Lacuna Coil

Αν κάτι δεν μπορεί να καταλογιστεί σους Lacuna Coil είναι η στασιμότητα. Σε κάθε τους δισκογραφικό βημα, δοκιμάζουν τα όρια του ήχου τους και καταφέρνουν να είναι επίκαιροι. Κι αν το "Black Anima" άφησε μια γεύση γλυκόπικρη, η επανηχογράφηση του "Comalies" με τον μοντέρνο μανδύα αν και ίσως αχρείαστη, έδειξε ότι καμιά φορά το να κοιτάς το παρελθόν σε επαναφέρει στο κέντρο σου.

Ποια είναι αυτή η ακοίμητη αυτοκρατορία; Είναι η παγίδα της σύγχρονης, πάντα διασυνδεδεμένης πραγματικότητας, που παλεύει να κλέψει κάθε δευτερόλεπτο προσοχής από τον καθένα μας. Χωρίς να αποτελεί concept δίσκο, το "Sleepless Empire" εμπνέεται από τη σκοτεινή θεματολογία της δυστοπικής πραγματικότητας που βιώνουμε σε έναν κόσμο που κατακλυζόμαστε από πληροφορία και εικονική διασύνδεση, μόνο για να αντιληφθούμε μια ανεξήγητη μοναξιά στο τέλος της μέρας. Σε ένα στίχο αποτυπώνεται κι όλο το νόημα:

"WE ARE ALONE TOGETHER
NO ONE BELONGS"

Η heavy προσέγγιση των Lacuna Coil των τελευταίων χρόνων συνεχίζει με αμείωτη ένταση, όπως φαίνεται και από το εισαγωγικό "The Siege", ενώ η σύμπραξη της Cristina Scabbia με τον Andrea Ferro μοιάζει πιο ώριμη από ποτέ, κρατώντας ισορροπία μεταξύ ισχύος και μελωδίας. Η έστω και υποσυνείδητη επιρροή του "Comalies" κάνει αισθητή και καλοδεχούμενη την παρουσία της, με κάθε κομμάτι να ντύνεται από ένα ατμοσφαιρικό μανδύα αλλά και πάντα δυνατές μελωδίες. Ειδικά στα ρεφραιν των κομματιών έχει γίνει εξαιρετική δουλειά.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να αποδοθεί στο "I Wish You Were Dead" που δίνει μια ανάσα ανάμεσα στον ανηλεή ρυθμό του άλμπουμ, με τον πιο αργό ρυθμό και τα ηλεκτρονικά στοιχεία να θυμίζουν σε όλους τις gothic καταβολές της μπάντας. Ένα πραγματικά εξαιρετικό κομμάτι που σε κάνει να θες να το βάλεις στο repeat πριν καν φτάσεις στα μισά του δίσκου. Δε λείπουν ούτε οι εμφανίσεις καλεσμένων, με την παρουσία του Randy Blythe των Lamb Of God στο "Hosting The Shadow" να είναι καλοδεχούμενη, ενώ στο "In The Mean Time" συμμετέχει στα φωνητικά η Ashley Costello των New Years Day. Και στις δύο περιπτώσεις, οι συμμετοχές δίνουν μια φρεσκάδα στα κομμάτια, χωρίς να διαφοροποιούν ιδιαίτερα το αποτέλεσμα.

Αυτό που κάνει το "Sleepless Empire" να κερδίζει τις εντυπώσεις στο τέλος της μέρας είναι η συνεκτικότητα του, αλλά και το γεγονός ότι κάθε κομμάτι στέκεται από μόνο του και δεν μοιάζει περιττό. Ιδιαίτερα στο κομμάτι της μελωδίας και στις κιθάρες, η ισορροπία μεταξύ των επιθετικών σημείων και της πιο gothic, old-school (σε αίσθηση περισσότερο) προσέγγισης είναι σαφέστατα ραφιναρισμένη και πιο άρτια από ότι ήταν στο "Black Anima".

Εν τέλει, οι Lacuna Coil ακούγονται απρόσμενα φρέσκοι κι ενδιαφέροντες στη δέκατη δισκογραφική τους δουλειά, αντλώντας ουσιώδη έμπνευση από το ατμοσφαιρικό τους παρελθον, και διοχετεύοντάς την στο πιο βαρύ ηχητικό προσανατολισμό που έχουν επιλέξει από την εποχή του εξαιρετικού "Delirium" κι έπειτα. Χαθείτε στο σκοτάδι τους.

Spotify
Bandcamp