Pelican

Ορίστε η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Pelican χωρίς τον κιθαρίστα Laurent Schroeder-Lebec. Ιδρυτικό μέλος και βασικός συνθέτης μέχρι και την κυκλοφορία του περσινού ΕΡ "Ataraxia / Taraxis". Αποφάσισε να αποχωρήσει, καθώς όπως είχε δηλώσει, η καρδιά του δεν ήταν πλέον ολοκληρωτικά εκεί. Οι Pelican είχαν αρχικά προγραμματίσει να συνεχίσουν ως τρίο, αλλά ο κιθαρίστας Dallas Thomas των The Swan King από session μέλος, για το tour, έγινε «εργαζόμενος» πλήρους απασχόλησης, μέχρι που συνέβαλλε και στην δημιουργία του πέμπτου δίσκου της μπάντας.

Το "Forever Becoming" διατηρεί τις σταθερές της μπάντας. Υπέροχες μελωδίες, ντυμένες με εξαιρετικά προοδευτικές κιθάρες,  οι οποίες μπορούν πανεύκολα να μεταπηδήσουν από sludge και hardcore καταστάσεις, σε post-rock αιθέρια περάσματα. Μπορεί να είναι δύσκολο να βγει ξανά αριστούργημα σαν το "Australasia", αλλά οι Αμερικάνοι τέσσερα χρόνια μετά το "What We All Come To Need" καταφέρνουν να παράγουν και να δημιουργούν συνθέσεις ισάξιες, αν όχι καλύτερες και πιο εμπνευσμένες, των προηγούμενων προσπαθειών τους. Ένα είναι σίγουρο και εγγυημένο, δεν θα ακούσεις ποτέ τίποτα μέτριο από αυτούς.

Λίγο περισσότερο up-tempo ρυθμοί, με κινητήρια δύναμη το groove των τυμπάνων και την αλληλεπίδραση των εγχόρδων. Διαστρεβλωμένο μπάσο και σκληρές κιθάρες κάνουν τα doom περάσματα να ακούγονται υπέροχα. Η μελωδία που πάντα σε συνεπαίρνει, κατέχει περίοπτη θέση σε κάθε σύνθεση και μπορεί να αναπαράγει συναισθήματα και εικόνες τόσο ξαφνικά και έντονα, σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα. Tα "Deny The Absolute", "Immutable Dusk", "The Tundra" και "Vestiges" είναι από αυτά τα κομμάτια που πάνε το είδος μπροστά. Είναι συνθέσεις που έχουν μέσα όσο sludge χρειάζεται και όσο ατμόσφαιρα χωράνε για να πετύχουν το απόλυτο και μοντέρνα καινοτόμο αποτέλεσμα. "Terminal" και "Perpetual Dawn"  χαρίζουν στο post-rock μαγικές στιγμές. Τέλος "Threnody" και "The Cliff" αποδεικνύουν πως μπορούν να ενωθούν Neurosis με Mogwai.

Δίσκος που θα μιλήσει σε οπαδούς της μπάντας και θα ικανοποιήσει φίλους post-hardcore, sludge, doom και post-rock ήχων. Δεν πάει την μπάντα πιο μπροστά, αλλά επ' ουδενί δεν την αφήνει να κάνει ούτε μισό βηματάκι πίσω.