Parkway Drive

Για τους Parkway Drive τα πράγματα εξελίχθηκαν περίφημα με το πέρασμα των χρόνων. Από την δραστηριοποίησή τους και έπειτα υπήρξε μια σχεδόν άμεση προώθηση του υλικού τους από μεγάλες εταιρείες και αυτό μεταφράστηκε ακαριαία σε εμπορική επιτυχία και γιγάντωση του fan base τους. Ξεπέρασαν εύκολα τα σύνορα της μακρινής Αυστραλίας από όπου και κατάγονται και πλέον θεωρούνται ένα από τα καλά λαδωμένα γρανάζια του metalcore.

Όλα τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται απλά, αλλά όποιος έχει ασχοληθεί λίγο με την σκηνή καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον όταν υπήρξε εποχή που μέρα με τη μέρα ξεπετάγονταν δεκάδες μπάντες που ήθελαν να παίξουν new wave of American heavy metal, με τις περισσότερες από αυτές να μένουν στην προσπάθεια. Οι Parkway Drive δεδομένης της αξίας τους ξεχωρίζουν εδώ και χρόνια και μας έχουν χαρίσει πολύ καλούς δίσκους με το φετινό "Atlas" να συνεχίζει αυτό το σερί και να αποδεικνύεται ένας εξίσου ενδιαφέρον δίσκος.

Ηχητικά προσεγγίζει τις προηγούμενες δουλειές των Parkway Drive και ενσωματώνει όλα αυτά τα στοιχεία που γουστάρουμε σε αυτούς. Η μουσική τους είναι τέρμα επιθετική με τα riff χωρίς να πρωτοτυπούν σε κάτι να είναι πορωτικά και να δανείζονται με πετυχημένο τρόπο στοιχεία από ένα ευρύ φάσμα του metal. Κάποια πιο πειραματικά περάσματα κάνουν πιο έντονη την παρουσία τους στο "Atlas" και περιλαμβάνουν από την χρησιμοποίηση πλήκτρων τα οποία παραδόξως μου ταίριαξαν όμορφα, μέχρι και γυναικεία φωνητικά στο τραγούδι "The River". Τα breakdown που είναι και σήμα κατατεθέν του ήχου τους, έχουν φθίνει ποσοτικά, αλλά αυτό δεν επηρεάζει τα όσα υπάρχοντα να κάνουν μια χαρά την δουλειά τους και κάποιες φορές όπως στο "Dark Days", παραπάνω από μια χαρά.

Δεν ξέρω αν το κάνουν επίτηδες και δεν το αναφέρω σαν αρνητικό στοιχείο, αλλά οι αναφορές του "Wild Eyes" και του "The River" στα παλαιότερα hit-άκια "Home Is For The Heartless" και "Carrion" αντίστοιχα, δομικά τουλάχιστον, είναι έκδηλες και μάλλον αποτελούν κάτι σαν την απαλλαγή των παλαιοτέρων για τα μελλοντικά τους live. Να μην ξεχάσω να δώσω για ακόμα μια φορά τα εύσημά μου στον κύριο McCall για την φωνητική του «επένδυση» στο άλμπουμ, η οποία είναι και πάλι εντυπωσιακή και καταδεικνύει ότι εδώ έχουμε με έναν από τους καλύτερους τραγουδιστές του ιδιώματος.

Οι Parkway Drive αποτελούν μια σταθερή αξία πλέον και ο πήχης έχει ανέβει ψηλά από τους ίδιους. Το "Atlas", χωρίς να μπορεί να θεωρηθεί αριστούργημα, είναι ακόμη ένας ολοκληρωμένος και μεστός δίσκος μπαρουτοκαπνισμένου metalcore από αυτούς που δεν θα απογοητεύσει κανέναν από τους οπαδούς τους.