Lantlos

Melting Sun

Prophecy Productions (2014)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 25/06/2014
Ονειρικά ταξίδια με αναμνήσεις σε ένα υπέροχο album γεμάτο ηλιόλουστες φωτογραφίες, για μια πρώην σκοτεινή μπάντα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ένα πράγμα σας τους Alcest κι εδώ. Βήμα-βήμα κάθε κυκλοφορία τους μεταλλάσσει τον ήχο τους προς πιο μελωδικά μονοπάτια. O Niege πήγε τους Alcest προς το dream pop, και παρότι αποχώρησε από τους Lantlôs, τους άφησε το διαβατήριο σφραγισμένο και έφυγαν κι αυτοί για πιο ονειρικά και rock ταξίδια. Ξεκίνησαν (και αυτοί) με ξεκάθαρα black metal προσανατολισμό και έρχονται φέτος στην τέταρτη κυκλοφορία τους λοιπόν, να μας παρουσιάσουν ένα καλοφτιαγμένο, σκληρό, ατμοσφαιρικό και προοδευτικό shoegaze. Να φανταστείτε η artbook έκδοση έρχεται πακέτο με λευκό (!) μπλουζάκι.

Ο δίσκος έχει πολύ ήλιο μέσα του. Έχει πανέμορφες συνθέσεις που αν τις ακούσει κάποιος ακροατής και φίλος post παρακλαδιών, χωρίς να έχει άμεση επαφή με τα συγκροτήματα, αμέσως θα ρωτήσει ποιοι είναι αυτοί εδώ. Οπότε σβήστε ότι θυμόμασταν από δαύτους, κρατήστε μόνο την έντονη ατμόσφαιρα που πάντα δημιουργούσαν και ετοιμαστείτε για ένα υπέροχο μελωδικό ηλιόλουστο ταξίδι. Αν και δεν είναι ακριβώς αυτό που περίμενα, οφείλω να το κρίνω μουσικά και αν το κάνω αντικειμενικά η άποψη μου δεν μπορεί παρά να είναι καλή.

Έξι ολοκληρωμένες συνθέσεις και μια γεφυρούλα γεμίζουν 45 περίπου λεπτά ατμόσφαιρας. Όσοι δεν κολλάνε σε ταμπέλες και δεν χαλιούνται απαραιτήτως με τις αλλαγές θα λατρέψουν αυτό το πόνημα. Όσοι γούσταραν τον νέο δίσκο των Alcest και βρήκαν εκεί το ταξίδι και το όνειρο που έψαχναν, ήρθε η ώρα να λατρέψουν και το "Melting Sun". Η απουσία του Niege, επιφέρει και απουσία σκληρών φωνητικών. Όλα τα φωνητικά γίνονται από τον Herbst, ο οποίος ομολογουμένως κάνει εξαιρετική δουλειά. Τα κομμάτια ξεχειλίζουν παραμόρφωση, είναι υπερφορτωμένα από κιθάρες  και οι φωνητικές αρμονίες ακτινοβολούν φως και χρώματα προς τα έξω. Είναι αδιαμφισβήτητα, από κάθε άποψη, ο καλύτερος δίσκος της μπάντας. Μπορεί να μην χωράει καμία σύγκριση με τα προηγούμενα, οπότε αυτό που λέω να στηρίζεται μόνο μουσικά και συνθετικά, αλλά όπως και να το κάνουμε, αυτές οι συνθέσεις είναι φανταστικά φτιαγμένες. Έχουν τέχνη, σκέψη, μυαλό, ατμόσφαιρα και κάτι που κάνει ένα απλό κομμάτι, έργο τέχνης. Έμπνευση. Έχουν πιασάρικα περάσματα και όμορφες μελωδίες. Έχουν μουσικές που σε στέλνουν σε όνειρα. Έχουν την μικρή αλλά απαραίτητη δόση λάσπης σε μερικά γυρίσματα και το εκπληκτικό τρέμουλο που σε αρπάζει από τα μούτρα και σου σμπαραλιάζει τις σκέψεις, σε όλα τα υπόλοιπα. Όλες μαζί καταλήγουν σε ένα μοντέρνο και φασαριόζικο σύνολο το οποίο ακούγεται σαν ένα. Δεν ξεχωρίζω καμία σύνθεση, μιας και πότε δεν τις άκουσα μία-μία. Δεν αξίζει, δεν λέει να τις διαχωρίσεις. Είναι ένα ταξίδι που δεν χρειάζεται να κόψεις σε κομματάκια. Είναι ένας προορισμός προς το όνειρο. Ένα όνειρο με υπέροχη διαδρομή.

Στο "Azure Chimes" τα αργά τύμπανα και η φανταστική φωνητική απόδοση κάνουν αίσθηση. Η εισαγωγή του "Cherry Quartz", ambient και ορχηστρική σε χαλαρώνει για να σε προετοιμάσει για την υπέροχη κιθαριστική και φασαριόζικη συνέχεια. Το "Aquamarine Towers" χτίζεται επικά και αν και αργεί να μπει επιδεικτικά, αξίζει τον κόπο. Εδώ το shoegaze αποθεώνεται και στο επόμενο "Jade Fields" οι απίστευτες αρμονίες, η εκθαμβωτική ατμόσφαιρα και τα progressive metal γυρίσματα κάνουν την σύνθεση την πιο γεμάτη και μάλλον καλύτερη της κυκλοφορίας. Αφήνοντας το ιντερλούδιο του "Oneironaut" περνάμε στο "Golden Mind", το οποίο ειδυλλιακά σβήνει τον θόρυβο, εναρμονίζει τα ονειρικά φωνητικά με το χαλαρό του ύφος. Το τελευταίο bonus κομμάτι, έχω την εντύπωση ότι είναι η συνέχεια του πρώτου. Σαν ιδέα και ήχος πάντως ακούγονται αυτούσια.

Ένας υπέροχος δίσκος που θα δώσει μάχη με τα γούστα των ακροατών. Για κάποιους θα μπει στα αγαπημένα της χρονιάς, για άλλους θα απορριφθεί ήδη από το artwork. Προσωπικά θα το ακούω και θα το ξανακούω ασταμάτητα. Μην εκπλαγείτε αν στο τέλος της χρονιάς κοσμεί πολλές λίστες παγκοσμίως.
  • SHARE
  • TWEET