Pagan's Mind

Heavenly Ecstasy

SPV / Steamhammer (2011)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 08/06/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δεν πρέπει να νιώθουν και ιδιαίτερα τυχερά ή ευνοημένα τα μέλη των Pagan's Mind, αφού είναι γεγονός πως, παρά τη σταθερά ποιοτική τους πορεία και συνέπεια που έχουν επιδείξει σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους ως μπάντα, ποτέ δε μπόρεσαν να βγουν πιο έξω από ένα μικρό επίπεδο αποδοχής και αναγνωρισιμότητας. Είμαι σίγουρος ότι τους κολακεύει το γεγονός πως όσοι τους έχουν ψάξει λίγο παραπάνω μιλάνε με τα καλύτερα για τη μουσική τους αξία, αλλά είμαι επίσης σίγουρος πως θα ήθελαν να κάνουν κάποια στιγμή και το βήμα παραπάνω, αισθανόμενοι πως θα άξιζαν μιας τέτοιας ευκαιρίας.

Το πέμπτο άλμπουμ τους θα μπορούσε υπό μια έννοια να παίξει αυτό το ρόλο, μιας και είναι καλογυαλισμένο, πραγματικά καλά δουλεμένο και έρχεται σε μια περίοδο που το progressive metal περνάει μια μάλλον εμπορική περίοδο. Το "Heavenly Ecstasy", όπως και η μουσική των Pagan's Mind, είναι πιο παραδοσιακής σχολής progressive με εστίαση στη μελωδία. Έχοντας ως βάση το να κρατήσουν τις συνθέσεις σε δεδομένα όρια και κρατώντας τα μεγάλα ρεφραίν (ελέω μάλλον της φωνής του Nils K. Rue) σε πρώτο πλάνο, τα μέλη των Pagan's Mind δε διστάζουν να επιδείξουν την ιδιαίτερα υψηλή τεχνική τους κατάρτιση όταν έρθει η ώρα για τα σόλο, αλλά αυστηρά εκεί. Παρόλο που θα βρεθούν παραλληλισμοί στον ήχο με τους Dream Theater, ποτέ δε βγαίνουν από το βασικό καλούπι σύνθεσης για κάποιο τζαμάρισμα ή κάτι «out of the box»,  φέρνοντας στο νου το ύφος που κάποτε υιοθετούσαν οι Queensryche ή ακόμα περισσότερο θυμίζοντας τους Royal Hunt καθώς και συγκροτήματα όπως οι Threshold. Παράλληλα, η έντονη μελωδικότητα που τους διακρίνει μπορεί να τους καταστήσει ενδιαφέροντες σε ακροατές που αρέσκονται σε λιγότερο prog και heavy ακούσματα, αλλά αντίστοιχα μελωδικά, όπως οι συμπατριώτες τους TNT, για παράδειγμα.

Είναι γεγονός πως λίγα πράγματα θα βρει κάποιος να τους προσάψει πως δεν έκαναν καλά στη νέα τους δουλειά, αφού η παραγωγή είναι η ενδεδειγμένη, υπάρχουν αρκετά εμπνευσμένα ρεφραίν και τα instrumental μέρη είναι πραγματικά αξιόλογα. Ειδικά το πρώτο μισό του δίσκου είναι το μάλλον «εμπορικό» και «πιασάρικο», με τραγούδια όπως το "Eyes Of Fire", το "Into The Aftermath" και το "Walk Away In Silence" να αποτελούν πολύ δυνατές συνθέσεις, με το single του άλμπουμ, "Intermission", να ξεχωρίζει ακόμα περισσότερο. Στη συνέχεια, η μουσική γίνεται λίγο πιο heavy και μάλλον λίγο πιο progressive, αλλά μάλλον και πιο αδιάφορη, με εξαίρεση τη δίλεπτη χαλαρή σύνθεση του "When Angels Unite". Ωραίες, διάσπαρτες ιδέες σε σημεία, αλλά όχι στο ίδιο επίπεδο με το πρώτο μισό του άλμπουμ.

Οι Pagan's Mind δεν εκπροσωπούν κάτι ρηξικέλευθο, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση ή αυτοσκοπό για να επιτύχει κάποιος στο χώρο του progressive metal. Ο κύριος ανασταλτικός παράγοντας έχει να κάνει με το ότι το "Heavenly Ecstasy" έρχεται σε μία εποχή, σε γενικότερο πλαίσιο, αλλά και ειδικότερα στο ιδίωμα του progressive metal, που έχει πέσει μαζεμένη έμπνευση, με αποτέλεσμα η σύγκριση να μην είναι ευνοϊκή για πολλές αξιόλογες δουλειές όπως η συγκεκριμένη, στερώντας τους τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν και να βρουν πιο συχνά το δρόμο για το στερεοφωνικό, επιβεβαιώνοντας ίσως την ατυχία που αναφέρθηκε στην αρχή. Μια χαρά, αλλά ως εκεί.
  • SHARE
  • TWEET