Medicine Ball Caravan

Το καραβάνι ήρθε από μακριά, διανύοντας θάλασσα αυτή τη φορά, άπλωσε τις σημαίες του στα ξύλινα κατάρτια, κροταλίζει τα δόντια του με αναίδεια, προτάσσει τα καλοσχηματισμένα του μπράτσα, γεμάτα tattoos, και εποφθαλμιά τις νεαρές κορασίδες σας με άγριες διαθέσεις... Επιστρατεύει παλιοκουρδισμένες κιθάρες, βραχνιασμένες φυσαρμόνικες, βρωμερά μπάσα και μια «μπουκωμένη» φωνή που ξεστομίζει '70s παραμύθια, ντυμένα με τρυπιοκούρελα. Οι Medicine Ball Caravan είναι εδώ και αν δεν είστε προετοιμασμένοι να τους υποδεχτείτε κατάλληλα, καλά θα κάνετε να ασφαλίσετε τις πόρτες σας!

Πόσες συζητήσεις δεν έχουν γίνει για την επιστροφή νέων συγκροτημάτων στη δοξασμένη δεκαετία του '70, πόσο μελάνι (ακόμη και διαδικτυακό!) δεν έχει χυθεί για να υπερασπίσουν κάποιοι πως αυτή η σκηνή είναι μια από τα ίδια και αντίστροφα, οι ομοϊδεάτες της πως είναι η ένδοξη αναγέννηση που φέρνει τον κόσμο των '00s στις ρίζες της καλής μουσικής. Οι Medicine Ball Caravan είναι εκείνη η περίπτωση που υιοθέτησε αυτήν τη βαριά κληρονομιά στον ήχο της, έχοντας σα θεοφύλακτα εικονίσματα τους Aerosmith (στο ξεκίνημά τους), Hanoi Rocks (ομοίως) και, φυσικά, τους Circus Of Power, και τιμά τα τίμια χώματα του Παρισιού, αφού πρώτα άλωσε μανιωδώς κάθε τμήμα της γαλλικής πρωτεύουσας.

Δεξί τους χέρι τα πρωτοπαλίκαρα της Longfellow Deeds, μια εταιρεία που δείχνει να αγκαλιάζει όλα ετούτα τα ορφανά τέκνα του παλιομοδίτικου και southernίζοντος, ελαφρώς, «βρώμικου» ήχου και η πλώρη είναι κάτι παραπάνω από έτοιμη για την κυκλοφορία του ντεμπούτο τους άλμπουμ, με τίτλο "Crossing The Seas, Spreading The Sins", που ηχεί στα αυτιά μας σαν πειρατική διακήρυξη, προειδοποίηση ή κάτι τέτοιο.

10 κομμάτια βγαλμένα από μια άλλη εποχή, με πυξίδα την καλή διάθεση και το πάρτι, με πολλές καλές ιδέες που σίγουρα ακούγοντας δυο και τρεις φορές το cd δίνεται η εντύπωση πως βρισκόμαστε 40 χρόνια πίσω και «on the road» για να παρακολουθήσουμε κάποιο festival στο Woodstock. Χαρακτηριστικό δείγμα αποτελούν τα "Tattooed Heart" (Jimi φορέβα), "Good Times / Bad Times" και "Rattlesnake Bite", με το τελευταίο να κερδίζει κατά πολύ στα σημεία, χάρη στο bluesy ύφος του.

Αν αγαπάτε τα old fashioned άλμπουμ και δίνετε ευκαιρίες σε συγκροτήματα όπως οι Firebird, η απόκτησή του είναι επιβεβλημένη και λυτρωτική. Δεν θα ακούσετε μία από τα ίδια: θα ακούσετε κάτι διαφορετικό που θα σκεπάσει με αστερόσκονη τα όνειρά σας και θα φέρει αρώματα αντίδοτου από ένα σεντούκι καλά κλεισμένο, εδώ και 30-35 χρόνια. Δε νομίζετε πως ήρθε η ώρα να ανοιχτεί και μουσικές ευωδιές να πλημμυρίσουν τον ορίζοντα;