Jaded Heart

Common Destiny

Fastball Music (2012)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 26/10/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Όταν ένα σχήμα παραστρατεί απ' την αρχική μουσική του κατεύθυνση μπορεί να υπάρχουν αρκετοί λόγοι πίσω από αυτή την κίνηση: αλλαγές στο line-up, μετακίνηση σε κάποια άλλη δισκογραφική εταιρεία, περαιτέρω καλλιτεχνικές ανησυχίες ή πολύ απλά χρήμα. Στην περίπτωση των Jaded Heart, είναι γεγονός πως ισχύουν και οι τρείς πρώτοι λόγοι, ενώ ο τέταρτος κατά πάσα πιθανότητα έπαιξε κι αυτός το ρόλο του.

Οι Γερμανοί, το 2005, μετά την αλλαγή frontman (Johan Fahlberg αντί Michael Bormann) αποφάσισαν να κινηθούν σε μονοπάτια πέραν του μελωδικού hard rock, σκεφτόμενοι ίσως το άνοιγμα σε μια νέα αγορά. Ο ήχος που παρουσίασαν από το "Helluva Time" κι έπειτα, έμοιαζε να εισχωρεί όλο και περισσότερο στα χωράφια του ευρωπαϊκού power και μελωδικού metal, αφήνοντας αρκετά πίσω τις παλιότερες μουσικές καταβολές τους, κάτι που αναπόφευκτα δυσαρέστησε πολλούς. Ήταν προφανές πως οι Jaded Heart είχαν κλείσει ένα κεφάλαιο και άνοιγαν ένα καινούργιο.

Συνεχίζοντας στον ίδιο ρου, η μπάντα φέτος ολοκλήρωσε τη δέκατη δισκογραφική της δουλειά και τέταρτη με τον Fahlberg πίσω απ' το μικρόφωνο, τιτλοφορώντας την "Common Destiny". Με τις πρώτες ακροάσεις γίνεται εμφανές πως, αν και ο πιο πρόσφατος ήχος του συγκροτήματος είναι εδώ, οι γκρίνιες των οπαδών μάλλον έπιασαν τόπο, αφού τα μελωδικά στοιχεία είναι σίγουρα περισσότερα απ' ότι στις τελευταίες κυκλοφορίες του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει επ' ουδενί πως έχουμε την πλήρη επιστροφή των Jaded Heart του Bormann. Αυτό που έχουν προσπαθήσει να κάνουν οι Γερμανοί είναι να ενώσουν τις δύο περιόδους τους, όμως μάλλον δίχως ένα ολοκληρωμένο και στιβαρό πλάνο. Αυτή η «ανεμική» απόπειρα φαίνεται να έχει περάσει και στο υλικό που απαρτίζει τον δίσκο.

Η αλήθεια είναι πως το ξεκίνημα είναι αρκετά δυνατό, με τα "With You" και "Saints Denied" να αποτυπώνουν τη μουσική ισορροπία που θέλει να παρουσιάσει η μπάντα με αυτή την κυκλοφορία. Η συνέχεια όμως δεν μοιάζει αρκούντως σταθερή κι ενδιαφέρουσα. Υπάρχουν αρκετά σκαμπανεβάσματα, αφού αν και βρίσκουμε κάποιες πολύ καλές συνθέσεις όπως το «απ' τα παλιά» "Run And Hide", το ωραίο "My Destiny" και το πιασάρικο "Life Is Beautiful", μεγάλο μέρος του υλικού είτε αποτυγχάνει παντελώς να ενθουσιάσει είτε περνά απλά αδιάφορο.

Κλείνοντας, με το "Common Destiny" οι Jaded Heart προχώρησαν για εμένα σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα «στα χαρτιά»: την ενσωμάτωση του μελωδικού hard rock στον μέχρι πρότινος πιο βαρύ νέο ήχο τους, αλλά, απ' ότι μαρτυρά το τελικό αποτέλεσμα, αυτή η προσπάθεια δεν έγινε με τη συνέπεια και το μεράκι που της άρμοζε. Επόμενο είναι, λοιπόν, το δέκατο άλμπουμ των Γερμανών να μας δίνει μονάχα μερικά ωραία τραγούδια, συνάμα με την ελπίδα για μια πιο ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά προς την ίδια κατεύθυνση στο μέλλον.
  • SHARE
  • TWEET