Nile

What Sould Not Be Unearthed

Nuclear Blast (2015)
Από τον Γιάννη Δούκα, 25/08/2015
Καλός δίσκος αλλά έχουν βγάλει ποιοτικότερους στο παρελθόν
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μέσα στη ζέστη του Αυγούστου και τον καυτό ήλιο το νέο άλμπουμ των Nile αποκτά ταιριαστό background και οι ιστορίες τους για θαμμένες μούμιες, πνεύματα νεκρών, αρχαία χειρόγραφα κτλ γίνονται πιο πειστικές. Οι Αμερικάνοι ήταν κατά τη γνώμη μου απ' τα τελευταία πραγματικά μεγάλα και καλά death metal σχήματα που έδωσαν μια νέα πνοή στο είδος. Θες η θεματολόγια τους, θες τα αβυσσαλέα χαρακτηριστικά του ήχου τους ή τα κορυφαία μέρη με τα ambient αιγυπτιακά τελετουργικά, οι Nile γρήγορα ξεχώρισαν παρά τη δεδομένη δυσκολία του στυλ τους. Εδώ και είκοσι περίπου χρόνια κυκλοφορούν από καλούς έως εξαίρετους δίσκους, παίζουν εξωπραγματικά μέρη στις κιθάρες και στα τύμπανα και χαίρουν γενικής εκτίμησης από το σύνολο της σκηνής.

Ερχόμενοι τώρα στον νέο τους δίσκο, εν ονόματι "What Should Not Be Unearthed", η πρώτη μου εντύπωση ήταν μάλλον μουδιασμένη. Θεωρώ  ότι μετά το "Those Whom The Gods Detest" (το οποίο ήταν πολύ καλό) το σχήμα έχει μερικώς πάρει την κάτω βόλτα. Τα δύο τελευταία του δισκογραφικά δημιουργήματα (συμπεριλαμβανόμενου και του καινούργιου) δίχως να είναι άσχημα απέχουν πολύ από την ποιότητα των τραγουδιών που μας είχαν συνηθίσει στο παρελθόν και ειδικά με δίσκους όπως τα "Black Seeds Of Vengeance", "In Their Darkened Shrines" και "Annihilation Of The Wicked". Στον νέο αυτόν δίσκο λείπουν εκείνα τα riff που θα σε ξεσηκώσουν, θα σου τραβήξουν την προσοχή, όπως λείπει και εκείνη η ατμόσφαιρα που θα σε βουτήξει μέσα στο ζοφερό βούρκο των νεκρών. Δεν λέω ότι το άλμπουμ δεν αξίζει, ούτε καν ότι είναι μέτριο. Απλά για ένα γκρουπ όπως οι Nile, με δεδομένο το τι έχουν γράψει στο παρελθόν, οι απαιτήσεις δεν μπορεί να είναι χαμηλές. Ας δούμε όμως πιο εμβριθώς το "What Should Not Be Unearthed" εστιάζοντας στα τραγούδια του.

Το "Call To Destruction" θα αναλάβει τον ρόλο του opening track, το οποίο είναι γρήγορο, δαιμονισμένο θα έλεγα αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Τα ίδια θα μπορούσαμε να γράψουμε και για το επόμενο "Negating The Abominable Coils Of Apep". Το πιο εντυπωσιακό στα δύο αυτά τραγούδια είναι τα ηχομιμητικά σημεία τους, με τα καταστροφικά χτυπήματα διάλυσης αρχαίων μνημείων στο πρώτο και την ανάδυση ερπετών στο δεύτερο. Επίσης οι στίχοι στο "Call To Destruction" είναι καλογραμμένοι και δυστυχώς επίκαιροι. Το "Liber Stellae - Rubaeae" είναι εντυπωσιακά τεχνικό, οι κιθάρες είναι απλά από άλλο πλανήτη, το θέμα στην αρχή πολύ δυνατό αλλά νομίζω ότι ο δίσκος αρχίζει στο "In The Name Of Amun". Εξαίρετο τραγούδι, με τη σειρά των riff να έχει ωραία αλληλουχία αλλά το πιο θεαματικό είναι το solo, όπου πραγματικά αξίζει να το ακούσετε. Το δε ομώνυμο, αν και έχει πολύ δυνατό στιχουργικό θέμα από πίσω, δεν καταφέρνει να το περάσει και στη μουσική.

Το πιο καλό τραγούδι είναι χωρίς αμφιβολία το "Evil To Cast Out Evil". Με το πρώτο άκουσμα μένει στο μυαλό σου, το βασικό θέμα είναι δολοφονικό και η δομή του απολαυστική.  Στο "Age Of Famine" το πιο εντυπωσιακό είναι το παίξιμο του Κόλλια, ο οποίος παρεμπιπτόντως δίνει ρεσιτάλ ταχύτητας, τεχνικής και δίκασης σε όλο τον δίσκο. Και σ' αυτό το τραγούδι και στα δύο τελευταία υπάρχουν κάποια καλά σημεία, ειδικά στο "To Walk Forth From Flames Unscathed" αλλά κάπου μένεις με ένα αίσθημα του ανεκπλήρωτου ή ότι θα μπορούσε το άλμπουμ να ήταν ακόμα καλύτερο.  Αυτό είναι και το θέμα με το "What Should Not Be Unearthed". Είναι συμπαθητικό, σε στιγμές πολύ δυνατό αλλά μέχρι εκεί. Κλείνοντας να πούμε ότι θα μπορούσε και ο ήχος στα drums να ήταν καλύτερος με πιο όγκο. Αυτό θα έδινε περίσσιο χαρακτήρα στα τραγούδια γιατί θα τα έκανε πιο συμπαγή. Κρατάω όμως μια επιφύλαξη διότι η παρούσα κριτική - παρουσίαση γίνεται με ακρόαση mp3 και πιθανώς στο κανονικό CD ή το βινύλιο ο ήχος να είναι καλύτερος. Για τους φίλους των Nile είναι μάλλον απαραίτητη αγορά αλλά για τους υπόλοιπους τσεκάρετε κάποιο απ' τα παλαιότερα δισκάκια.
  • SHARE
  • TWEET