Jordan Rudess

Αν υπάρχει ένας μουσικός που δε στερείται δημιουργικότητας αυτός είναι ο Jordan Rudess. Παρεξηγημένος από πολλούς στον prog χώρο, δεν παύει να είναι μοναδικός σε αυτό που κάνει, και το "Wired For Madness" αποτελεί την καλύτερη απόδειξη, με τον τίτλο ναι ταιριάζει γάντι τόσο στη μουσική αλλά και στο δημιουργό. Έχοντας μαζί του την αφρόκρεμα των μουσικών, με τους John Petrucci και James LaBrie (Dream Theater), Marco Minnemann (Steven Wilson, The Aristocrats), Vinnie Moore, Rod Morgenstein (Dixie Dregs), Elijah Wood να πλαισιώνουν αυτό το εγχείρημα.

Πέρα από εξαιρετικός μουσικός, ο Jordan Rudess χρόνια τώρα είναι και στην πρώτη γραμμή της τεχνολογίας, χρησιμοποιώντας όχι μόνο κάθε καινούριο και ιδιαίτερο όργανο κυκλοφορεί, αλλά έχει κυκλοφορήσει και πολυάριθμα apps που το καθένα με το δικό του τρόπο παίζει με τον ήχο και πειραματίζεται με αυτόν. Το ομότιτλο κομμάτι, ένα progressive όργιο χωρισμένο σε δυο κομμάτια θεματικά ασχολείται με μια φανταστική ιστορία όπου ένας άνθρωπος με τη βοήθεια της τεχνολογίας σταδιακά μετατρέπεται σε ένα βιονικό πλάσμα και σταδιακά αυτοματοποιεί τις καθημερινές του ασχολίες, αφήνοντας το μυαλό του να κινείται μεταξύ διαφωτισμού και παράνοιας.

Μια τέτοια παράνοια υπάρχει και στο μουσικό μέρος, οπου κυριολεκτικά χάνεται το μέτρημα στους ήχους και τις ιδέες που εξερευνεί ο Jordan, με διάσπαρτα φωνητικά από τον ίδιο, τη Marjana Semkina των iamthemorning, καθώς και τον James LaBrie και guest  σόλο από τους John Petrucci,  Αν κάποιος αρέσκεται στην τρελή πλευρά των Dream Theater είναι σίγουρο πως θα ενθουσιαστεί με το κομμάτι, αφού πολλά σημεία θα μπορούσαν άνετα να είναι μέρος κάποιου δίσκου τους, με μια πιο rock προσέγγιση βέβαια.

Η συνέχεια πιο απαλή, με το πολύ όμορφο πιανιστικό "Off The Ground", και τον Jordan να αναλαμβάνει και χρέη τραγουδιστή. Ένα κομμάτι που μου έφερε στο μυαλό λίγο τους Marillion, αλλά και ένα (κλασσικά) φοβερό σόλο από τον Guthrie Govan (Steven Wilson, The Aristocrats). To "Drop Twist" που ακολουθεί μας επαναφέρει στην progressive παράνοια, με αναρίθμητες αλλαγές ρυθμού και ένα εκρηκτικό κλείσιμο.

Η instrumental πλευρά του δίσκου ξεδιπλώνεται και στο "Perpetual Shine", όπου ο Rudess βγάζει την Dixie Dregs επιρροή του, διόλου τυχαίο, με τον Rod Morgenstein στα τύμπανα να κάνει αισθητή την παρουσία του. Ιδιόμορφο αλλά και ενδιαφέρον κομμάτι. To πιο περίεργο και αναπάντεχο τραγούδι είναι το "Just Can't Win", όπου το prog συναντά τα blues, και παραδόξως το πείραμα πετυχαίνει. Η συμμετοχή του Joe Bonamassa δίνει έναν ακόμη πόντο και δημιουργεί μια σχεδόν κινηματογραφική ατμόσφαιρα.

Το "Just For Today" θα έλεγα πως είναι σχεδόν αδιάφορο, μια κλασσική μπαλάντα που είναι όσο cheesy θα περίμενε κανείς, ενώ το "Why I Dream" κλείνει σε ψηλό τόνο το δίσκο, με ανεβασμένες ταχύτητες, ένα funky παίξιμο στο πιάνο που αποδεικνύει πόσο απίστευτος παίχτης είναι ο Jordan και δε στερείται shredding, έχοντας και το αναμενόμενο επικό κλείσιμο.

Συνοπτικά, ο Jordan Rudess πλέον ξέρει ότι δεν έχει να αποδείξει κάτι, ωστόσο παραμένει τρομερά δημιουργικός και πολύπλευρος. Το "Wired For Madness" είναι η απόδειξη του μουσικού πλούτου και της ιδιότυπης τρέλας που τον διακατέχει, σε σημείο που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν βγάζει λίγη ακόμη τρέλα στους Dream Theater. Όπως και να χει, είναι μια πολύ αξιόλογη και οργιαστική prog κυκλοφορία που σίγουρα θα ευχαριστήσει τους έτερους «τρελάκηδες».