Lantlos

Οι Γερμανοί είχαν δείξει τη στροφή τους προς πιο απαλές μουσικές περιπλανήσεις σε σχέση με το ξεκίνημα τους που ήταν black metal, από τον προηγούμενο δίσκο τους "Melting Sun" ο οποίος για αυτό που παρουσίαζε ήταν πολύ μα πάρα πολύ καλός.

Ο ήχος τους έχει εξελιχθεί ακόμα περισσότερο φέτος. To ότι συνεχίζουν να παρουσιάζουν φρέσκες ιδέες και πλούσιες γεύσεις είναι το εντυπωσιακό. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι ανοιχτοί σε εναλλακτικούς τρόπους για τη δημιουργία μουσικής με βάση πάντα την κιθάρα και εν γένει τους θορύβους που μπορεί να βγάλει. Ο ήχος τους φέτος έρχεται πολύ κοντά με τους παλιούς Jesu, αλλά μυρίζει εναλλακτικούρα σε στιλ Deftones και παραδόξως θυμίζει μερικές φορές ακόμα και Smushing Pumpkins. To ότι αυτό το shoegaze βγάζει μια progressive metal αισθητική είναι επίσης άξιο αναφοράς και φέρνει στη σκέψη τη διαφορετικότητα των Tesseract. To αποτέλεσμα της εξέλιξης τους είναι σε παράλληλη πορεία με αυτό των Deafheaven και σε διαγώνια με αυτή των Alcest. Όλα τα παραπάνω έρχονται και δένουν με ονειρικά, παραμορφωμένα, αλλά καθαρά φωνητικά που σε ελάχιστα σημεία γίνονται ουρλιαχτά. Η προσπάθεια τους να ζωγραφίσουν ένα θορυβώδες metal πάνω σε καμβά με εναλλακτικά αιθέρια και ονειρική μουσική δεν κρίνεται αποτυχημένη.

Τελικά όλα τα κομμάτια ακούγονται πιο metal, χωρίς απαραίτητα να είναι. Η παραγωγή στέκεται πολύ στον θόρυβο και τις παραμορφώσεις. Οι φωνές πλησιάζουν εναλλακτικές μορφές ονείρου και ξεκινούν από αιθέρια και ατμοσφαιρικά και καταλήγουν σε μελωδικά, ήρεμα, χαλαρωτικά κι αλλού έντονα και δυνατά. Ο ήχος είναι σκληρός, οι αλλαγές λίγες αλλά σταθερές και οι εναλλαγές εκπληκτικές. H μπάντα δεν έχει πλέον τον δικό της ήχο. Δεν κρατάνε πορεία, αλλά στέκονται σε ένα βασικό σημείο του παρελθόντος (κάθε φορά) και πάνω σε αυτό εξελίσσουν τον ήχο τους.

Bandcamp