Necrodeath

Οι Ιταλοί Necrodeath βρίσκονται στην πιάτσα από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του '80 (έχοντας κάνει ένα διάλειμμα οκτώ-εννιά ετών τη δεκαετία του '90). Σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν αρκετές κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους, οι οποίες κυμαίνονται κατά βάση στο χώρο του thrash metal, με στοιχεία βέβαια και από άλλα ιδιώματα του ακραίου χώρου. Έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα cult status, μαζί με έναν περιορισμένο αλλά πιστό πυρήνα οπαδών, κυρίως χάρη στην εντιμότητα και την συνέπεια με την οποία προσεγγίζουν τη μουσική. Το "Idiosyncrasy" αποτελεί το δέκατο άλμπουμ τους και έρχεται για να επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά αυτή την εντιμότητα.

Σίγουρα οι Necrodeath δεν καινοτομούν, όμως μπορούν να μας προσφέρουν αληθινό και ανεπιτήδευτο metal. Οι επιρροές τους από κλασικά συγκροτήματα του χώρου, όπως είναι οι Sodom, οι Slayer και κυρίως οι Kreator, είναι εμφανείς (άλλωστε ποτέ δεν το έκρυψαν και ποτέ δεν το απέφυγαν). Σε σύγκριση με προηγούμενες κυκλοφορίες, έχουν περιορίσει σε ένα βαθμό τις ταχύτητες, καθώς κινούνται περισσότερο σε μεσαίες, με το δεμένο και στιβαρό rhythm section να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των συνθέσεων, ενώ τα πολλά κοφτερά riff σού κολλάνε στο μυαλό. Οι συνθέσεις είναι κατά βάση απλές και για το είδος με το οποίο ασχολούνται παρουσιάζονται τεχνικά άρτιοι. Θα έλεγα πως σε αυτό το άλμπουμ εμφανίζονται συνθετικά πιο ώριμοι, καθώς είναι σαφής η διάθεσή τους να μην ασχοληθούν με την ταχύτητα των κομματιών, αλλά περισσότερο με την ατμόσφαιρα και το συναίσθημα που αυτά που προκαλούν.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του "Idiosyncrasy" είναι τα πολλά θανατηφόρα riff (κρυμμένα σε όλα τα κομμάτια του δίσκου), που σε κολλάνε στον τοίχο και σίγουρα θα προκαλέσουν συναισθήματα ευφορίας σε αυτούς που αρέσκονται σε τέτοια ακούσματα, ενώ οι ενδιαφέρουσες ιδέες ενσωματώνονται πολύ ωραία και ανεβάζουν την ποιότητα του άλμπουμ κατακόρυφα. Ξέρω ότι πολλοί θα αναρωτιούνται πώς μπορεί να συναντηθεί η ποιότητα με ένα συγκρότημα που λέγεται Necrodeath, αλλά μια προσπάθεια ίσως σας πείσει.

Το "Idiosyncrasy" αποτελείται από ένα (1) κομμάτι, χωρισμένο σε επτά μέρη, και πιθανότατα να πρόκειται για concept δίσκο, αλλά χωρίς τους στίχους ή κάποια άλλη πληροφόρηση δε μπορώ να έχω περισσότερα στοιχεία τα οποία θα προσέφεραν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Περαιτέρω περιγραφές για τις συνθέσεις του άλμπουμ είναι περιττές, καθώς αυτές είναι απλές (όχι απλοϊκές) και άμεσες, ενώ δημιουργούν μια μαύρη και αποκρουστική σε πολλά σημεία ατμόσφαιρα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η εισαγωγή του εναρκτήριου "Part I", όπου παράλληλα με κάτι ψαλμωδίες ακούγεται το θηρίο να βρυχάται, για να συνεχίσει με ένα κοφτερό Slayer-ικο riff.

Το "Idiosyncrasy" είναι μια κυκλοφορία που θα αρέσει στους οπαδούς τους. Ίσως, θα μπορούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον ενός ευρύτερου κοινού στο χώρο του metal, τηρουμένων πάντα των αναλογιών. Αλλά είτε το «περίεργο» όνομα τους, είτε κάποια σημεία μέσα στο άλμπουμ που μπορούν να χαρακτηρισθούν ως πιο κάφρικα/γραφικά/αστεία από τους πιο «σοφιστικέ» οπαδούς, θα αποτρέψουν και πάλι την ενασχόληση με το συγκρότημα. Η δική μου άποψη είναι ότι ακόμα και αν μετά από τόσες κυκλοφορίες δεν έχετε ασχοληθεί μαζί τους, οι Ιταλοί αξίζουν τουλάχιστον μια προσπάθεια, έστω και στο δέκατο άλμπουμ. Κάποια ενδιαφέροντα πράγματα θα βρείτε...