Manic Street Preachers

Send Away The Tigers

Columbia (2007)
Από τον Παναγιώτη Λουκά, 16/08/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η μεγάλη επιστροφή. Αυτή η φράση χαρακτηρίζει το νέο album των Manics μετά το μέτριο ως κακό τους album "Lifeblood". Το γεγονός ότι τόσο ο Bradfield όσο και ο Wire μέσα στο 2005 κυκλοφόρησαν solo album, τους έδωσε την ευκαιρία να αποτοξινωθούν για λίγο από τους Manics και να επιστρέψουν με νέες ιδέες.

Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι η πρώτη γνωριμία με το νέο album ήταν μέσω ραδιοφώνου με το single "Your Love Is Not Enough" στο οποίο συμμετείχε η Nina Persson από τους Cardigans. Το τραγούδι μου είχε φάνει πολύ γλυκανάλατο και περίμενα ότι και το υπόλοιπο album θα ακολουθούσε αυτό το μοτίβο. Και όμως, το album είναι το ακριβώς αντίθετο. Ίσως φταίει το γεγονός ότι, για παράδειγμα, το "Autumn Song" θυμίζει με την εισαγωγή του το "Sweet Child Of Mine" και στη συνεχεία, στο chorus, φέρνει προς Queen στα φωνητικά.

Σε αυτό το album έχουμε την επιστροφή τους στον κιθαριστικό ήχο, βάζοντας στην άκρη τους όποιους πειραματισμούς με άλλα μουσικά όργανα (sitar κτλ). Με μπροστάρη τον James Dean Bradfield, έχουν καταφέρει να γράψουν τραγούδια με έντονο συναυλιακό χαρακτήρα, τα οποία σου μένουν στο μυαλό από το πρώτο άκουσμα.

Η μελώδια του "Send Away The Tigers" θυμίζει σε σημεία το "Instant Karma" του John Lennon , ο οποίος έχει την τιμητική του σε αυτό το album, καθώς υπάρχει ένα hidden track το οποίο δεν είναι άλλο από το "Working Class Hero". Η ειρωνεία είναι ότι στις αρχές της καριέρας τους υπήρχε ένας στίχος στο "Motown Junk" που έλεγε «I laughed when Lennon got shot», αλλά τώρα φαίνεται πως βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά.

Όλα τα τραγούδια είναι σύντομης διάρκειας, όχι παραπάνω από 4 λεπτά, με έντονα στοιχεία από Aerosmith και Gn'R και με πολύ καλή δουλειά στις μελωδίες. Για άλλη μια φορά συνεχίζουν να γράφουν τραγούδια με πολιτικό ύφος, όπως το "Imperial Bodybags" και το "Rendition", αν και σε επίπεδο στίχων ποτέ δεν πρόκειται να φτάσουν αυτό του "Holy Bible" album τους.

Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε ότι είναι το καλύτερο τους album από την εποχή του "Everything Must Go". Με το όγδοο studio album τους δεν περιμένουμε να επαναπροσδιορίσουν τη rock σκηνή. Έχοντας κερδίσει τόσο την καλλιτεχνική όσο και την εμπορική επιτυχία, περιμένουμε πια από αυτούς album τα οποία σέβονται το παρελθόν τους. Και αυτό το πέτυχαν με το "Send Away The Tigers". Το μοναδικό «ψεγάδι» είναι το γεγονός ότι και τα 10 τραγούδια του album είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο και δεν υπάρχει το πραγματικά μεγάλο τραγούδι, όπως ήταν κάποτε το "Motorcycle Emptiness", για να απογειώσει τελείως το album.

  • SHARE
  • TWEET