Loose Ties

Odd One Out

Self Released (2023)
Το δεύτερο άλμπουμ των Loose Ties ισορροπεί τέλεια μεταξύ alternative και funk, οικειότητας και φρεσκάδας, παραπανίσιου και ουσιαστικού
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Συστήνοντας τους Αθηναίους Loose Ties, ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι σχηματίστηκαν το 2017, και λίγα χρόνια αργότερα κυκλοφορούν το εξαιρετικό "Retrospect" (εκπληκτικός τίτλος για πρώτο δίσκο). Η στάμπα τους ήταν ευθύς εξαρχής εκεί: μπάσο που ξεχειλίζει groove, λοκαρισμένο με στακάτα ντραμς, κιθαριστικά licks και εύγευστα σόλο, ζεστά συμπληρώματα από πλήκτρα, σε συνθέσεις αληθινά διασκεδαστικές, ξεχωριστές, και ευχάριστες, που μένουν κατευθείαν στο αυτί. Το alternative rock τους, μπολιασμένο με funky παιξίματα, bluesy πλήκτρα, και ορισμένες prog αναφορές, δεν μπορεί παρά να τραβήξει τα βλέμματα και να πείσει με την ευδιαθεσία του. Το 2022 κυκλοφορούν το single "All About You", με πιο κλασικές ροκ κιθάρες και δυνατό ρεφρέν - κι ένα solo βγαλμένο από τα δοξασμένα ‘80s -, κρατώντας ανοιχτούς τους διαύλους της μπάντας με το κοινό.

Ήρθε η ώρα, λοιπόν, φέτος για το "Odd One Out", το δεύτερο LP τους. Το συγκρότημα δεν διαφοροποιείται αισθητά από το παρελθόν του, δεν είναι καν αυτό το ζητούμενο βέβαια. Εμβαθύνουν στον ήχο τους, και τον δοκιμάζουν και σε πιο σκοτεινά μονοπάτια (βλ. ας πούμε το μινόρε του "The First Step" με τις πιο ατμοσφαιρικές στιγμές). Υπάρχουν όλα τα συστατικά στοιχεία που έχουμε περιγράψει ως τώρα. Θες πιο pop στιγμές; Πάρε το "Ghosts" με τα φωνητικά να θυμίζουν αμυδρά κάτι από το ένρινο νάζι της Tanya Stephens. Θέλεις περισσότερο jazz και blues παιχνίδισμα; Ακολουθούν το "Belong" και το "Nothing Ever Ends" για να κλέψουν τα πλήκτρα την παράσταση. Θες synths, leads, και αιθέρια φωνητικά; Έρχεται στις υπηρεσίες σου το "Song 4". Η άνετη σύμπτυξη ειδών αποκαλύπτει την συνθετική και παικτική δεξιοτεχνία του συγκροτήματος, και η μουσική στρογγυλοκάθεται στο σημείο συνάντησης του καλοπαιγμένου, του πιασάρικου, και του σύνθετου. Σιγά σιγά γίνεται κατανοητό ότι κάθε κομμάτι διατηρεί τη μοναδικότητά του μέσα στη γενικότερη συνέπεια του ύφους, ενώ ο δίσκος κυλάει νεράκι στην ολότητά του.

Στα πλαίσια της κριτικής, όμως, καλό είναι να βλέπουμε και τις δύο πλευρές του νομίσματος. Το συγκρότημα, πέρα από το ελκυστικό ηχητικό μείγμα που προσφέρει, επενδύει με υπερβάλλοντα ζήλο σε δύο δυνατά χαρτιά του, τα φωνητικά και το μπάσο. Αφήνοντας στην άκρη το λόγο περί μείξης των οργάνων - συζήτηση στην οποία εξάλλου δεν είμαι ειδικός να συνεισφέρω πέρα από το προσωπικό μου γούστο - υπάρχει μία ανισορροπία στο βαθμό παρουσίας. Ποτέ δεν έκρυψα την συμπάθειά μου για το μπάσο, και η αλήθεια είναι ότι το παίξιμο του Ντίνου Παπαδόπουλου φανερώνει δημιουργικότητα, πέρα από αγάπη, για τις μπασογραμμές. Όμως, υπάρχει ένα όριο μεταξύ ανάδειξης και επίδειξης, και νομίζω ότι συχνά αυτό το όριο παραβιάζεται, με τρόπο πιο αυθάδη απ’ ό,τι στον πρώτο τους δίσκο. Το ίδιο ισχύει και για την υπέροχη φωνή της Δέσποινας Θωμά, που εξαιτίας των διαρκών vocalizations κλέβει τον αέρα που χρειάζονται τα κομμάτια για να αναπνέουν - και πουθενά δεν φαίνεται αυτό πιο έκδηλα από το πρώτο κομμάτι "Superhero". Υπάρχουν φορές που κάτι τέτοιο δικαιολογείται (σκέφτομαι τα ανατολίτικα μοιρολόγια στο "Damaskian Day" από τον πρώτο τους δίσκο), κι υπάρχουν κι άλλες που η διακριτικότητα και η φειδώ λειτουργούν πιο ευεργετικά για το κομμάτι - κι απ’ αυτήν την άποψη, το μεστό παίξιμο στην κιθάρα (Πέτρος Πρίντεζης), τα πλήκτρα (Παντελής Βαμβάκης), και τα ντραμς (Γιώργος Ταντασάκης) έρχεται ως πολύτιμο αντίβαρο.

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορούμε να μιλάμε για μειονεκτήματα και ψεγάδια. Οι Loose Ties έχουν χτυπήσει χρυσή φλέβα, συνδυάζοντας μαεστρικά το ταλέντο, με φρέσκες μουσικές ιδέες. Έχοντας ήδη δύο άλμπουμ με κοινό DNA, αλλά και με αρκετές λεπτομέρειες να εξασφαλίζουν ότι δεν πρόκειται για αναμάσημα, βαδίζουν με ασφάλεια σε έναν δρόμο ουσιαστικής καλλιτεχνικής πρότασης. To alternative rock - meets - funk ύφος τους είναι καλογυαλισμένο, προσεγμένο, και με μελωδίες που κολλάνε στο μυαλό και προσκαλούν σε sing-alongs. Με κάθε κυκλοφορία τους, οι Loose Ties χτίζουν έναν υπολογίσιμο όνομα, και δείχνουν πως μπορούν να ανεβάσουν τον πήχη ακόμη περισσότερο. Όμως οι κουβέντες για το μέλλον είναι ανιερές. Η μουσική του "Odd One Out" δεν είναι. Εγώ την έχω κάνει την επιλογή μου.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET