Karnivool

Asymmetry

Cymatic (2013)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 10/07/2013
Οι ηγέτες του Αυστραλέζικου alternative prog επιστρέφουν και εντυπωσιάζουν ξανά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει στον άλλο πως να ακούει μουσική ή να γνωρίζει πόση μουσική ακούει και τι λαμβάνει πίσω από αυτή. Έχοντας, όμως, ως δεδομένο ότι ένα σημαντικό ποσοστό των ανθρώπων που διαβάζουν αυτό εδώ το site δεν έχουν μόνο μια απλή, επιδερμική επαφή με τις μουσικές που ακούνε, καμιά φορά προβληματίζομαι...

Προβληματίζομαι που συγκροτήματα σαν τους Karnivool είναι σα να μην υπάρχουν και  απασχολούν μια χούφτα ανθρώπων. Η δικαιολογία της μεταχρονολογημένης ενημέρωσης δεν υφίσταται εδώ και χρόνια και -δόξα τω Θεώ- οι οπαδοί της προοδευτικής αντίληψης των Tool είναι κάτι παραπάνω από αρκετοί. Παρόλο που τόσο η Αμερική, όσο και η υπόλοιπη Ευρώπη άργησαν να τους εκτιμήσουν όπως τους άξιζε, πλέον απολαμβάνουν ένα καλό στάτους που αναβαθμίζεται συνεχώς, σε αντίθεση με τα μέρη μας.

Επίσης, δεν μπορώ παρά να απογοητευτώ όταν κάποιοι, εκ των λίγων που έχουν ασχοληθεί μαζί τους, σπεύδουν να τους απαξιώσουν, με περισσή ευκολία, ως αντιγραφείς των Tool, κάτι που απέχει από την αλήθεια όσο η πατρίδα των Karnivool από τη χώρα μας. Ναι, τα δομικά στοιχεία ταιριάζουν και η ζύμη είναι η ίδια, αλλά από εκεί και πέρα οι Αυστραλοί έχουν φτιάξει κάτι τελείως δικό τους, επενδύοντας σε ένα δύσκολο, απαιτητικό και εξοργιστικά ποιοτικό ύφος που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Κάπως έτσι, δημιούργησαν ένα από τα πιο αψεγάδιαστα σε ήχο άλμπουμ του σύγχρονου σκληρού ήχου, του "Sound Awake", με την παραγωγή του Forrester Savell να μνημονεύεται από πολλούς ως κάτι που δεν επαναλαμβάνεται.

Δεν υπήρξαν πυροτέχνημα, δεν έφτασαν γρήγορα σε κάποια κορυφή και δεν πάτησαν πάνω σε κάποια πρόσκαιρη επιτυχία, αλλά με σταθερά βήματα δημιούργησαν μια φήμη, την οποία υποστήριξαν στο έπακρο, με αποτέλεσμα στη γενέτειρά τους να θεωρούνται ηγέτες της εκεί σκηνής. Για αυτόν αλλά και για πολλούς ακόμα λόγους το τρίτο άλμπουμ της μπάντας υπό τον τίτλο "Asymmetry" είναι το πιο αναμενόμενο και ίσως το πιο κρίσιμο στην ως σήμερα πορεία της μπάντας, μιας και είναι η πρώτη φορά που θα πρέπει να ανταπεξέλθουν σε πολλές και υψηλές απαιτήσεις.

Η απάντηση του "Asymmetry" είναι αποστομωτικά απλή. Η μπάντα δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον να υπερκεράσει τις προσδοκίες ή να πατήσει στο hype, αλλά τα μέλη της -προτάσσοντας το καλλιτεχνικό και το δημιουργικό κριτήριο- δημιούργησαν ίσως ένα ακόμα πιο απαιτητικό άλμπουμ, κάτι διόλου ευκαταφρόνητο, δεδομένου του βαθμού δυσκολίας των "Themata" και "Sound Awake". Παρά την όποια διαφοροποίησή του, όμως, είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για ένα άλμπουμ που φέρει σε όλη τη διάρκειά του την σφραγίδα των Karnivool, επιβεβαιώνοντας πως είναι μια μπάντα με πολύ δυνατό χαρακτήρα και ταυτότητα στη σημερινή μουσική σκηνή.

