Sur Austru

Είναι γνωστό πως, από όλα τα μεταλλικά παρακλάδια, το folk metal είναι αυτό στο οποίο η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ποιότητα και στο κιτς είναι πολύ λεπτή. Το να διαπρέψεις είναι ακριβώς το ίδιο εύκολο με το να εκτεθείς και θέλει να έχεις, όχι μόνο καλή γνώση του πρωτογενούς υλικού σου (δηλαδή του λαογραφικού στοιχείου) αλλά και των δυνατοτήτων σου.

Ευτυχώς για τους Ρουμάνους Sur Austru, οι κίνδυνοι αυτοί έχουν εξαϋλωθεί προ πολλού. Αποτελώντας την φυσική συνέχεια των εξαίσιων Negura Bunget (οι οποίοι διαλύθηκαν μετά τον απρόσμενο θάνατο του Negru το 2018 και επανεκκίνησαν ως Sur Austru), διαθέτουν τόσο την εμπειρία όσο και την γνώση για καλό folk-black metal. Στο τρίτο τους άλμπουμ συνεχίσουν να εμβαθύνουν στο βαθύ ρουμανικό φολκλόρ και, χωρίς να φτάνουν (ακόμα;) το επίπεδο ενός "OM", φαίνεται πως παράγουν όλο και καλύτερες δουλειές.

Το "Datura Strahiǎrelor" - το οποίο μεταφράζεται ως το δώρο των σκιάχτρων - πετάει μέσα στο τσουκάλι όλα τα νόστιμα υλικά του: λίγο ατμοσφαιρικό black metal, φλάουτα, παράξενα κρουστά και ψαγμένες βαλκανικές κλίμακες, μια δόση extreme progressive metal τύπου Enslaved και μπόλικο παγανιστικό μυστικισμό. Όλα τα επιμέρους αυτά στοιχεία δένουν πολύ καλά, με την μπάντα να έχει κάνει μια πολύ λεπτομερή και προσεκτική δουλειά σε δομές, ατμόσφαιρες κι ενορχηστρώσεις.

Κάθε ένα από τα εννιά τραγούδια έχει την ολόδικη του ταυτότητα. Βουτώντας βαθιά στην ρουμανική μυθολογία, εκεί που τα μαγικά πλάσματα που φωλιάζουν στα Καρπάθια σπάνε τα ξόρκια ανάμεσα στους κόσμους και αρχίζουν την Αποκάλυψη, κάθε σύνθεση ηχεί σαν παραμύθι, σαν επίκληση ή σαν τελετή, ανάλογα την περίσταση. Η μουσική λειτουργεί αφηγηματικά, εξυπηρετώντας και ακολουθώντας το concept και αλλάζοντας μορφές και διαθέσεις. Υπάρχουν πάμπολλες θαυμάσιες ιδέες και κάποια τραγούδια είναι πραγματικά εξαιρετικά: τα "Farmacarea" και "Imparecherea" ίσως περισσότερο από τα υπόλοιπα.

Τα φωνητικά του Tibor Kati αποτελούν ένα στοιχείο που ίσως δεν ικανοποιήσει τους πάντες. Τα λιγοστά black φωνητικά είναι μια χαρά, αντίθετα τα, ας πούμε, πιο καθαρά είναι μάλλον λίγο κουραστικά. Θυμίζουν αρκετά την φωνή του Tryggvason των Solstafir, με κάπως λιγότερο πάθος στην έκφραση. Δεν θα έλεγα πως η φωνή κρατάει πίσω όλο το άλμπουμ. Απλώς πως ένας λίγο πιο χαρισματικός ερμηνευτής ίσως προσέδιδε μια επιπλέον νότα.

Αν και δυστυχώς δεν μπορούμε να καταλάβουμε την γλώσσα, η ποίηση του Calin Miclaus και η εικαστική δουλειά του Bogdan Tigan προσθέτουν μια επιπρόσθετη διάσταση στην εμπειρία του "Datura Strǎhiarelor". Μια εμπειρία που, πέραν του να αποτελεί το καλύτερο άλμπουμ των Sur Austru ως τώρα, σε μεταφέρει στις πιο μυστικές σκιές των Βαλκανίων, στους θρύλους, τον ψυχισμό και την πολύ ιδιαίτερη πνευματικότητα τους. Ιδού λοιπόν ένα pagan metal άλμπουμ που, χωρίς να γράφει ιστορία, επιτυγχάνει την πολυπόθητη ποιότητα.

Bandcamp