξακολουθεί να εξερευνά ηχητικά τις διακυμάνσεις του ‘80s alt-rock. Τα οκτώ κομμάτια που αποτελούν το δίσκο, κινούνται στις γνώριμες REM-meets-The Chameleons στροφές των ύστερων Preoccupations, απομακρυνόμενα από το θορυβώδες post-punk revival που χαρακτήρισε την εκκίνησή τους. Μάλιστα, τα synths και οι ρυθμοί γίνονται ακόμη πιο θελκτικά για να υποδεχθούν τις υπαρξιακές και συναισθηματικά φορτισμένες αναζητήσεις του συγκροτήματος.

Υπό μία έννοια, το "Ill At Ease" φαντάζει ο πιο εσωστρεφής δίσκος της μπάντας. Προσπερνώντας όμως τις πρώτες, αναγνωριστικές ακροάσεις, και αφήνοντας συνθέσεις όπως το φανταστικό "Bastards", καθίσταται σαφές πως οι Preoccupations δεν ενέδωσαν απλώς σε μια τετραγωνισμένη νοσταλγική προσέγγιση. Συχνά ονειρικό, διαρκώς ατμοσφαιρικό, το "Ill At Ease" είναι ένα άλμπουμ που όσο άμεσο μπορεί να γίνει σε 38 λεπτά, άλλο τόσο αποδεικνύεται σκληρό καρύδι για να το ανοίξεις. Από το εξαιρετικό ομότιτλο κομμάτι με τη new-wave αισθητική του, στο "Retrogade" που με τις παραμορφώσεις του φαντάζει ως πύλη που διαταράσσει το χωροχρονικό συνεχές, οι Preoccupations ηχούν μεστοί, αξιοποιώντας εντέχνως τον μινιμαλισμό που τους χαρακτηρίζει.

Ανάμεσα σε αυτές τις σημειώσεις, θαρρώ πως κρύβεται η πραγματική δυναμική του νέου δίσκου των Καναδών. Σε μια εποχή που το post-punk μοιάζει να εξερευνά όλο και περισσότερο τις εσωτερικές του αντιφάσεις με τρόπο συχνά επιφανειακό, με αρκετά νεότερα σχήματα να επιχειρούν ένα διαρκή επαναυτοπροσδιορισμό, οι Preoccupations ηχούν εκνευριστικά σταθεροί, αλλά όχι στατικοί. Οι συγχορδίες του "Andromeda" ηχούν ως μια υπενθύμιση της ικανότητας των Preoccupations να ανασυνθέτουν τις ηχητικές τους ρίζες ως τέχνη η οποία βρίσκει έρεισμα στο παρόν. Με μικρές, κομβικές προσαρμογές, κυρίως ως προς τη μουσική γλώσσα με την οποία πλέον επικοινωνούν τις συνθετικές τους ιδέες, οι Preoccupations ανανεώνονται δίχως να αποξενώνουν το κοινό που μαγνητίζεται από αυτούς.

Δεν θεωρώ πως το "Ill At Ease" θα είναι ο δίσκος που θα διευρύνει το ακροατήριο της μπάντας, είναι όμως ένα άλμπουμ - πιστοποίηση της ακαταμάχητης γοητείας της οικοδόμησης εσωστρεφών χώρων ασφαλείας. Καθώς ταξιδεύεις στις μουσικές ενός σχήματος όπως οι Preoccupations, γνωρίζεις πως θα περάσεις από συναισθηματικές διακυμάνσεις. Κάθε γύρισμα στη φωνή, κάθε ανέβασμα έντασης, κάθε μπασογραμμή που συνδιαλέγεται με τις μηχανιστικές συχνά κιθάρες, αγγίζει και εσωτερικές ευαίσθητες χορδές. Στην πιο τρωτή τους στιγμή, οι Preoccupations, που θα μας επισκευθούν και τον Οκτώβριο για μια συναυλία, καταφέρνουν να πουν αρκετά σε πολύ κόσμο, με μετρημένα λόγια. Τέχνη.

Bandcamp
Youtube