Poema Arcanvs

Stardust Solitude

Transcending Obscurity (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 27/08/2020
Ένα γνήσιο, μαγικό underground άλμπουμ που έρχεται από ένα μακρινό κάπου για να γεμίσει την ψυχή με doom αστρόσκονη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Άτιμο θηλυκό η έμπνευση, διαλέγει συχνά να συντροφεύσει τα outsiders και να αγνοεί τους «μεγάλους». Είναι όμως η έμπνευση που ευθύνεται για το πόσο καλό ακούγεται το "Stardust Solitude" ή το πάθος και η σκληρή δουλειά; Αν λάβουμε υπόψιν ότι πρόκειται για το έκτο full length μιας obscure μπάντας από τη Χιλή, θα νιώσουμε διχασμένοι ως προς την απάντηση. Μάλλον το δεύτερο γεννάει το πρώτο, η ουσία όμως, έτσι κι αλλιώς, βρίσκεται στο υψηλότατης ποιότητας doom metal που περικλείεται μέσα του.

Από την πρώτη ακρόαση γίνεται ολοφάνερο ότι οι Poema Arcanvs έχουν επιτύχει κάποια πολύ σημαντικά πράγματα. Καταρχήν έχουν έναν πολύ ιδιαίτερο και προσωπικό ήχο, τουλάχιστον για μια μπάντα που ξεκίνησε να παίζει πριν πάνω από είκοσι χρόνια, εμπνευσμένη από το βρετανικό doom ήχο των early 90s. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν αναφορές στις πρώιμες εποχές των My Dying Bride και των Paradise Lost, έχουν όμως αναμιχθεί και με στοιχεία από το αμερικανικό doom - και όχι μόνο - στυλ, με αποτέλεσμα τη διαμόρφωση μιας αισθητικής που θα φέρει σποραδικά στο νου από Solitude Aeturnus έως τις μαύρες, βαριές στιγμές των Nevermore. Όλα αυτά μπλέκονται σε ένα πυκνό κουβάρι και διαθέτουν έντονη προσωπική σφραγίδα.

Πιο σημαντικό ακόμα όμως είναι η επίτευξη μιας αξιοθαύμαστης ισορροπίας σε στυλ και διαθέσεις. Η μουσική τους είναι σοβαρή και σκοτεινή, δεν χάνει όμως ποτέ την κόψη της, ούτε αποσκοπεί σε εντυπωσιασμούς. Οι Poema Arcanvs είναι πρωτίστως μια heavy metal μπάντα, ολοφάνερα εμποτισμένοι από γνήσιο, βαθύ underground πνεύμα. Θα έλεγα μάλιστα ότι παρουσιάζονται και αρκετά αντισυμβατικοί, αφού τα τραγούδια δεν είναι εύκολα και δεν θα λυθούν με 2-3 ακροάσεις. Για να κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα - λες κι επιθυμούν μόνο τους ακροατές με σοβαρές προθέσεις - ακροβολίζουν στην αρχή και το τέλος του άλμπουμ το ομώνυμο και το "Brave", δύο εννιάλεπτα track με απρόσιτες, πυκνές μελωδίες.

Με υψηλό ύφος, ελεγχόμενο ελιτισμό και αγνή ενέργεια, τα τραγούδια του "Stardust Solitude" αναλαμβάνουν από εκεί κι έπειτα να σε καθοδηγήσουν σε έναν κόσμο βλοσυρό, ήπια μελαγχολικό. Ο ήχος τους είναι διαυγής αλλά όχι καλογυαλισμένος, αναδύει μια καθαρά underground παραγωγή που αδυνατεί όμως να κρύψει τα θαυμάσια φωνητικά του Claudio Carrasco. Τα λίγα και διάσπαρτα death metal growls είναι όμορφα τοποθετημένα και απλώς αναδεικνύουν την επιβλητική μελωδική του χροιά, ενώ το rhythm section των Juan Diaz και Luis Moya είναι δυναμικό, επιθετικό και οξύ.

Το καλό doom είναι όμως καλές κιθάρες και ο Igor Leiva έχει κάνει μια εξαιρετική πραγματικά δουλειά. Μια σειρά από γοτθικά στοιχεία ("Stardust Solitude", "The Lighthouse Keeper") βρίσκουν τον τρόπο να συνδυαστούν με πολυάριθμα μεταλλικά riffs υψηλής ποιότητας, με κάποια από αυτά ("Orphans", "Haven") να διαμορφώνουν πραγματικούς doom metal κολοσσούς. Η μπάντα όμως διαθέτει ευρεία γκάμα, όντας ικανή να κινηθεί από τις βαθιές ατμόσφαιρες του "Pilgrim" ως την up-tempo ορμητικότητα του "Kingdom Of Ruins", χωρίς να χάνει ούτε στιγμή την αισθητική της προσήλωση.

Το άλμπουμ στο σύνολο του έχει μια εξαιρετική συνθετική συνέπεια και ροή, παρά τον σχετικά δύσβατο χαρακτήρα του. Κάπως έτσι όμως, ακρόαση με την ακρόαση, ξετυλίγει το μοναχικό και μαγικό του κάλεσμα προς τον ακροατή που αναζητά τις αντίστοιχες doom οδύσσειες. Κάπως έτσι, το "Stardust Solitude" με κέρδισε σταθερά και στιβαρά, στον βαθμό του να νιώθω ότι πρόκειται για το καλύτερο doom metal που άκουσα φέτος - όσο κι αν οι αγαπητοί Ζαρκαδουλαίοι μας πλημμυρίζουν με έξοχες προτάσεις. Πρόκειται για ένα άλμπουμ αντίστοιχης ποιότητας με την πρόσφατη δισκάρα των Fvneral Fvkk (και ναι, μετάνιωσα που δεν χώρεσε στην περσινή μου λίστα), ένα άλμπουμ που έρχεται από ένα μακρινό κάπου για να γεμίσει την ψυχή με doom αστρόσκονη.

Άτιμο θηλυκό η έμπνευση, οι Poema Arcanvs την έπεισαν να τους συντροφεύσει και αυτό το παρεάκι ίσως σε κάνει να αναφωνήσεις "δόξα στους outsiders του doom"!

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET