Pensees Nocturnes

Grand Guignol Orchestra

Les Acteurs De L'Ombre (2019)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 21/03/2019
Ένα σκοτεινό ταξίδι στο Παρίσι του 19ου αιώνα μέσα από ένα avant-garde metal πρίσμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Γάλλοι κλείνουν αισίως μια δεκαετία δισκογραφικής πορείας, και το κάνουν με εξαιρετικό τρόπο. Ο Vaerohn, ο οποίος ουσιαστικά κρύβεται πίσω από το όνομα των Pensées Nocturnes, έχει βαλθεί να αναβιώσει την ατμόσφαιρα του φημισμένου παριζιάνικου θεάτρου του τρόμου μέσα από τη μουσική του. Μετά από πέντε δίσκους, ήρθε η ώρα αυτό να γίνει πιο ξεκάθαρο από ποτέ, με το νέο άλμπουμ να έχει τον τίτλο "Grand Guignol Orchestra". Ένα εγχείρημα που έχουν τολμήσει κατά καιρούς αρκετές μπάντες, ανάμεσα σε αυτές που το έκαναν με αρκετή επιτυχία, οι Le Grand Guignol με τον μοναδικό τους δίσκο, "The Great Maddening".

Έτσι, λοιπόν, οι Pensées Nocturnes μας μεταφέρουν πίσω στα τέλη του 19ου - αρχές 20ου αιώνα, οπότε και λειτούργησε το συγκεκριμένο θέατρο, με μοναδικό στόχο να μας δώσουν μια μικρή γεύση της αίσθησης που προκαλούσαν στον θεατή οι ακραίες παραστάσεις του. Ωστόσο, αν και το οπτικό ερέθισμα - το πιο σημαντικό στοιχείο σε μια παράσταση - περιορίζεται στο artwork του δίσκου, το "Grand Guignol Orchestra" είναι ικανό να δημιουργήσει πλούσιες εικόνες μέσα από τις συνθέσεις του. Κάτι παρόμοιο με αυτό που έχουν καταφέρει επίσης μέσα από τους δίσκους τους τόσο οι Dirty Granny Tales, όσο και οι Diablo Swing Orchestra, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο.

Μέσα από το - χωρισμένο σε δέκα μέρη - έργο τους, οι Pensées Nocturnes προσφέρουν μια προσωπικά δοσμένη ερμηνεία της λειτουργίας του διαβόητου θεάτρου της Pigalle. Με κύριο στοιχείο το black metal, αλλά και κάνοντας εξαιρετική χρήση των χάλκινων πνευστών και του ακορντεόν κατά κύριο λόγο, αναγκάζουν τον ακροατή να ανέβει σε ένα γαϊτανάκι τρόμου. Εκεί που επικρατεί μια απολύτως οικεία αίσθηση, με γνώριμες μελωδίες όπως το "Je Cherche Après Titine" στην έναρξη του "Poil De Lune", έρχονται στιγμές όπως το "Les Valseuses" να υπενθυμίσουν ότι ο δίσκος δεν είναι καθόλου safe για καρδιακούς. Αυτό το αμήχανο συναίσθημα που δημιουργείται με το πέρασμα από βαλς σε σκανδιναβικό black metal και από blastbeat σε πένθιμο εμβατήριo φέρνει στο νου λίγο τους Igorrr και τους Howling Sycamore. Ευτυχώς, οι μεταβάσεις είναι αρκετά πετυχημένες και το αποτέλεσμα, το οποίο σε άλλη περίπτωση θα κινδύνευε να καταντήσει θόρυβος, ηχεί αρκετά δεμένο και μελωδικό. Ένα κομμάτι που να ξεχωρίζει στο δίσκο δύσκολα θα βρει κανείς. Όχι επειδή όμως λείπει η ποιότητα, αλλά επειδή ουσιαστικά το "Grand Guignol Orchestra" είναι μια σύνθεση σπασμένη σε μέρη. Επομένως, είναι αρκετά πιο εύκολο να εκτιμηθεί σαν ολότητα, παρά χωρισμένο σε επιμέρους τραγούδια.

Στο πιο τολμηρό βήμα της μέχρι τώρα καριέρας τους, οι Pensées Nocturnes αποδεικνύουν ότι είναι ικανοί να πάνε τον ήχο τους ένα βήμα παραπέρα και να μπλέξουν πανέμορφα το black metal με το avant-garde στοιχείο. Το θεατρικό κομμάτι φαίνεται ότι τους πάει αρκετά, οπότε ευελπιστώ να το κρατήσουν και στο μέλλον. Προσωπικά, ευχαριστήθηκα ιδιαιτέρως το "Grand Guignol Orchestra", το οποίο μου «άνοιξε» την όρεξη να ψάξω τη δισκογραφία των Παριζιάνων, αλλά και να θυμηθώ τους Vulture Industries και τους δικούς μας Transcending Bizarre.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET