Pain Of Salvation

Κανόνας: Τα αριστουργήματα του παρελθόντος δεν πρέπει να «πειράζονται» με επανεκτελέσεις ή με επαναηχογραφήσεις. Όσοι επιχείρησαν κάτι τέτοιο έκαναν μια τρύπα στο νερό, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Το θέμα του να επαναμιξαριστεί, όμως, ένα άλμπουμ είναι μια άλλη υπόθεση, που πολλές φορές μπορεί να προσφέρει εκ των υστέρων όσα στέρησαν το χαμηλό budget ή η απειρία. Το δεύτερο - ευτυχώς - προσπαθεί να επιτύχει ο Daniel Gildenlow ξανασερβίροντας το αριστουργηματικό "Remedy Lane".

Και πάλι θα ισχυριστεί κάποιος ότι μια τέτοια κίνηση είναι αχρείαστη. Δεν είναι φερ’ ειπείν ένα άλμπουμ από τη δεκαετία του '70, όπως αυτά που επιμελείται κατά καιρούς ο Steven Wilson, προσφέροντας κάτι διαφορετικό και πάντα προσεγμένο. Εδώ έχουμε ένα άλμπουμ που δεν έχει κλείσει καν τα δεκαπέντε χρόνια του, και στο οποίο μόνο ο ίδιος - ο εκνευριστικά τελειομανής μερικές φορές Daniel - θα μπορούσε να βρει ψεγάδια, άντε και λίγοι prog πιουρίστες, από αυτούς που θέλουν να έχουν κάτι να λένε. Την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι θα πουν ότι η remixed εκδοχή του άλμπουμ αφαιρεί κάτι από την αυθεντικότητα και το συναίσθημα του αυθεντικού αποτελέσματος.

Αλήθεια υπάρχει και στις δυο περιπτώσεις. Αφενός, δεν υπήρχε ουσιαστικός λόγος να αλλάξουν πράγματα, καθώς ακόμα και οι τεχνικές ατέλειες συντελούν στο να καταστεί τέλειο το "Remedy Lane". Αφετέρου, οι πινελιές της νέας μίξης, σε κάποιο εκπαιδευμένο αυτί θα προσφέρουν ευκρίνεια, καθαρότητα, πιο ισορροπημένες φωνητικές αρμονίες και άλλες λεπτομέρειες που, όμως, πρέπει να προσπαθήσει κάποιος να εντοπίσει...

...διότι, οι ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ και οι ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ αυτού του άλμπουμ κανονικά πρέπει να παρασέρνουν τον ακροατή και να μην τον αφήνουν να ασχοληθεί με τεχνικές/ηχητικές λεπτομέρειες. Αυτό τουλάχιστον συμβαίνει με εμένα, που ξέρω κάθε μελωδία και κάθε στίχο (σχεδόν) απ' έξω και δεν δύναμαι να αντιληφθώ τι διαφορές εντοπίζει κάποιος με λιγότερο στενή σχέση με αυτό το άλμπουμ.

Κι αν εν τέλει, η remixed εκδοχή δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό, τουλάχιστον δεν αφαιρεί ούτε ίχνος της μαγείας που περικλείει το άλμπουμ. Κι αυτό υποδεικνύει ότι ο Jens Borgen έκανε πολύ προσεκτική και καλή δουλειά, αλλά ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι αυτό το άλμπουμ είναι τόσο τέλειο που δεν μπορεί να επηρεαστεί από μια διαφορετική μίξη.

Κι αν κάποιος έχει απορία για το πώς προέκυψε η ιδέα της νέας μίξης, θα πρέπει να πάει πίσω στο 2014 όταν ο Glenn Harveston, ο άνθρωπος που «τρέχει» του ProgPower USA festival, πρότεινε στην μπάντα να παίξει όλο το "Remedy Lane". Θεωρητικά εκείνη την εμφάνιση από το ProgPower θα έπρεπε να δούμε σε DVD, αλλά αντ’ αυτού εδώ ακούμε μόνο το ηχητικό κομμάτι της στο δεύτερο CD της κυκλοφορίας, από το οποίο βγάζουμε τα εξής δυο συμπεράσματα. Πρώτον, η νέα σύνθεση της μπάντας «σκοτώνει» μουσικά και δεύτερον ο Rangar Zolberg είναι κάτι παραπάνω από wingman του Daniel, αναλαμβάνοντας ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ lead φωνητικά. Το ότι στο τέλος δεν θες να τον περάσεις γενεές δεκατέσσερεις σημαίνει πως ο τυπάς είναι πραγματικά καλός. Πάντως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παρόλο που το "Remedy Lane" είναι ποτισμένο με την ψυχή του Daniel, δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τις μπασογραμμές του αδερφού του Kristoffer, τα πλήκτρα του Fredrik και την συνεισφορά των δυο Johan, κανένας εκ των οποίων δεν είναι πλέον στην μπάντα ως γνωστόν...

Στα εναπομείναντα στοιχεία της επανακυκλοφορίας αυτής, υποτίθεται ότι θα έχει διαφορετικό artwork (αυτό που είδα για το βινύλιο δεν μου άρεσε καθόλου), κίνηση που βλέπω αχρείαστη, καθώς και extended liner notes.

Για όσους τόση ώρα δεν καταλαβαίνουν προς τι όλος ο παραπάνω θόρυβος, θα τους παραπέμψω εδώ, όπου και προσπάθησα να αποτυπώσω ένα μέρος των όσων με κάνει να αισθάνομαι αυτός ο δίσκος, ενώ αξίζει να διαβάσουν την ιστορία που μας είχε χαρίσει αποκλειστικά ο δημιουργός του εδώ (στο πλαίσιο αυτού του αφιερώματος).

Αν τελικά αυτή η «επανακυκλοφορία» ή «ειδική κυκλοφορία» βοηθήσουν στο να γίνει ακόμα πιο γνωστό το "Remedy Lane" χαλάλι οι οποίοι συμβιβασμοί και τα λεφτά που θα διαθέσω να το αποκτήσω στις νέες εκδόσεις του. Πρόκειται για ένα τέτοιο αριστούργημα που καμία αλλαγή δεν μπορεί να μειώσει την αξία του.