Από εκεί και πέρα το "Assymetry" είναι ένα ομοιογενές άλμπουμ, που λειτουργεί καλύτερα ως σύνολο παρά ως επιμέρους τραγούδια, κάτι στο οποίο μοιάζει με τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας, διαφέροντας όμως στο ότι δεν εμπεριέχει κάποιο τραγούδι που να ξεχωρίζει και να μπορεί να σταθεί ως απομονωμένο δείγμα, όπως το ομώνυμο από το "Themata" ή το "All I Know". Ακόμα και το πρώτο δείγμα του "We Are" με το εντυπωσιακό video είναι τραγούδι που λειτουργεί καλύτερα στη ροή του δίσκου και δύσκολα εντυπωσιάζει από μόνο του.

Γενικά, η ομορφιά του δίσκου (και εν γένει του συγκροτήματος) έγκειται στο ότι δεν μπορείς εύκολα να προεξοφλήσεις το που θα κινηθούν, το πώς θα εξελιχθεί μια σύνθεση ή το άλμπουμ. Μπορείς να βρεις πιο προσβάσιμες στιγμές όπως το επιθετικό "The Refusal" ή το μελωδικό "Eidolon", αλλά και μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις που κλιμακώνονται όπως τα "Aeons", το "Sky Machine" και το "Alpha", με ίδια χαρακτηριστικά μεν, διαφορετική προσέγγιση δε. Η ύπαρξη συνολικά τεσσάρων ιντερλουδίων σε αρχή, μέση και τέλος αποτελούν μάλλον υπερβολή, αλλά δεν αλλάζουν και πολλά στο συνολικό αποτέλεσμα. Φυσικά, υπάρχει κι ο χαρισματικός Ian Kenny, του οποίου οι ερμηνείες έχουν πάντα κάτι το ιδιαίτερο.

Εδώ, οφείλω να ομολογήσω ότι παρόλο που απολαμβάνω τις συνεχείς ακροάσεις του "Asymmetry" και συνεχίζοντας να ανακαλύπτω πράγματα, δεν έχω νιώσει σε κανένα σημείο το δέος του "Sound Awake" και δείχνει λιγότερο εντυπωσιακό του ντεμπούτου, όμως η διαφορετικότητα του δεν επιτρέπει στις συγκρίσεις να λειτουργήσουν ιδιαίτερα ανασταλτικά. Η παραγωγή είναι εκ νέου εντυπωσιακή, με τον Nick DiDia (ο οποίος έχει συνεργαστεί με Rage Against The Machine, Mastodon, Pearl Jam, Bruce Springsteen Neil Young μεταξύ άλλων) να δείχνει να έχει φέρει ένα ακόμα δύσκολο εγχείρημα εις πέρας με επιτυχία, αλλά για κάποιο λόγο θεωρώ πως απουσιάζει το άγγιγμα του Μίδα που παρέχει σε κάτι τέτοιες δουλειές ο Savell.

Ο μόνος τρόπος για να κάνει αυτό το άλμπουμ τους Karnivool πιο μεγάλους είναι εισπράττοντας την αναγνώριση που άξιζε ο προκάτοχος του, καθώς είναι αρκετά απαιτητικό ως πρώτη επαφή με την μπάντα και δεν ξεπερνάει τους προκατόχους του. Όμως, είναι ένα άλμπουμ αντάξιο της φήμης του και όσοι ξέρουν τι πρεσβεύει αυτή η μπάντα θα βρεθούν μπροστά σε ένα ακόμα έργο που θα τους κερδίσει ή τουλάχιστον θα τους κεντρίσει το ενδιαφέρον.

Εν τέλει, όσοι αναζητούν την περιπέτεια και έλκονται από την ποιότητα εδώ θα βρουν ένα από αυτά τα άλμπουμ που τα απολαμβάνεις αφού τα αποδομήσεις, τα αναλύσεις και τα δομήσεις εκ νέου μέσα στο μυαλό σου. Αν στη πρόκληση βρίσκεις τη γοητεία, καταλαβαίνεις...
  • SHARE
  • TWEET