Nightrage

Ακόμα θυμάμαι τις φήμες που ήθελαν τον τότε κιθαρίστα των Exhumation, ο οποίος είχε μεταναστεύσει πλέον στη Σουηδία για ένα καλύτερο μουσικό μέλλον, να δημιουργεί ένα supergroup, έτοιμο να αφήσει το στίγμα του στο χώρο του σουηδικού death metal. Ενός είδους που τότε ακόμα βρισκόταν στα πάνω του, ίσως και να είχε αγγίξει ταβάνι, όπως έδειξε η μετέπειτα πορεία του. Λίγο καιρό μετά θα κατάφερνα να βρω το δίσκο που θα αποτελούσε το νέο ξεκίνημα του Μάριου Ηλιόπουλου στο εξωτερικό, το "Sweet Vengeance". Εξαιρετικός δίσκος από την αρχή μέχρι το τέλος του, επιβεβαίωνε το hype που τον ακολουθούσε, ενώ το line-up των Nightrage, ενός ονόματος που -αν δεν κάνω λάθος- προέκυψε από τίτλο κομματιού της Θεσσαλονικιώτικης πρώην μπάντας του Μάριου, περιείχε μέλη της αφρόκρεμας του χώρου και όχι μόνο. Tomas Lindberg (At The Gates) στα φωνητικά, Per Möller Jensen (The Haunted) στα τύμπανα, Brice Lecrecq (Dissection, έστω και στα τελευταία τους) και Gus G., προτού ακόμα αρχίσει να γίνεται ο ντόρος γύρω από το όνομά του. Σε όλους αυτούς προσθέστε τους Tom Englund (Evergrey) στα καθαρά φωνητικά και Fredrik Nordström στα πλήκτρα και την παραγωγή, ε δε θέλει και πολύ να ανέβει αυτομάτως ο πήχης κάμποσα μέτρα πιο πάνω, προτού καλά-καλά ακούσει κανείς έστω και δείγμα από το αποτέλεσμα αυτής της συνεύρεσης.

Από το 2003 μέχρι σήμερα έχουν περάσει οκτώ γεμάτα χρόνια. Οι Nightrage κατάφεραν να κρατηθούν ζωντανοί παρ' όλες τις δυσκολίες που πέρασαν και τις διαρκείς αλλαγές του line-up, ενώ εδώ και δύο δίσκους έχουν καταφέρει να διατηρήσουν ένα σύνολο σταθερό, που χωρίς το μεγάλο όνομα, καταφέρνει να διατηρηθεί στο προσκήνιο.

Μετά από τη μικρή ιστορική αναδρομή, φτάνουμε στο παρόν και το "Insidious", το οποίο αποτελεί την πέμπτη δισκογραφική απόπειρα της ελληνοσουηδοφινλανδοβελγικής συμμαχίας και είναι αλήθεια ότι στο χώρο του μελωδικού death metal πρέπει να κυκλοφορήσει κάτι εξαιρετικά εμπνευσμένο για να κάνει εντύπωση. Ωστόσο, μπορεί ένας δίσκος να διακατέχεται από μια ποιότητα, που ναι μεν δεν εντυπωσιάζει με την πρωτοτυπία του, αλλά είναι ικανός να προσφέρει την ικανοποίηση στον ακροατή, ο οποίος ομολογουμένως έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά να βρει ατόφιο μελωδικό Gothenburg-based death metal, χωρίς -core τζούρες, στις μέρες μας.

Ένας τέτοιος δίσκος είναι και το "Insidious". Καταφέρνει ύπουλα με τις ακροάσεις να εισβάλλει στο κεφάλι σου μέσω των χαρακτηριστικών lead γραμμών του Ηλιόπουλου, που φαίνεται να δένει αρκετά καλά στο συνθετικό κομμάτι με τον έτερο κιθαρίστα της μπάντας, Mörck. Από ιδέες φαίνεται να μην ξεμένει ο εγκέφαλος των Nightrage, διατηρώντας το στυλ που τους έκανε γνωστούς, και το οποίο πλέον τους καθιστά αναγνωρίσιμους στο κοινό. Στα κομμάτια του "Insidious" δε θα αντιμετωπίσουμε τις ταχύτητες του "Tremor" ή του "Being Nothing", αλλά σίγουρα δε λείπει το groove και οι catchy στιγμές που χαρακτηρίζουν τον ήχο της μπάντας όλα αυτά τα χρόνια.

Ακουστικά περάσματα, καθαρά φωνητικά από τον Englund και τον Apollo Papathanasio (Spiritual Beggars, Firewind), δισολίες, γρυλίσματα από τον «Mr. Umlaut», Hämäläinen, με βοηθό του τον Lindberg, και ορχηστρικές συνθέσεις αποκλειστικά γραμμένες από τον Μάριο, διανθίζουν τον σουηδικό death metal ήχο, μέσα από ελληνικό πρίσμα, που έχει γίνει πλέον trademark της μπάντας.

Έτσι, λοιπόν, το "Insidious", με τη σωστή αντιμετώπιση είναι ένα άλμπουμ που εκ των προτέρων γνωρίζεις ότι θα διαφέρει από την πλειονότητα των υπολοίπων που κυκλοφορούν εκεί έξω. Και όταν λέω σωστή αντιμετώπιση, εννοώ να μην παρασυρθεί κανείς από τις guest συμμετοχές των Tomas Lindberg, Gus G., Tom Englund, Apollo Papathanasio και John K (Biomechanical) στο δίσκο, περιμένοντας κάτι ανάλογο του "Sweet Vengeance", γιατί και οι εποχές δεν είναι ίδιες, και η πρωτοτυπία πλέον στο χώρο είναι κάτι σχεδόν ακατόρθωτο. Ούτως ή άλλως, είναι σχεδόν 100% βέβαιο στο χώρο της μουσικής ότι τα ίδια «υλικά» ποτέ δε θα σου φέρουν το ίδιο καλό αποτέλεσμα με το παρελθόν.