Lynyrd Skynyrd

Περάσαμε καταπληκτικά στην συναυλία τους κατά την διάρκεια της οποίας μας χάρισαν μόλις ένα τραγούδι από το τότε τελευταίο τους άλμπουμ. Τρία χρόνια μετά επιστρέφουν με άλλη μια δουλειά που (όπως το "Gods & Guns")
θα πρέπει να πείσει πως είναι κάτι παραπάνω από απλή αφορμή για περιοδεία στην οποία θα ακούμε σχεδόν αποκλειστικά τα κλασσικά προ αεροπορικού τραγούδια.

Η συνέντευξη που μας έδωσε την ημέρα της συναυλίας ο ένας από τους τρεις του «πυρήνα» του συγκροτήματος Rickey Medlocke μας είχε προϊδεάσει για επιστροφή σε πιο «old school» καταστάσεις. Πράγματι, από το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι του "Last Of A Dyin' Breed" φαίνεται η διάθεση αυτή με τα λιγότερο ογκώδη τύμπανα και τον περισσότερο χώρο για τα πλήκτρα να είναι τα πρώτα φανερά δείγματα γραφής.

Μετά το πρώτης κλάσης juking και τις αναφορές στον μεγάλο αδερφό Ronnie ακολουθούν τα "One Day At A Time" και "Homegrown" τα οποία αποτελούν τα καλύτερα επιχειρήματα για τους υποστηρικτές της άποψης ότι η τωρινή σύνθεση έχει σκοπό ύπαρξης πέρα από τις περιοδείες. Δύο όμορφα εμπορικά κομμάτια που επιδεικνύουν καλή κιθαριστική δουλειά, συναίσθημα και την γνωστή θεματική η οποία παίζει ανάμεσα στο «είμαι άνθρωπος του χωριού» και στο «είμαι άνθρωπος της περιπέτειας».Αυτό είναι και το δυνατό χαρτί αυτής της σύνθεσης πέρα από την πολύ καλή απόδοση στην σκηνή. Το "Ready To Fly" που ακολουθεί δεν έχει το μεγαλείο του "Simple Man" αλλά με τη βοήθεια των εγχόρδων καταφέρνει να συγκινήσει ως ένα βαθμό ενώ το "Mississippi Blood" μπερδεύει με την country εισαγωγή, την αναφορά στα blues στο στίχο και το κλασικό southern/ arena rock ρεφρέν μένοντας τελικά κολλημένο στην λάσπη του Μισισιπή.

Το "Good Teacher" μας θυμίζει εκτός από τα παιδικά τους χρόνια το πόσο καλοί είναι στο να φτιάχνουν διασκεδαστικά τραγούδια αλλά το «κοινωνικό» "Something To Live For" δεν πλησιάζει καν τις μεγάλες μπαλάντες του παρελθόντος. Τα "Life's Twisted" και "Nothing Comes Easy" χωρίς να υστερούν ιδιαίτερα δεν εντυπωσιάζουν όντας τα πιο αδιάφορα από τα δυνατά κομμάτια του άλμπουμ ενώ στα δύο επόμενα πέφτουμε και σε διάθεση αλλά και σε ποιότητα με το "Start Livin' Life Again" να προσπαθεί αλλά να μην βγάζει καθόλου συναίσθημα ειδικά στα πιο απαιτητικά για την φωνή του Van Zant σημεία.

Εκτός από τα έντεκα νέα τραγούδια θα βρείτε δύο ακόμα ("Poor Man's Dream" & "Do It Up Right") σε ειδική έκδοση περιοδικού, ενώ η deluxe edition προσφέρει εκτός αυτών άλλα δύο ("Sad Song" & "Low Down Dirty"), το σύνολο τέσσερα. Από αυτά ξεχωρίζει το τελευταίο με το μοντέρνο του riff ενώ τα υπόλοιπα καλώς δεν εκτόπισαν κάποιο από αυτά της βασικής έκδοσης.

Το "Last Of A Dyin' Breed" είναι μια καλή παλαιάς κοπής προσπάθεια με αρκετές αρετές που σέβεται την ιστορία των Skynyrd. Αποκαλύπτει βέβαια και την αδυναμία της τωρινής σύνθεσης η οποία τα καταφέρνει μεν περίφημα στο να εκτελεί τα κλασικά του παρελθόντος και να φτιάχνει δυνατά ροκ τραγούδια αλλά δυσκολεύεται να περάσει την γραμμή που χωρίζει τους σημαντικούς από τους πραγματικά μεγάλους. Στην άλλη μεριά της γραμμής πάντως ο Ronnie Van Zant μπορεί να χαμογελά γιατί η κληρονομιά του είναι σε σοβαρά χέρια.

15 seconds review (εμπρός στον ροκ ψυχίατρο):

Last Of A Dyin' Breed: The Van Zant breed still rocks
One Day At A Time: Perfect southern time
Homegrown: Grown for radio
Ready To Fly: No liftoff here
Mississippi Blood: Sunk in the Mississippi mud
Good Teacher: Good rocking from the teachers
Something To Live For: A mellow ballad for society
Life's Twisted: ...riffs are not
Nothing Comes Easy: Working man’s rocker
Honey Hole: Album's downtime
Start Livin' Life Again: Just getting bored